Συνολικά 64 προσφυγόπουλα μαζί με συνοδούς, εθελοντές και εργαζόμενους στις κοινωνικές δομές του Δήμου Λαρισαίων πήγαν χθες το πρωί εκδρομή στο Αισθητικό Άλσος. Έπαιξαν, έτρεξαν και έφαγαν παγωτό. Μια απλή δραστηριότητα που είχε ως αποτέλεσμα δεκάδες παιδικά χαμόγελα. Σύμφωνα με τους εθελοντές στη δράση συμμετείχαν μόνο τα μικρά παιδιά ενώ το επόμενο διάστημα αναμένεται έξοδος και για τα μεγαλύτερα. Από την παρέα δεν θα μπορούσε να λείπει και η νεογέννητη Χαλίμα. Ήσυχη καθώς ήταν δεν έμεινε αγκαλιά για αγκαλιά που να μην κρυφτεί μέσα της.
«Δείτε τα πρόσωπά τους λάμπουν από χαρά», λέει η Αρίμα «είναι ευτυχισμένα όλα τα παιδιά σήμερα που έφυγαν για λίγο από τον χώρο φιλοξενίας και ήρθαν εδώ για να παίξουν, να διασκεδάσουν και να φάνε παγωτό. Για τις στιγμές αυτές της χαράς τους ευχαριστούμε όλους και τους εθελοντές που είναι συνέχεια μαζί μας, και μας βοηθούν για να μην μας λείψει τίποτα αλλά και τους ανθρώπους του Δήμου».
Μπορούν λίγες ώρες στο Αισθητικό Άλσος της Λάρισας να κάνουν τον κόσμο καλύτερο; Προφανώς και όχι, σίγουρα όμως ανέτρεψαν για λίγες ώρες τη ρουτίνα δεκάδων προσφυγόπουλων του χώρου φιλοξενίας στο Κυψελοχώρι. Έκαναν κούνια, έπαιξαν με την μπάλα, έτρεξαν, χάρηκαν και το βασικότερο ήταν σε σκιερό μέρος. Καθώς καθημερινά ψήνονται κάτω από τον ήλιο, αναζητούν λίγη σκιά στις σκηνές αλλά αυτές πραγματικά βράζουν, ενώ δέντρο δεν υπάρχει πουθενά.
Είναι στιγμές που τα παιδιά αλλά και οι γονείς τους έχουν ανάγκη, για να μπορέσουν να ξεχάσουν, έστω για λίγο, τις άσχημες καταστάσεις που βίωσαν και συνεχίζουν να βιώνουν. Είναι δράσεις που απαλύνουν την ψυχή τους και ίσως που τους αφήνουν μικρές χαραμάδες για να τρυπώσει και πάλι στη ζωή τους η αισιοδοξία. Για να ζήσουν ξανά μια φυσιολογική ζωή, μακριά από πολέμους και ξεριζωμούς, σαν και αυτή που αποτυπώνουν στις ζωγραφιές τους.
Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν. Οι εργαζόμενοι στις κοινωνικές δομές αλλά και οι εθελοντές προσπαθούν να κρατούν το ενδιαφέρον των παιδιών με εκπαιδευτικά προγράμματα και δημιουργική απασχόληση. Σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο Κοινωνικής Πολιτικής Δημήτρη Δεληγιάννη εξετάζεται το ενδεχόμενο όπως τρέχει το πρόγραμμα «Κατασκήνωση στην πόλη» να υπάρξει ένα αντίστοιχο παράλληλο πρόγραμμα για τα προσφυγόπουλα. Με επισκέψεις ενδεχομένως σε μουσεία, στο θέατρο, στην πόλη.
Ζωή Παρμάκη
