Στη μέση όχι μόνο η Γαλλία αλλά ολόκληρη η Ευρώπη που περιμένει το αποτέλεσμα, καθώς ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στις 7 Μαΐου δείχνει να παίρνει έναν χαρακτήρα δημοψηφίσματος υπέρ ή κατά της Ευρώπης, υπέρ ή κατά της παγκοσμιοποίησης, σύμφωνα με κάποιους.
Παρά την ήττα της στον πρώτο γύρο, η Λεπέν εδραιώνεται πλέον για τα καλά στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας. Την ίδια ώρα ο νικητής Μακρόν εμφανίζεται ως το μεγάλο φαβορί για να γίνει ο 8ος πρόεδρος της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας καθώς αξιόπιστες στατιστικές προβλέψεις λένε πως θα τον ψηφίσει το 62% των Γάλλων έναντι του 38% που προτιμά τη Λεπεν, δίνοντας μια διαφορά 24 ποσοστιαίων μονάδων μεταξύ των δύο μονομάχων.
Η «Ε» ζήτησε από Γαλλοτραφείς πολίτες που ζουν στην Ελλάδα και ψηφίζουν στη Γαλλία την άποψή τους για το αποτέλεσμα της πρώτης Κυριακής αλλά και μια πρόβλεψη για τις 7 Μαΐου.
*Ο κ. Κώστας Καραμπάτσας είναι μαθηματικός, με μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία. Ο πρώην αντινομάρχης Λάρισας και διοικητής των νοσοκομείων Λάρισας και Βόλου έζησε μια δεκαετία στη Γαλλία και εργάστηκε και σε όργανα του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στο Στρασβούργο. Διετέλεσε και πρόεδρος του Ελληνογαλλικού Συλλόγου Λάρισας. Γνωστός ένθερμος λάτρης της Γαλλίας και επί μία 20ετία περίπου ενεργός στον δημόσιο βίο, ο κ. Καραμπάτσας παρακολουθεί πάντα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα γαλλικά δρώμενα και γνωρίζει και από κοντά πρόσωπα και καταστάσεις.
Το μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Θεσσαλίας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, τονίζει μεταξύ άλλων πως «Ανάμεσα σε έναν πολιτικό αντίπαλο και έναν αρνητή της δημοκρατίας, κήρυκα του μίσους και του διχασμού, όπως καθημερινά αποδεικνύουν τα λόγια και τα έργα της Μαρίν Λεπέν, δεν υπάρχει δίλημμα, ούτε καν προβληματισμός για κάθε δημοκράτη που σέβεται τον εαυτό του και τις αξίες του: Μακρόν "δαγκωτό" στις 7 Μαΐου, παρά τις όποιες πολιτικές διαφωνίες!»
*Ο κ. Νίκος Πουτσιάκας είναι κοινωνιολόγος, περιφερειακός σύμβουλος Θεσσαλίας και Γάλλος πολίτης, όπως αναφέρει ο ίδιος, εδώ και μερικά χρόνια. Ψήφισε την περασμένη Κυριακή και φυσικά όπως τονίζει θα ξαναψηφίσει και τη μεθεπόμενη. Μέσω της άποψής του τονίζει μεταξύ άλλων πως ο νέος ηγέτης της κοινωνικοφιλελεύθερης κεντροαριστεράς Μακρόν, κερδίζει ένα μεγάλο στοίχημα αφού καταφέρνει μέσα σε έναν μόνο χρόνο να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις που θα του επιτρέψουν, κατά πάσα πιθανότητα, την ανάληψη του προεδρικού θώκου τη μεθεπόμενη Κυριακή. Όμως σύμφωνα με τον ίδιο θα κληθεί να αντιμετωπίσει μια σειρά από φλέγοντα ζητήματα.
