Φωτ: Βασ. Ντάμπλης
Μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του παγκοσμίου τένις ο Ισπανός προπονητής Λουίς Μπρουγκέρα βρέθηκε πριν λίγες μέρες στη Λάρισα προσκεκλημένος του “Larissa sports center” για να διδάξει σε μικρά παιδιά αλλά και προπονητές τα μυστικά του αθλήματος που ξέρει όσο κανένας άλλος καθώς μέχρι τώρα έχει αναδείξει 16 αθλητές στους καλύτερους εκατό του κόσμου και τα κέρδη αυτών ήταν μεγάλα.
Ο ίδιος στην Ισπανία(και συγκεκριμένα στην Βαρκελώνη) έχει ακαδημία παραγωγής ταλέντων που θωρείται ιδανική καθώς τα παιδιά μαθαίνουν τένις, γράμματα, αλλά αποκτούν και σημαντικές εμπειρίες ζωής από έναν άνθρωπο που λατρεύει το τένις αλλά και το...μπάσκετ (ένθερμος οπαδός της Μπαρτσελόνα).
Είχαμε την τύχη να συνομιλήσουμε μαζί του κατά την παραμονή του στη Λάρισα που διήρκησε τρεις μέρες και βέβαια αυτό που πρώτα τον ρωτήσαμε είναι πώς βλέπει την πόλη. Μας είπε: «Άκουγα ότι η Ελλάδα έχει οικονομική κρίση με την είσοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου αλλά μου έκανε εντύπωση ότι σε μια περιοχή που πήγαμε για φαγητό όλα τα μαγαζιά ήταν γεμάτα και έπρεπε να βρει γνωστό ο Αλέξης (σ.σ. ο Σιδεράκος, παίκτης και προπονητής τένις στο συγκεκριμένο αθλητικό κέντρο) για να βρούμε τραπέζι».
Και αφού ξεκινήσαμε με τα οικονομικά τον ρωτήσαμε και για το κόστος ζωής των δύο χωρών και η απάντησή του: «Περίπου το ίδιο, ίσως κάποια είδη στην Ισπανία να είναι φθηνότερα».
Και στη συνέχεια πήγαμε στο άθλημα του τένις και βασικά για την έμπνευσή του να κάνει ακαδημία τένις κάτι που στην Ελλάδα φαντάζει μακρινό όνειρο: «Ασχολούμουν με το τένις καθώς υπήρξα αθλητής και κέρδισα δύο φορές το πρωτάθλημα Ισπανίας στο διπλό φθάνοντας να είμαι αρχηγός της εθνικής ομάδας στο κύπελλο Ντέιβις ενώ υπηρέτησα και από διοικητικό πόστο ως διευθυντής της ομοσπονδίας της Ισπανίας, της Καταλονίας και της Βαλένθια.
Όταν έγινα πατέρας το πρώτο που σκέφτηκα ήταν τι χρειάζεται ένα παιδί για να μπορεί να αθληθεί και να μορφωθεί σωστά. Έτσι σκέφτηκα και έκανα μια ακαδημία όπου θα υπάρχει πρακτική άσκηση στο τένις αλλά και σχολική εκπαίδευση υψηλού επιπέδου. Με την αυστηρότητα που είχαμε καταφέραμε να συνδυάσουμε την επιτυχία και στα δύο. Δώσαμε σωστή παιδεία στο τένις αλλά και στη μόρφωση καθώς όποιο παιδί δεν πάει καλά στα γράμματα φεύγει για να διατηρηθεί υψηλό το επίπεδο της σχολής».
*Ποια είναι η τιμή;
«Τα παιδιά πληρώνουν 2.200 ευρώ το μήνα και στη τιμή είναι η προπονητική στο τένις, η εκπαίδευσή τους, η διαμονή και η διατροφή. Κάναμε μια ακαδημία αντάξια για έναν γονέα με απαιτήσεις».
*Στη Λάρισα πώς ήρθατε;
«Ήρθα προσκεκλημένος του Αλέξη Σιδεράκου που τον γνώρισα από τον Σταύρο Ξενικό και την Εύη Παντελίδου. Είδα τις εγκαταστάσεις και συζητάμε ένα ενδεχόμενο συνεργασίας ανάμεσα στην ακαδημία που έχω και στο Λαρισινό αθλητικό κέντρο».
*Το ελληνικό τένις μπορεί να έχει πρωταθλητές;
«Το σημαντικό δεν είναι να βγει ένας πρωταθλητής κάτι που μπορεί να συμβεί παντού αλλά να υπάρχει διάρκεια. Σ’ αυτό που κάνουμε εμείς είναι κάθε χρόνο να έχουμε δύο αθλητές στους εκατό καλύτερους του κόσμου και 16 συνολικά. Έρχονται στην ακαδημία μου δύο παιδιά ο Πάρις Γενουχίδης και ο Άγγελος Βενιζέλος από την Ελλάδα. Πιστεύω ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει καλό επίπεδο προπονητών και αρκετοί προπονητές νομίζουν ότι ξέρουν αλλά στην ουσία δεν ξέρουν κάτι που συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Κάθε φορά μαθαίνεις κάτι ακόμα και σε υψηλό επίπεδο».
