Του Σωτ. Κέλλα
Ήταν οκτώ χρόνων περίπου όταν άρχισε να σταματάει την ενασχόλησή της με τα παιδικά παιχνίδια και να αρχίζει να ασχολείται με τον αθλητισμό. Στην ορεινή Ελασσόνα προσπαθούσε να βρει αθλητικές παραστάσεις και ως πρότυπο είχε τον πατέρα της Γιώργο και τον αδελφό της Γιάννη που πήγαιναν και έπαιζαν τένις.
Η ίδια σε ένα τέτοιο οικογενειακό περιβάλλον αποφάσισε να δοκιμάσει και αυτή να κερδίσει κάποιον από τους δύο (περισσότερο για να περηφανευτεί σαν παιδί στο σπίτι…) και να πάρει μια οικογενειακή νίκη. Αμέσως η μικρή Ανδρομάχη Μπακαγιάνη (περί ης ο λόγος) έδειξε να έχει την ρακέτα ως προέκταση του χεριού της.
Από τότε δεν άρχισε να ταλαιπωρεί τον πατέρα της μόνο αθλητικά (αφού ήταν ο πρώτος της αντίπαλος) αλλά και να τον αναγκάζει να γράφει χιλιόμετρα μια και τα γήπεδα τένις έγιναν ο μόνιμος τόπος… εξωσχολικών δραστηριοτήτων.
Η αλματώδης άνοδος που είχε, και το ταλέντο της αμέσως έγινα ορατά και πλέον από την Ελασσόνα άρχισε να πηγαινοέρχεται με το αυτοκίνητο των γονέων της στη Λάρισα και να κάνει προπονήσεις με τον ΑΣΑΛ στον οποίο εντάχθηκε με στόχο πλέον τον πρωταθλητισμό μια και άρχισε να κερδίζει όλους τους αντιπάλους της…
Ο γνωστός αθλητικός ψυχολόγος Glyn Roberts τονίζει ότι, η υπερβολική σημασία που δίνεται στο αποτέλεσμα και η μικρή έμφαση στην ορθή εκμάθηση ενός αθλήματος, είναι ένας από τους πρωταρχικούς παράγοντες, εξαιτίας του οποίου οι νεαροί αθλητές δεν απολαμβάνουν την ενασχόλησή τους με το τένις και σταματούν να ασχολούνται μ΄ αυτό. Σύμφωνα με τον Dr. Glyn Roberts, το 80% των παιδιών μεταξύ 12 και 18 χρόνων εγκαταλείπουν την ενεργό αθλητική δράση, όταν αυτή έχει έντονο ανταγωνιστικό χαρακτήρα. Οι περισσότεροι από αυτούς που εγκαταλείπουν το τένις, έχουν ως κυρίαρχο ή μοναδικό στόχο τους τη νίκη.
Αλλά επειδή οι νίκες έρχονταν, η παρότρυνση ήταν μεγάλη και μετά το πανελλήνιο πρωτάθλημα της Πάτρας η 17χρονη Ανδρομάχη Μπακαγιάννη έγραψε ιστορία καθώς έγινε η πρώτη αθλήτρια από την Ελασσόνα και δεύτερη από τη Λάρισα που έφθασε στο νούμερο ένα στην ηλικία κάτω των 18 ετών.
Πραγματικά μια μεγάλη διάκριση για την Ελασσονίτισσα αθλήτρια που αποτέλεσε «διαβατήριο» για τη συμμετοχή της στην εθνική ομάδα τένις κάτω των 18 ετών και στις 17 Ιουλίου ταξιδεύει για τη Λωζάνη της Ελβετίας και μια βδομάδα αργότερα για τη Μεγάλη Βρετανία που θα συμμετέχει σε πανευρωπαϊκούς αγώνες σε ατομικό και ομαδικό(μαζί με την Έλενα Κορδελένη).