*Η κ. Μαίρη Τσακνάκη - Γαβαλά, καθηγήτρια Γαλλικής Γλώσσας είναι πρόεδρος του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου Βόλου και Ιππότης του Τάγματος του Ακαδημαϊκού Φοίνικα. Τονίζει μεταξύ άλλων για τον Μακρόν, πως δεν ανήκει στο κατεστημένο. Δεν είναι άκρα δεξιά, ούτε άκρα αριστερά, ούτε κεντροαριστερά, ούτε κεντροδεξιά. Οι Γάλλοι βαρέθηκαν τις ετικέτες. Ενώ για το αποτέλεσμα της μεθεπόμενης Κυριακής υπογραμμίζει πως «Το ατύχημα δεν πρέπει να συμβεί. Ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα είναι σεισμός για τη Γαλλία – cauchemar – θα είναι τσουνάμι για την Ευρωπαϊκή Ένωση», τονίζοντας παράλληλα πως το πρόβλημα για τον Μακρόν είναι πως και με ποιους θα κυβερνήσει εάν εκλεγεί.
ΜΑΙΡΗ ΤΣΑΚΝΑΚΗ - ΓΑΒΑΛΑ
«Το ατύχημα δεν πρέπει να συμβεί»
Από τη Γαλλική Επανάσταση και τον Γαλλικό Διαφωτισμό ως το Changement του Francois Mitterrand και τους Γάλλους φιλοσόφους του σήμερα, η Γαλλία είναι πάντα πρωτοπόρος.
Στον απόηχο του Brexit οι εκλογές στη Γαλλία θα επηρεάσουν καταλυτικά το μέλλον της Ευρώπης.
Ο Εμανουέλ Μακρόν, 39 ετών, δεν ανήκει στο κατεστημένο. Δεν είναι άκρα δεξιά, ούτε άκρα αριστερά, ούτε κεντροαριστερά, ούτε κεντροδεξιά. Οι Γάλλοι βαρέθηκαν τις ετικέτες.
En Marche. Όλα αλλάζουν καθημερινά, η γη γυρίζει πια πολύ γρήγορα.
Φιλελεύθερο Κέντρο; Μάλλον.
Ευρωπαϊστής, ανοιχτό μυαλό, συντηρητικός αλλά και πρωτοπόρος. Η γαλλική κοινωνία απαξίωσε τα πολιτικά δεδομένα και τους πρωταγωνιστές του. Έχουμε το νεολογισμό “le degagisme” από το degagez! “Ξεκουμπιστείτε”
“Ούτε αριστερά, ούτε δεξιά” ασάφεια στην πολιτική σκακιέρα, απαξίωση των δεδομένων – προσώπων και ιδεών. “Ούτε αριστερά, ούτε δεξιά” “La France en Marche”.
Εμπρός, Γαλλία, για κάτι αλλιώτικο, λέει ο Μακρόν.
Και το φιλελεύθερο πνεύμα στο κέντρο των ιδεών και της πολιτικής attitude έπεισε.
Για τον δεύτερο γύρο δίπλα στον Macron, έχουμε και τη Le Pen. Η κόρη Le Pen μέσω ενός εθνικολαϊκιστικού λόγου παρουσιάζεται καθησυχαστική και ρεπουμπλικανή, φοβίζοντας λιγότερο τους αυξανόμενους αντισυστημικούς ψηφοφόρους.
Το ατύχημα δεν πρέπει να συμβεί. Ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα είναι σεισμός για τη Γαλλία – cauchemar – θα είναι τσουνάμι για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η χώρα των Φώτων! Le Pays Lumiere! La France!
Οι Γάλλοι ψηφοφόροι κρατούν για μια φορά ακόμη το μέλλον της Ευρώπης στα χέρια τους.
Liberte, Egalite, Fraternite.
Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη, είχαν βροντοφωνάξει οι πατριώτες τους.
Ένα τρίπτυχο που δεν μπορεί να εφαρμοσθεί από ένα κόμμα των άκρων, ξενοφοβικό που κλείνει τη Γαλλία στο καβούκι της. En marche... Εμπρός... Τολμήστε....
Η γαλλική Le Figaro λέει: “Ο Μακρόν από τη μία πλευρά ... από την άλλη...;”, ενώ η ισπανική El Pais τον χαρακτηρίζει “ο μεγάλος αλχημιστής”, ούτε αριστερός, ούτε δεξιός. Και με τον Ντε Γκόλ και με τον Μιτεράν και με τη λιτότητα και με την κοινωνική προστασία. Ναι.
