Ο αλκοολισμός είναι ύπουλη ασθένεια

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΛΚΟΟΛΙΚΩΝ ΑΝΩΝΥΜΩΝ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ

*«Έπρεπε να πιάσω πάτο για να καταλάβω ότι έχω πρόβλημα», δηλώνει στην «Ε» μέλος της ομάδας Αλκοολικοί Ανώνυμοι

Ο Αποστόλης έπινε 25 χρόνια, «έπρεπε να πιάσω πάτο για να καταλάβω ότι έχω πρόβλημα, ο αλκοολισμός είναι ύπουλη ασθένεια», λέει πίνοντας μια γουλιά καφέ για να προσθέσει: «είμαι καθαρός εδώ και εννέα χρόνια».

Ξεκίνησε χθες το απόγευμα σε ξενοδοχείο της Λάρισας και θα ολοκληρωθεί αύριο Κυριακή το 13ο Πανελλήνιο Συνέδριο Αλκοολικών Ανωνύμων (Α.Α.).
Οι Α.Α. είναι ομάδες αυτοβοήθειας, που αναρρώνουν από την ασθένεια του αλκοολισμού. Οι ομάδες αυτές λειτουργούν σε όλο τον κόσμο εδώ και 82 χρόνια ενώ στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται τα τελευταία 30 χρόνια, με ομάδες διάσπαρτες σε όλη τη χώρα. Παράλληλα, με το συνέδριο των Α.Α. βρίσκονται σε εξέλιξη στο ίδιο ξενοδοχείο αλλά σε διαφορετικό χώρο ομάδες συγγενών και φίλων των αλκοολικών.
«Ο βασικός βοηθός μας είναι η εμπειρία που έχει αποκτήσει ο καθένας μας από το πέρασμα των χρόνων, μέσα στις ομάδες, σκοπός είναι να μεταφέρουμε τη λύση που έχουμε στον αλκοολικό που ακόμα υποφέρει, ακολουθώντας συγχρόνως τα δώδεκα βήματα. Ένα θεραπευτικό μοντέλο που ακολουθούν και οι επαγγελματίες θεραπευτές», αναφέρει εξηγώντας τον τρόπο που δουλεύουν οι ομάδες ενώ δεν ξεχνά να επαναλάβει ότι «ο αλκοολισμός είναι μια ύπουλη ασθένεια, δεν έχει εμφανή σημάδια».
Στο συνέδριο συμμετείχαν άνθρωποι όλων των ηλικιών, άνδρες, γυναίκες, νέοι «ο αλκοολισμός δεν γνωρίζει φύλο, κοινωνική ομάδα, μορφωτικό επίπεδο, οικονομική κατάσταση. Το ανησυχητικό είναι ότι στις ομάδες μας έρχονται όλο και περισσότερο νέοι άνθρωποι. Παιδιά ηλικίας 22 – 23 ετών που έχουν ξεκινήσει να πίνουν στα 12 τους χρόνια. Έρχονται γονείς και ζητάνε να τους δώσουμε κατευθύνσεις για το πώς θα χειριστούν την κατάσταση. Η αλήθεια είναι ότι μόνο όταν το θέλει ο ίδιος τότε μόνο θα ζητήσει και θα πάρει βοήθεια», προσθέτει.
Βασικός σκοπός όλων όσοι συμμετέχουν στις ομάδες, είτε είναι «καθαροί» είτε ακόμα προσπαθούν είναι να κρατηθούν νηφάλιοι. Να μην καταναλώσουν αλκοόλ αλλά και οποιαδήποτε άλλη ουσία που τους κάνει να χάνουν τον έλεγχο. «Συνειδητοποιείς ότι υπάρχει πρόβλημα όταν είσαι ανίσχυρος απέναντι σε μια ουσία, όταν έχει τον έλεγχο εκείνη. Από αυτή τη στιγμή και μετά θέλει αγώνα. Θέλει προσπάθεια. Είμαι εννέα χρόνια “καθαρός” και έπινα 25 χρόνια, η ζωή μου ήταν όπως στις ταινίες έπρεπε να πιω το πρωί αλκοόλ για να λειτουργήσω, δεν έπινα καφέ. Ο αλκοολισμός είναι ασθένεια και το κυριότερο σύμπτωμά του είναι η άρνηση» επισημαίνει ο Αποστόλης.
Ο λόγος που το συνέδριο διεξάγεται στη Λάρισα εξηγεί ο Βασίλης είναι ότι «δεχτήκαμε κάλεσμα, από οικογένειες, από ανθρώπους που αναζητούσαν βοήθεια». Στο ερώτημα γιατί να επιλέξει κάποιος του Α.Α. υποστηρίζει ότι «θα έρθει κάποιος σε εμάς γιατί απλά θα του κάνουμε. Δεν θα πληρώσει τίποτα, θα διατηρηθεί η ανωνυμία, μένουν όλα μέσα στην ομάδα. Όταν είσαι στην ομάδα είσαι μόνο ένα όνομα και αυτό όχι απαραίτητα αληθινό, είσαι εκεί για το πρόβλημα. Αυτό μας ενδιαφέρει και πώς θα το λύσουμε. Είχα πάει σε ψυχολόγους, ψυχιάτρους κορόιδευα μόνο τους δικούς μου και περίμενα να περάσει η ώρα να τελειώνουμε για να πάω να πιω. Όταν μια μέρα οι δικοί μου άνθρωποι έφυγαν από κοντά μου, τότε κατάλαβα ότι πρέπει να το αντιμετωπίσω. Πήγα στην πρώτη συνάντηση, έτρεμα από τη στέρηση, άκουγα τους άλλους και έβλεπα το πρόβλημα το δικό μου, στον άλλο. Ήταν σαν να με χτύπησε κεραυνός. Εκείνη την ώρα συνειδητοποιείς το πρόβλημα, την ασθένεια και την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι, μέσα από τον άλλο. Επίσης, εκείνη την ώρα καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι ο μόνος. Παύουν όλες αυτές οι δικαιολογίες που μπορεί να έλεγες στον εαυτό σου, ότι πίνω γιατί μπορεί να είχα άσχημα παιδικά χρόνια για παράδειγμα. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Υπάρχει το πρόβλημα και η λύση του», καταλήγει ο Βασίλης.
Ζωή Παρμάκη