Αυτή την εποχή που έχουν τελειώσει οι υποχρεώσεις της σχολικής ζωής τους, τα βλέπεις από νωρίς το πρωί να συγκεντρώνονται σε παρέες και πολλές φορές να κάνουν βόλτες γύρω από τα τετράγωνα των πολυκατοικιών καταλήγοντας, ένα μεγάλο ποσοστό τους, να κάθονται χωρίς να έχουν άλλη επιλογή, σε μια πυλωτή ή σε ένα στενό δρομάκι της γειτονιάς τους, που δεν έχει μεγάλη κίνηση αυτοκινήτων.
Θέλουν να βγουν από τα διαμερίσματα και να βρουν μια θέση σε μια πόλη που έγινε για να καλύψει τις ανάγκες των μεγάλων, χωρίς να αφήνει πιθαμή γης για ένα γήπεδο, για ένα ακόμη πάρκο, για ένα άλσος…
Όσα είναι τυχερά και το σπίτι τους βρίσκεται σε συνοικία όπου υπάρχει κοινόχρηστος χώρος, πάρκο, πλατεία αρκούνται να συγκεντρώνονται σε αυτόν και με τις παρέες τους να απολαμβάνουν το παιχνίδι τους. Αυτά τα παιδιά σήμερα θεωρούνται «προνομιούχα», μπροστά σε άλλα που πρέπει να διανύσουν χιλιόμετρα για να βρουν ένα χώρο για το παιχνίδι τους και πολλές φορές τριγυρνούν άσκοπα μέσα στην πόλη.
Αλλά ακόμη και στις πλατείες η παρουσία τους ενοχλεί, είτε τους θαμώνες που κάθονται στις διπλανές καφετέριες, είτε γιατί η μπάλα τους έπεσε στον τοίχο ενός καταστήματος, είτε γιατί πρέπει να παίξουν ποδόσφαιρο σε ένα χώρο 2Χ2, όσο τους αναλογεί στην έκταση μιας πλατείας στην πόλη!
Έτσι αρκετά από τα παιδιά δημοτικού σχολείου και γυμνασίου, στο πλαίσιο της αναζήτησής τους, αποφασίζουν να σκαρφαλώσουν τα κάγκελα των σχολείων για να παίξουν ασφαλείς μέσα στις αυλές τους, όπου υπάρχουν οι υποδομές για μπάσκετ, για ποδόσφαιρο και ο χώρος για «σχοινάκι» για «μηλαρόνια»… κ.α.
Βέβαια ο Δήμος Λαρισαίων έχει ξεκινήσει φέτος ένα πρωτοπόρο πρόγραμμα με τίτλο «Ανοιχτές αυλές σχολείων», σύμφωνα με το οποίο κάποια απογεύματα καθημερινών, ανοίγουν τα σχολικά προαύλια για να δεχθούν τα παιδιά της πόλης για παιχνίδι, με την εποπτεία και την καθοδήγηση γυμναστών. Όμως, δεν είναι αρκετό, καθώς το παιχνίδι των παιδιών της πόλης δεν μπορεί να μπει σε καλούπια!
Δεν μπορείς να πεις τα παιδιά σήμερα θα παίξεις και αύριο όχι, γιατί δεν υπάρχει χώρος για σένα. Δεν μπορείς να βάλεις χρονόμετρο ωρών στην ανάγκη τους να παίζουν κάθε μέρα.
Δεν μπορεί να τους απαγορεύσεις να παίζουν το Σάββατο, γιατί δεν λειτουργεί το πρόγραμμα του Δήμου στην αυλή του σχολείου του δίπλα από το σπίτι.
Δεν μπορείς να τους πεις ότι τα πρωινά θα μένουν στα σπίτια τους και θα κοιτούν από τα μπαλκόνια τους τις άδειες αυλές των σχολείων, περιμένοντας τη σειρά τους, στο παιχνίδι, όταν ανοίξουν!
Λαρισαίος παρατηρεί στην «Ε»: «Βλέπω καθημερινά παιδιά με τις μπάλες στα χέρια να γυρνούν γύρω από το σχολείο, δίπλα στο σπίτι μου, και να στέκουν έξω από την κλειδωμένη πόρτα λυπημένα… Κάθονται και συζητούν τι να κάνουν, πού να πάνε;
Μετά κατηγορούμε τη νέα γενιά, ότι κάθεται όλη μέρα μπροστά από έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή; Τι της προσφέρουμε; Εμείς είχαμε κάποια εποχή τις αλάνες. Σήμερα;».
Αρκετοί Λαρισαίοι γονείς, που διαμένουν κοντά σε σχολεία, έχουν την ίδια απορία: «Γιατί δεν ανοίγουν τις αυλές των σχολείων να παίζουν τα παιδιά μας;».
Η απάντηση είναι ότι αν συμβεί κάποιο ατύχημα στο σχολικό προαύλιο, την ευθύνη θα έχει το σχολείο και συγκεκριμένα ο διευθυντής που επέτρεψε να είναι ανοιχτό. Και όπως γίνεται κατανοητό κανείς δεν παίρνει τέτοια ευθύνη.
ΟΙ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΑΥΛΕΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ
Ενημερωτικά, όσον αφορά στο πρόγραμμα του Δήμου Λαρισαίων «ανοιχτές αυλές σχολείων» προβλέπει να παραμείνουν ανοιχτές καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού αυλές συγκεκριμένων σχολείων στην πόλη, όπου τα παιδιά θα μπορούν να παίζουν υπό την επίβλεψη γυμναστή, ενώ θα υπάρχει και φύλακας.
Πρόκειται για πιλοτική εφαρμογή που δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να παίζουν στις αυλές των σχολείων τις απογευματινές ώρες και αυτά τα σχολεία είναι τα εξής:
1ο Δημοτικό Σχολείο (Ιάσονος και Ιουστινιανού 24Α),
1ο Γυμνάσιο (Ανθίμου Γαζή και Ηπείρου),
10ο Γυμνάσιο – 10ο Λύκειο (Τέρμα Ηρακλειανού),
2ο Γυμνάσιο- 2ο Λύκειο (Αιόλου 4)
6ο Γυμνάσιο- 6ο Λύκειο (1ης Μεραρχίας και Καραολή Δημητρίου)
12ο Γυμνάσιο- 8ο Λύκειο (Τέρμα Ρόδου, Αμπελόκηποι) και
4ο Επαγγελματικό Λύκειο Λάρισας (ΕΠΑΛ) (Σικελιανού και Κάρλας).
Της Λένας Κισσάβου