Φιλελεύθερος Κεντρώος, ένας πολιτικός – νέο αίμα - με νεανικό σφρίγος και επικοινωνιακά χαρίσματα, έτοιμος να κόψει γόρδιους δεσμούς.
Στην αντιπαράθεση του δευτέρου γύρου, Macron – Le Pen, πρέπει να λειτουργήσει το “δημοκρατικό μέτωπο” όπως στις εκλογές του 2002, όπου ο Chirac υποστηρίχθηκε από Δεξιά και Αριστερά εναντίον του Le Pen πατέρα.
Οι Γάλλοι ψηφοφόροι κρατούν στα χέρια τους το μέλλον της Ευρώπης.
Un Faux Pas, ένα λάθος βήμα θα φέρει το τσουνάμι στην Ευρώπη.
Η Γαλλία του Racine, του Moliere, του Pascal, του Descartes, του Diderot, του Sartre...
Η Γαλλία του de Gaulle, του Chirac και του Mitterand στο σταυροδρόμι
Macron – Le Pen, πρέπει να πει «Ναι» στον Macron.
Ως απόγονοι του Γαλλικού Διαφωτισμού, πατριώτες του Descartes και του Derrida, Γάλλοι πατριώτες αλλά και citoyens du monde, πολίτες του κόσμου, ως Grande Nation ως ιδρυτές της Ευρώπης, έχουν καθήκον να “στηρίξουν” την Ευρωπαϊκή Ιδέα με ανοιχτά σύνορα, όπως και ανοιχτά μυαλά.
En marche λοιπόν, αντίλαλος του Changement του Francois Mitterrand, απάντηση στο τρίπτυχο: Liberte, Egalite, Fraternite. Μacron!
Με την tricolore ψηλά και το motto La France en marche, ας βάλουν με την ψήφο τους νέες βάσεις στο οικοδόμημα της Ευρώπης.
Ως Grande Nation που υπήρξαν πάντα σε πολιτιστικό και πολιτικό επίπεδο, ας αρχίσουν πρώτοι να “χτίζουν” La Grande Europe. Στην εποχή του universalisme και της mondialisation δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω να κλείστουμε στο καβούκι μας ο κάθε λαός ξεχωριστά.
Κρατώ την ταυτότητά μου αλλά ανήκω συγχρόνως στη μεγάλη Ευρωπαϊκή Οικογένεια.
Macron!
Ένας Φιλελεύθερος Κεντρώος, νέος ευφυής, αντικομφορμιστής, με γαλλικό στυλ και ευρωπαϊκή νοοτροπία. La France en marche, l' Europe en marche. Le Monde en marche.
Η Γαλλία ας σκεφθεί πριν πάει στις κάλπες, τους κανόνες της Francophonie (Γαλλοφωνίας), όχι αναδίπλωση, οπισθοχώρηση, προσαρμογή, conservatisme.
En marche... ενάντια σε κάθε είδους εμπόδια που διαιρούν και διχάζουν ενάντια σε κάθε είδους διακρίσεις.
Η discrimination (διάκριση) να γίνει solidarite (αλληλεγγύη) και η Ευρώπη ένας χώρος συνύπαρξης και προόδου.
Macron!!! La France en marche! Culture – politique diversite linguistique, που θα φέρει pluralite des rencontres (αύξηση των μετακινήσεων) le rempart contre la violence (προστατευτικό οχυρό ενάντια στη βία).
Le Pen ?? Macron!!!
La France en marche, μια αλληλέγγυα “οικογένεια” η Ευρώπη που μοιράζεται τις αξίες της πέρα από υπηκοότητες, σύνορα, θρησκείες, κουλτούρες, γλώσσες, χωρίς ν' απαρνηθεί κανείς την ταυτότητά του.
Emmanuel Macron
La France en Marche...
