Πλασματική αλλά διευρυνόμενη. Αυτή είναι η εικόνα της αποχής, στην ελληνική ιστορία των ευρωεκλογών.
Πλασματική με την έννοια ότι εμφανίζεται μεγαλύτερη από ότι στην πραγματικότητα είναι. Έτσι, στις προηγούμενες ευρωεκλογές ψήφισαν 5,25 εκατομμύρια ψηφοφόροι και η αποχή υπολογίστηκε στο 47,46%. Σχεδόν ένας στους δύο δηλαδή δεν προσήλθε στις κάλπες.
Είναι όμως προφανές ότι ο αριθμός των 10 εκατομμυρίων εγγεγραμμένων, σε ένα πληθυσμό 11 εκ. Ελλήνων, δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Καθώς δεν είναι δυνατόν οι κάτω των 18 ετών Έλληνες να είναι μόνον 1 εκατομμύριο.
Τι όμως διογκώνει τον αριθμό των εγγεγραμμένων; Αν εξαιρέσουμε τις περιπτώσεις των διπλοεγγεγραμμένων, οι οποίες μάλλον είναι λίγες, τότε το σημαντικότερο ζήτημα προκαλείται από τη μη εκκαθάριση των εκλογικών καταλόγων, στους οποίους εμφανίζονται ψηφοφόροι οι οποίοι δεν βρίσκονται εν ζωή.
Επίσης, πολλές χιλιάδες Ελλήνων έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό και δεν έρχονται στην Ελλάδα τις ημέρες των εκλογών για να ψηφίσουν. Πρόκειται για μετανάστες όμως που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους.
Σε κάθε περίπτωση όμως τα ποσοστά της αποχής διευρύνονται από ευρωεκλογική αναμέτρηση σε αναμέτρηση.
Στις ευρωεκλογές του 1989 ψήφισε το 80% των Ελλήνων! Δέκα χρόνια αργότερα το ποσοστό αυτό μόλις που ξεπέρασε το 70%. Το 2004 η συμμετοχή έπεσε στο 63,2% και στις προηγούμενες εκλογές έπεσε άλλες δέκα μονάδες (52,5%)!
Αντίστοιχα στο ν. Λάρισας, στην ευρωκάλπη του 1999 προσήλθαν 181.000 ψηφοφόροι, πέντε χρόνια αργότερα 172.000, ενώ το 2009 μόλις 145.000. Επί ενός εκλογικού σώματος το οποίο ελάχιστα μεταβλήθηκε: Δικαίωμα ψήφου το 1999 είχαν 250.000 Λαρισαίοι, το 2004 248.000 και το 2009 251.000...
