Η κεντρικότερη των οδών της γείτονος, η Δημητριάδος, με πεζοδρόμια παντελώς ορφανά από δέντρα, δεν παρενοχλούνται έτσι και οι βιτρίνες ούτε οι τέντες μήτε οι πινακίδες των μαγαζιών, δρόμος πλήρης ασφάλτου, τσιμέντου, πλαστικού και αλουμινίου, να που στα χαμηλά του εμφανίζεται κατάφυτος. Με τις ελιές νάνους να διαμορφώνουν πράσινο τοπίο.
Η ιδέα ήταν εύκολη στην εφαρμογή. Αφαιρέθηκε ένα πλακάκι κατά μήκος του πεζοδρομίου και δημιουργήθηκε έτσι παρτέρι δίπλα στο μαρμάρινο ρείθρο. Σ΄ αυτά τα παρτέρια και στον ίσκιο απ΄ τις ελιές, τα δημοτικά συνεργεία φύτεψαν ανθισμένα κυκλάμινα, σε έντονους κόκκινους, ροζ και μωβ χρωματισμούς, αλλάζοντας άρδην την εικόνα της τσιμεντούπολης. Παρέμβαση σκέτο ποίημα. Παραφράζοντας ελαφρώς ένα από τα Λιανοτράγουδα του Ρίτσου «Βολιώωω-τικό κυκλάαα-μινό, στης ασφάλτου τη σχισμάδα…» (Προφανώς οι αντιγραφές από άλλους Δήμους επιτρέπονται. Τι πειράζει που οι υπηρεσίες του Δήμου Βόλου το εφάρμοσαν επί Μπέου…)
Ζ.