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΑΣ
«Μακρόν "δαγκωτό" παρά τις όποιες πολιτικές διαφωνίες»
Ο Εμανουέλ Μακρόν, τροφοδοτούμενος αμφίπλευρα από τους μετριοπαθείς της κεντροαριστεράς και τους φιλελεύθερους της κεντροδεξιάς, αλλά αναπτύσσοντας και μια δική του σοσιαλφιλελεύθερη ατζέντα, έκοψε λοιπόν πρώτος το νήμα και θα γίνει κατά πάσα πιθανότητα επτά μήνες πριν κλείσει τα 40 του, ο νεότερος Πρόεδρος της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας.
Ο πολιτικός σεισμός της Κυριακής όμως, που άφησε για πρώτη φορά εκτός του δεύτερου γύρου τους εκλεκτούς των δύο μεγάλων πολιτικών σχηματισμών, των Συντηρητικών δηλαδή και των Σοσιαλιστών, που εναλλάσσονται 60 χρόνια περίπου ως ένοικοι του Ελιζέ, προφανώς και πρέπει να μην αναγνωστεί απλοϊκά και μονοδιάστατα, ως μία προδιαγεγραμμένη ήττα δηλαδή, του παλιού απέναντι στο νέο.
Οι επιλογές τόσο των Ρεπουμπλικανών (Φιγιόν), όσο και των Σοσιαλιστών (Αμόν), αποδείχτηκαν προφανώς κατώτερες των προσδοκιών. Βαθιά συντηρητικός και παλαιοκομματικός ο πρώτος, που επιπλέον βυθίστηκε στη δίνη του οικογενειακού-οικονομικού σκανδάλου και αυτοακυρώθηκε καταστροφικά για τον ίδιο και την παράταξή του. Ανεπαρκής και αρκετά "αριστεριστής" για τα δεδομένα της κραταιάς γαλλικής σοσιαλδημοκρατίας ο δεύτερος, κράτησε σχεδόν το 1/5 όσων ψήφισαν 5 χρόνια πριν τον Ολάντ και έστειλε τους πιο ρεαλιστές στον Μακρόν και τους πιο αντισυστημικούς και ευρωσκεπτικιστές στον Μελανσόν. Οι πολίτες συχνά προτιμούν - και όχι μόνο στην πολιτική- το ορίτζιναλ από το ιμιτασιόν!
Ωστόσο υπάρχει και η απευθείας θετική ανάγνωση της περίπτωσης Μακρόν: Η επιβράβευση δηλαδή, του δημοκρατικού, μεταρρυθμιστικού και φιλευρωπαϊκού του λόγου. Γι' αυτό και η βαθιά ανακούφιση των δημοκρατών και ευρωπαϊστών σε κάθε γωνιά της γηραιάς μας ηπείρου. Και προφανώς τιμά ιδιαίτερα τους Φιγιόν, Αμόν, Ολάντ, Ζυπέ, όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη της δημοκρατικής δεξιάς, των σοσιαλιστών, αλλά και της κομμουνιστικής αριστεράς και της οικολογίας, η καθαρή δήλωση στήριξής του απέναντι στην επικίνδυνη ακροδεξιά απειλή. Ανάμεσα σε έναν πολιτικό αντίπαλο και έναν αρνητή της δημοκρατίας, κήρυκα του μίσους και του διχασμού, όπως καθημερινά αποδεικνύουν τα λόγια και τα έργα της Μαρίν Λεπέν, δεν υπάρχει δίλημμα, ούτε καν προβληματισμός για κάθε δημοκράτη που σέβεται τον εαυτό του και τις αξίες του: Μακρόν "δαγκωτό" στις 7 Μαΐου, παρά τις όποιες πολιτικές διαφωνίες!
