Για κάποιους ανθρώπους, όπως είναι τα παιδιά με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ) και τους γονείς τους, η πτήση με το αεροπλάνο μπορεί να φαντάζει αδύνατη. Ένα καινοτόμο εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τίτλο «Boarding Pass στον Αυτισμό» δημιουργήθηκε από το Ίδρυμα Ωνάση και τον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών και μάλιστα αύριο Μ. Δευτέρα, που είναι η Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού, θα πραγματοποιηθεί στο αεροδρόμιο προσομοίωση αεροπορικού ταξιδιού για παιδιά με αυτισμό.
Η συγκεκριμένη δράση αφορά σε όλη τη διαδικασία επιβίβασης μέχρι τη στιγμή που τα παιδιά θα κάτσουν στο κάθισμα του αεροπλάνου. Το πρόγραμμα που περιλαμβάνει ενημερωτικό φυλλάδιο για τους ταξιδιώτες, σεμινάρια στο προσωπικό του αεροδρομίου για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσουν κάποια μη αναμενόμενη αντίδραση παιδιού που θα αισθανθεί δυσάρεστα μέσα σε φώτα, τη φασαρία, τους έντονους ήχους και την πολυκοσμία, αλλά και ένα πολύ σημαντικό εγχειρίδιο. Ένα βιβλίο με τη μορφή ημερολογίου, που προετοιμάζει το παιδί για το ταξίδι του, από τη στιγμή που θα ξεκινήσει να φτιάχνει τη βαλίτσα του, τα πράγματα που θα πάρει μαζί, μέχρι την άφιξη στον αερολιμένα και τον έλεγχο στο αεροδρόμιο. Ωστόσο το υλικό για το ποια θα πρέπει να είναι τα βήματα της οικογένειας ώστε να βοηθήσει το παιδί να αντιμετωπίσει ψύχραιμα και με χαρά το ταξίδι, είναι διαθέσιμα στις ιστοσελίδες του Ιδρύματος Ωνάση και του αεροδρομίου.
«ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΩΡΑΙΟ, ΑΛΛΑ…»
Η 38χρονη Μαρία, από τη Λάρισα μεγαλώνει ένα παιδί με αυτισμό. Ο 6χρονος Νικόλας είναι για εκείνη ολόκληρος ο κόσμος. Η διάγνωση έγινε λίγο πριν κλείσει τα 3 του χρόνια. Ακόμη μέχρι σήμερα, όπως λέει μιλώντας στην «Ε», παλεύει με τον εαυτό της για να το αποδεχτεί ώστε να μπορεί να βοηθήσει το παιδί της. Εξάλλου, η καθημερινότητά της πια είναι διαφορετική. Στην αρχή όλα φάνταζαν δύσκολα. Τα ραντεβού με τους ειδικούς αναπτυξιολόγους, νευρολόγους, οι ώρες αγωνίες των εξετάσεων και ύστερα η διάγνωση. Όταν άκουσε για πρώτη φορά τη διάγνωση, όπως λέει ένιωσε λες και τη χτύπησε κεραυνός. Πέρασε από διάφορα στάδια μέχρι να το αποδεχτεί, θυμός, άρνηση, αμφισβήτηση, ατελείωτες ώρες σερφαρίσματος στο διαδίκτυο μέχρι που ήρθε η ώρα που όλα πήραν τον δρόμο τους.
Ο Νικόλας είναι ένα χαρούμενο παιδί που προσπαθεί πολύ. «Δυστυχώς εν έτη 2018 υπάρχουν πολλά εμπόδια για τα παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού αλλά και για εμάς τους γονείς. Καθημερινά δίνουμε μικρές μάχες. Η αλήθεια είναι ότι ένα ταξίδι με αεροπλάνο ούτε καν μου περνά από το μυαλό πια. Ακούγεται ωραίο όλο αυτό, αλλά στη θεωρία. Στην πράξη όλα αλλάζουν. Μακάρι να δουλέψει όλο αυτό. Πριν ακόμη γεννήσω στα σχέδια που κάναμε με τον άντρα μου, λέγαμε ότι όταν το παιδί μας θα γίνει 5 ετών θα ταξιδεύαμε στην Ντίσνεϊλαντ οικογενειακώς. Μάλιστα είχαμε και έναν κουμπαρά γι΄ αυτό τον σκοπό. Έχω χρόνια να ρίξω έστω και ένα κέρμα σε αυτό το κουτί. Μέσα μου το είχα ξεχάσει. Τι να πω, αν αυτό δουλέψει, ίσως αρχίσουμε πάλι την αποταμίευση και κάνουμε τελικά αυτό το ταξίδι». Ένας χείμαρρος συναισθημάτων ξεχειλίζει από τα μάτια της Μαρίας. Δεν είναι θυμωμένη πια, απλά όπως λέει αισθάνεται ότι ζει σε έναν κόσμο που υψώνει τείχη σε οτιδήποτε διαφορετικό. «Θα ήθελα να μην χρειάζεται να παλεύουμε με τον σύζυγό μου για τα αυτονόητα. Οι προκαταλήψεις από το συγγενικό και φιλικό περιβάλλον, το σχολείο, με κουράζουν πολύ περισσότερο» λέει.
«Ο Νικόλας είναι για μένα θείο δώρο. Με διδάσκει καθημερινά αρχές και αξίες που τις είχα ξεχάσει και για να μην ισοπεδώνω τα πάντα, έφερε στη ζωή μου πολύ ξεχωριστούς ανθρώπους, φωτεινούς. Εκπαιδευτικούς με αγάπη για αυτό που κάνουν και φίλους πραγματικούς που βλέπουν πέρα από την εικόνα. Εύχομαι να γίνονται ακόμη περισσότερα πράγματα γι’ αυτά τα παιδιά, γιατί είναι αγωνιστές της ζωής και το αξίζουν».
Της Νατάσας Πολυγένη
