Του Κώστα Γκιάστα
Φωτ. Βασίλης Ντάμπλης
Στην εποχή που οι εργασίες από μόνες τους είναι δυσεύρετες, δύο αδέρφια κατέχουν τις ... υψηλότερες θέσεις σε όλη τη Λάρισα και χωρίς να το κρύβουν. Όχι, μην πάει ο νους σας σε χρήματα καθώς κυριολεκτούμε. Σε μέτρα εις ύψος που μάλιστα κοντεύουν τα 40 και φυσικά δεν είναι για πολλούς.
Οι Ανδρέας και Ναπολέων Σίτος για να φτάσουν στην καρέκλα του δικού τους «γραφείου» πρέπει να ανέβουν πρώτα 100 σκαλιά και αφού το κάνουν θα έχουν όλη την πόλη στα πόδια τους. «Το μυστικό για κάποιον που θα ανέβει για πρώτη φορά είναι να μην κοιτάει κάτω» μας λέει ο ένας και μάλλον απευθύνεται σ’ εμάς πριν κάνουμε τη γενναία κίνηση για τις ανάγκες κυρίως της φωτογράφησης.
Ευτυχώς που υπάρχουν ανά 12 μέτρα πατάρια για να ξεπιάνεις τα χέρια σου. Θες δεν θες τα σφίγγεις τόσο δυνατά που δεν το καταλαβαίνεις αλλά το σίδερο γίνεται ένα με την παλάμη σου. Ο φόβος φυλάει τα έρμα.
Η πόρτα από την καμπίνα ανοίγει και μόλις κάθεσαι απελευθερώνεσαι. Αυτήν μάλιστα είναι θέση. Από εκεί βλέπεις όλη τη Λάρισα. Το Υδραγωγείο, το Αλκαζάρ, το Αρένα, τον Πηνειό, το Μεζούρλο. Τα πάντα πεντακάθαρα. Για το πως καταφέρνεις να είσαι συγκεντρωμένος για να χειρίζεσαι αντικείμενα τόσο μεγάλα και τόσο βαριά μας λένε τα αδέρφια, «συνήθεια είναι. Όλες οι δουλειές έχουν κάτι το ξεχωριστό. Η δική μας έχει αυτό. Το ύψος που αν το συνηθίσεις γίνεται μετά καθημερινότητά σου».
Το βελόνι έχει μήκος 45 μέτρα και σαφώς μια μεγάλη ακτίνα δράσης. Χρησιμοποιείται για τη μεταφορά οικοδομικών υλικών. Ό,τι χρειάζονται το κάνουν με αυτό. «Το μυστικό στον πύργο είναι ο κορμός τα αντίβαρα και τα μοτέρ. Αυτή η ακτίνα σηκώνει 6.50– 7 τόνους κοντά στην βάση και 1.5 τόνο στην άκρη».
Όλα γίνονται με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού κάτι που δεν ξεχνάνε. «Στη δική μας δουλειά πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός καθώς έχεις να χειριστείς μεγάλο βάρος από μεγάλο ύψος. Αυτό και μόνο σε καθιστά πολύ υπεύθυνο τη στιγμή μάλιστα που υπάρχουν εργαζόμενοι από κάτω. Αν τηρούνται οι κανόνες ασφαλείας όλα γίνονται σωστά» μας εξηγούν και το πράττουν.
Μιλώντας για την πρώτη φορά που ανέβηκαν σε πύργο οι ίδιοι το θυμούνται ως μοναδική εμπειρία. «Τώρα πλέον αν δουλεύουμε κάτω ή από τον πύργο δεν έχει καμία διαφορά αφού μας φαίνεται ένα και το αυτό». Ως υπεργολάβοι άλλωστε έχουν να ελέγχουν και τα σχέδια του κάθε έργου.
Για έναν τέτοιο λόγο μας καλούν και τώρα κάτι που σημαίνει πως η δική μας εμπειρία τελείωσε μέσα σε μισή ώρα. Οι φωτογραφίες βγήκαν, οι περιγραφές καταγράφηκαν και τα σκαλοπάτια της επιστροφής φαίνονται αμέτρητα. Είναι και ο αέρας που φυσάει ενώ την ίδια στιγμή στο έδαφος υπάρχει άπνοια.
«Ένα από τα πιο βασικά στοιχεία είναι πως όταν φεύγει ο χειριστής θα πρέπει να λύνει το φρένο. Έτσι ώστε όταν έχει ανεμοπίεση μεγάλη αυτό θα γυρνάει ελεύθερα ως ανεμοδείκτης».
Τελικά υπάρχουν δουλειές που δεν πληρώνονται. Μια απ’ αυτές και η συγκεκριμένη. Δύσκολη και επικίνδυνη. Την ίδια ώρα μάλιστα που κάποιοι extreme τύποι, πληρώνουν για να βρεθούν σε αυτό το ύψος. Όχι για δουλεία αλλά για bungee jumping...