Θλιβερή παραφωνία, αλλά και αποκαλυπτική της νέας εποχής στην Ευρώπη και τον κόσμο, η στάση του υποψήφιου της ριζοσπαστικής αριστεράς Μελανσόν: Η πολιτική ίσων αποστάσεων από τους δύο μονομάχους του δεύτερου γύρου προβληματίζει και απογοητεύει. Ή μήπως εύγλωττα και ευκρινώς αναδεικνύει τον νέο διπολισμό (ευρωπαϊστές εναντίον εθνολαϊκιστών) και αποδυναμώνει τη σημασία του πιο κλασικού άξονα αριστερά-δεξιά; Κι αν δεν αρκεί το γαλλικό παράδειγμα, υπάρχουν και σε άλλες χώρες πρακτικές που δίνουν βάση σ´ αυτούς τους νέου τύπου προβληματισμούς.
Παρά τη δημοσκοπική ασφάλεια που παρουσιάζεται από παντού, ο δεύτερος γύρος είναι σε 10 μέρες! Και χρειάζεται επαγρύπνηση και ψυχραιμία. Ο Μακρόν (θα) έχει ιστορική ευθύνη για τη Γαλλία και την Ευρώπη. Μια Ευρώπη που αντιστέκεται έστω και με απώλειες και δυσκολίες. Δείτε και την ηχηρή απάντηση της Ολλανδίας στο μίσος, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία δυό μήνες πριν. Μια Ευρώπη που δείχνει όμως συχνά «κάρρο που κολλάει σε λάσπες» ακινησίας, γραφειοκρατίας, λιτότητας και αντιαναπτυξιακής αφασίας. Μια Ευρώπη που χρειάζεται νέα έμπνευση και νέες ιδέες στην οικονομία, τις επενδύσεις, την παιδεία και τον πολιτισμό της ως απάντηση στους εντός και εκτός των τειχών αρνητές της. Θα είναι ο 40χρονος με τις λαμπρές σπουδές και την αριστεία στον επαγγελματικό του βίο ένας νέος Ταλεϋράνδος, όπως έλεγε στο τηλεοπτικό πλατό του France2 την Κυριακή ένας παλαίμαχος και σεβαστός δημοσιογράφος και συγγραφέας;
Μένει να το δούμε. Προσδοκώντας και την επανασύσταση σε νέα βάση του γαλλογερμανικού άξονα, όπως τον οραματίστηκαν δύο μεγάλοι πολιτικοί 35 χρόνια πριν. Ο σοσιαλιστής Γάλλος Μιτεράν και ο χριστιανοδημοκράτης Γερμανός Κολ.
Προς το παρόν υπάρχει ο δεύτερος γύρος. Και αν όλα εξελιχτούν κατά (δημοκρατική) ευχή, οι πολύ κρίσιμες βουλευτικές εκλογές στις 576 μονοεδρικές περιφέρειες της χώρας με σύστημα 2 γύρων (όπως δηλαδή γίνονται σε μας οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές) στις 11 και 18 Ιουνίου, θα αποτελέσουν ένα νέο μεγάλο στοίχημα στην αναζήτηση συμπαγούς, δημοκρατικής και φιλευρωπαϊκής πλειοψηφίας. Εδώ θα είμαστε, ελπίζω, και εμείς και οι πάντα φιλόξενες στήλες της ´´Έ´´ για να τα ξαναπούμε.
ΥΓ: Νικητές την Κυριακή και οι Γάλλοι δημοσκόποι. Προέβλεψαν με θαυμαστή ακρίβεια τα πάντα! Στη χώρα βέβαια του Βολταίρου και του Πασκάλ, τα Μαθηματικά και η Στατιστική καλλιεργούνται με συνέπεια και επιστημονική σοβαρότητα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, όπου κατέχουν μια ξεχωριστή πρωτοπορία. Και αυτό το ξέρω εξ ιδίας πείρας!
ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΤΣΙΑΚΑΣ
«Το δημοκρατικό τόξο θα θριαμβεύσει»
Τελικά επιβεβαιώθηκαν οι δημοσκοπικές προβλέψεις των τελευταίων ημερών, λίγο πριν τις γαλλικές προεδρικές εκλογές και δεν υπήρξε κάποια έκπληξη σε σχέση με αυτό.