*Ο γιος σας (Σέργκι) έφθασε να είναι νο3 στον κόσμο και κέρδισε δύο Ρολάν Γκαρός. Πώς έφθασε στην κορυφή;
«Θα σας πω, έτυχε να είμαι προπονητής του γιου μου. Αλλά ποτέ δεν είπα ότι θα βγει πρωταθλητής αλλά αυτό που έλεγα ήταν ότι αυτός θα γίνει καλός. Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει ότι έχει στα χέρια του έναν πρωταθλητή αλλά έναν αθλητή που πρέπει να του μάθει σωστά. Πρέπει να μάθει σωστά και στη συνέχεια το πού θα φθάσει είναι και θέμα δικό του. Για μένα πρέπει να υπάρχει συγκέντρωση, κίνηση, μάτια που παίζουν σημαντικό ρόλο στο τένις, ικανότητα και να πιστεύει στη νίκη. Παράλληλα θα πρέπει η ρακέτα να θεωρείται προέκταση του χεριού του. Αν καταφέρει σε όλους αυτούς τους τομείς να διακριθεί τότε θα έρθει η επιτυχία».
*Όμως για να ασχοληθεί κάποιος με το τένις χρειάζεται χρήματα. Πώς ένας αθλητής θα καταφέρει να πληρώσει την εκπαίδευσή του ή τις ρακέτες ή τις χορδές;
«Ναι εντάξει χρειάζονται χρήματα, παντού όμως πληρώνουν. Ένας αθλητής αν παίξει σε δύο μεγάλα τουρνουά βγάζει αρκετά χρήματα για να παίξει ένα χρόνο ολόκληρο, να ζήσει και να προπονείται. Η αρχή είναι δύσκολη όπως σε όλα τα σπορ. Μια συμμετοχή σε ένα τουρνουά 100.000 δολαρίων αρκεί να εξασφαλίσει ένα χρόνο. Το θέμα είναι να ασχοληθεί με το τένις».
*Σε μια χώρα όπως Ελλάδα πώς θα δοθούν αυτά χρήματα για να γίνουν τα τουρνουά;
«Πριν μερικά χρόνια γίνονταν και συμμετείχε και ο γιος μου. Πιστεύω ότι η διαφήμιση του τένις είναι σημαντική. Ίσως στην Ελλάδα να μην προσέχουν τόσο το σπορ. Θα πω τα εξής, ότι στην Ισπανία τρεις αθλητές μονοπωλούν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, ο Ναδάλ, ο Αλόνσο και ο Πάου Γκασόλ. Δεν βάζω μέσα το ποδόσφαιρο που είναι κάτι το διαφορετικό λόγω της προσέγγισης από τον κόσμο. Αν δεν έχει καλούς προπονητές, καλά τουρνουά και χρήματα τότε φυσικό είναι να μην έχει και καλούς τένις. Πρέπει να βρεις ανθρώπους που να πιστέψουν σε αυτό που κάνεις».
*Πάντως στην Ελλάδα μπορεί να μην παίζουν τένις αλλά τα ρούχα αυτού του αθλήματος και του γκολφ είναι αυτά που φοριούνται περισσότερο.
«Ναι πραγματικά συμβαίνει παντού γιατί το τένις έχει γκλάμουρ και πρεστίζ.»
*Ποιον θεωρείτε καλύτερο αθλητή τένις όλων των εποχών;
«Τον Ροντλάβερ γιατί μέσα σε δέκα χρόνια ήταν δύο φορές νούμερο ένα στον κόσμο και έδειξε σταθερότητα. Ο Ναδάλ είναι που δυνατός και έχει εκπληκτική φυσική κατάσταση ενώ ο Μπόργκ ήταν από τους καλύτερους του κόσμου. Το σερβίς του Σάμπρας θα μείνει στην ιστορία ενώ ο Φέντερερ είναι το καλύτερο ταλέντο όλων των εποχών. Πάντα σε όλη την ιστορία υπήρχαν ζευγάρια που συγκλονίζουν. Αν αγαπήσεις το τένις δεν το αλλάζεις. Προσφέρει εκπληκτικές συγκινήσεις...Και αν είσαι καλός γίνεσαι και πλούσιος...».
Ο κορυφαίος προπονητής Λουίς Μπρουγκέρα μίλησε εφ’ όλης της ύλης στην «Ελευθερία της Δευτέρας» για ένα άθλημα που αρχίζει στη Λάρισα να αποκτά δυναμική και με την προσπάθεια αρκετών ανθρώπων να προσπαθεί να φθάσει πιο ψηλά.
