«Με την πρακτική αξιοποίησης της περιβόητης μονταζιέρας και των fake news, αποφάσισαν να πολιτευθούν και ως κυβερνώντες οι υπεύθυνοι της Νέας Δημοκρατίας.
Πώς αλλιώς να σχολιάσει κανείς τις πομπώδεις ανακοινώσεις της νέας υπουργού Παιδείας, Νίκης Κεραμέως, ενόψει της έναρξης της σχολικής χρονιάς, περί… διατήρησης του αγιασμού, της προσευχής, του ωραρίου αλλά και της κατάργησης της κλήρωσης των σημαιοφόρων στις μαθητικές παρελάσεις;
Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι ούτε ο αγιασμός, ούτε η προσευχή, ούτε το ωράριο είχε αποφασιστεί να καταργηθούν, ώστε να είναι σήμερα απαραίτητη μια κυβερνητική απόφαση… διατήρησής τους! Απλά, όπως όλο το προηγούμενο διάστημα στα fake news έστησαν την προεκλογική τους εκστρατεία, πάνω σε αυτά συνεχίζουν και ως κυβέρνηση…
Μήπως δεν συνέβη πρόσφατα το ίδιο, αναφορικά με τα σχολικά βιβλία, που «είναι προτεραιότητα για τη νέα ηγεσία του υπουργείου να είναι στις αίθουσες στην ώρα τους», όπως τόνισε η κα Κεραμέως αναλαμβάνοντας το Υπουργείο, όταν είναι γνωστό ότι για μία ακόμα χρονιά τα βιβλία έχουν φτάσει στα σχολεία πριν το τέλος της σχολικής χρονιάς;
Ειδικότερα για το θέμα της… κατάργησης της κλήρωσης για τη σημαία, είναι επίσης γνωστό ότι στο Γυμνάσιο και το Λύκειο οι αριστούχοι γίνονται σημαιοφόροι και κλήρωση υπάρχει μόνο σε περιπτώσεις ισοβαθμίας. Οι περί «αριστείας» δογματισμοί του ακραία νεοφιλελεύθερου μορφώματος της Νέας Δημοκρατίας πλήττουν πλέον και τον ευαίσθητο χώρο της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, όπου πράγματι δίνεται η ευκαιρία σε όλες τις μαθήτριες και μαθητές, με τα ιδιαίτερα χαρίσματα και τις δυνατότητες του κάθε παιδιού ξεχωριστά, να γίνουν σημαιοφόροι, στο πλαίσιο ενός σχολείου των ίσων ευκαιριών.
Φυσικά, οι παραπάνω διακηρύξεις της κας Κεραμέως γίνονται και ως προπέτασμα καπνού απέναντι στο μείζον ζήτημα της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου, αυτής της εμμονικά δογματικής θέσης της Νέας Δημοκρατίας που γίνεται νόμος του Κράτους εν μέσω του θέρους, με τα πανεπιστημιακά ιδρύματα κλειστά, ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι αντιδράσεις και να αποφευχθεί ο απαραίτητος διάλογος με το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας και του πνευματικού κόσμου, καθώς και με την ελληνική κοινωνία, για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα Δημοκρατίας.
Κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου. Πίσω από την κατάργηση του ασύλου στα Πανεπιστήμια ελλοχεύει πάντα η κατάργηση του ασύλου των ιδεών, ενώ στη ρητορεία περί «αρίστων» υποκρύπτεται η διχαστική κατηγοριοποίηση κάποιων άλλων σε «αχρήστους».
Συνεχίζουμε να παλεύουμε για έναν κόσμο δικαιότερο, αλληλεγγύης και κοινωνικής ισότητας, όπου το ελληνικό δημόσιο σχολείο οφείλει να παραμείνει η εγγύηση της άρσης των ανισοτήτων και όχι της διαιώνισής τους».