Είχαμε όμως πολύ σημαντικές ανατροπές, πρωτίστως με τον καταποντισμό του σοσιαλιστικού κόμματος και το φαινόμενο που ονομάζουν στη Γαλλία, ήδη, εδώ και καιρό πασοκοποίηση (pasokisation).
Η καταβαράθρωση προέκυψε τόσο εξαιτίας της ακολουθούμενης, από τον Holande, πολιτική, όσο και από τις τρικλοποδιές των βαρόνων προς τον εξαίρετο κατά τα άλλα υποψήφιο Benoit Hamon, αλλά και τις μαζικές διαρροές προς τον Melenchon καθώς και την κατάτμηση των πρασίνων.
Δευτερευόντως, με τον αποκλεισμό του δεξιού κόμματος «Ρεπουμπλικάνοι», εξαιτίας κυρίως του σκανδάλου «Πενελόπ» με τις οικογενειακές αργομισθίες του Fillon, αλλά και το πολύ σκληρό νεοφιλελεύθερο θατσερικό πρόγραμμά του.
Ο Melenchon δεν κατάφερε, τελικά, να είναι στον δεύτερο γύρο, παρά την εντυπωσιακή του πορεία και τον διπλασιασμό, σχεδόν, των ποσοστών του, παλεύοντας μέχρι την τελευταία στιγμή. Οι «μικρότεροι» υποψήφιοι έπαιξαν τον δικό τους ρυθμιστικό ρόλο σε μια τόσο στενή μάχη, δίνοντας το στίγμα τους.
Ο νέος ηγέτης της κοινωνικοφιλελεύθερης κεντροαριστεράς Emmanuel Macron, κερδίζει ένα μεγάλο στοίχημα αφού καταφέρνει μέσα σε έναν μόνο χρόνο να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις που θα του επιτρέψουν, κατά πάσα πιθανότητα, την ανάληψη του προεδρικού θώκου τη μεθεπόμενη Κυριακή.
Θα κληθεί, λοιπόν, να αναλάβει την αντιμετώπιση σημαντικότατων, κοινωνικών, οικονομικών, γεωπολιτικών και λοιπών μεγάλων σύγχρονων, φλεγόντων, ζητημάτων, μέσω μια νέας πρότασης που θα πρέπει να αποτελείται εκ των πραγμάτων από ένα δίκαιο συμβόλαιο και θα περιέχει ένα νέο deal προϊόν ενός μετανεωτερικού consensus.
Θα προσπαθήσει, άραγε, να επανανοματοδοτήσει έννοιες και αξίες και με ποιον τρόπο. Άνοιγμα προς τα Εμπρός; Τι άλλο;
Η Μarine Le Pen παραμένει σταθερή στο αφήγημά της, εμφανιζόμενη ως η προστάτης του έθνους και η γνήσια εκπρόσωπος του λαού, ενάντια σε αυτό που ονομάζει σύστημα και προβάλλοντας απέχθεια προς τις ελίτ.
Το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου φαίνεται να είναι προδιαγεγραμμένο με το δημοκρατικό τόξο να θριαμβεύει, τουλάχιστον, προσωρινά, χωρίς να είναι απολύτως σίγουρο αν θα επιχειρήσει να το μετατρέψει και σε ευρωπαϊκό plebiscite.
Όλοι σχεδόν έχουν συναχθεί, άμεσα ή έμμεσα με τον Macron με θλιβερή εξαίρεση την αργοπορία του Melenchon, ο οποίος απογοητεύει πολλούς με αυτή του τη στάση ακόμη και από το στρατόπεδό του.
Η επόμενη μέρα, όμως για τη Γαλλία σχετίζεται περισσότερο με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα διαμορφωθεί στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου και με τις αναμενόμενες στα δύο πρώην μεγάλα κόμματα και τις πιθανές συμπράξεις που θα γίνουν με τον Macron. Πλήρης αυτονομία, ή συγκατοίκηση και πιθανή ομηρία; Ως τότε θα έχουμε ίσως την ευκαιρία να τα ξαναπούμε, και θα προκύψουν ενδεχομένως και άλλες εκπλήξεις, οψόμεθα ..
Του Κώστα Γκιάστα