Η 17χρονη τενίστρια (γεννήθηκε στις 7 Μαρτίου 1994) μίλησε στην «Ελευθερία της Δευτέρας» για τους κόπους της, το τένις αλλά και το μέλλον της στο συγκεκριμένο άθλημα που στο νομό Λάρισας αρχίζει και έχει θεματική ανάπτυξη.
Μας είπε: «Δεν περίμενα να φθάσω στην κορυφή, για μένα ήταν πρωτόγνωρο αίσθημα που όταν ξεκίνησα με το άθλημα δεν είχε περάσει από το μυαλό μου. Κάποια στιγμή με τον προπονητή μου Φοίβο Μιχαλόπουλο το βάλαμε στόχο όταν είδαμε ότι μπορούσαμε να ανταποκριθούμε».
*Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας;
«Δεν νομίζω ότι υπάρχουν ιδιαίτερα μυστικά. Η παρότρυνση του οικογενειακού περιβάλλοντος και η θέληση για το άθλημα ήταν αρκετά. Δεν είναι μικρό πράγμα να πηγαίνεις κάθε μέρα και κάποιες στιγμές και δύο φορές την ημέρα από Ελασσόνα σε Λάρισα για να προπονηθείς και να αγωνισθείς με αντιπάλους. ΄Η ακόμα περισσότερο να πηγαίνεις σε πολλά τουρνουά σε όλη την Ελλάδα για να γίνεσαι καλύτερος και να μπορείς να αντιμετωπίζεις με περισσότερες γνώσεις τους αντιπάλους σου».
*Αλήθεια οι περισσότερες παραστάσεις από πού ήταν;
«Από τα τουρνουά που μετείχα ή πήγαινα στην Ελλάδα να παρακολουθήσω αλλά και την τηλεόραση ή τους υπολογιστές. Καθόμουν πολλές ώρες μπροστά στην τηλεόραση και τον υπολογιστή για να δω χτυπήματα από αθλήτριες. Παράδειγμα αφιέρωσα πολλές ώρες για να μελετήσω τη Βελγίδα Ζιστίν Ενάν που έχει 7 Grand Slam και συνολικά 43 τίτλους στο tour της WTA.
*Δικαιώθηκες που επέλεξες το δρόμο του τένις που νομίζουμε πως δεν είναι κάτι συνηθισμένο για τις συμμαθήτριές σου…
«Μην το βλέπετε έτσι…Ο καθένας επιλέγει έναν δρόμο και αυτός που θα γίνει ζωγράφος θα πάει από μικρός και ο άλλος που θα παίξει μπάσκετ επίσης. Ο καθένας επιλέγει αυτό που του αρέσει. Η διάρκεια τη ενασχόλησης, το γεγονός να μην υπάρξουν ανυπέρβλητα προβλήματα είναι αυτό που βοηθάει κάποιον να φθάσει πιο ψηλά».
*Η Λάρισα αγαπάει το τένις και φαίνεται. Πιστεύεις ότι ταιριάζει το άθλημα στην πόλη;
«Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν γηπεδικές εγκαταστάσεις, όχι πάντα άριστες, αλλά αρκετές για να ασχοληθεί κάποιος αλλά και σύλλογοι που αναπτύσσουν το άθλημα. Δυστυχώς όμως επειδή το άθλημα του τένις έχει ένα σχετικά υψηλό κόστος είναι και από τα πρώτα που χτύπησε η κρίση. Στην Ελλάδα λείπουν οι χορηγοί και τα μεγάλα αστέρια που θα αποτελέσουν πρότυπα και θα φέρουν υπεραξία με αποτέλεσμα να μην επιλέγουν κάποιοι να επενδύσουν στο συγκεκριμένο άθλημα. Παράδειγμα βλέπουμε πολλά τηλεοπτικά συμβόλαια για τις ομάδες ποδοσφαίρου και μπάσκετ αλλά όχι για το τένις. Σε αντίθεση με άλλες χώρες και φαίνεται με την απήχηση του Γουίμπλεντον ή του Ρολάν Γκαρός. Επίσης πόσα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα έκαναν πρωτοσέλιδο έναν τενίστα όπως κάνουν οι Ισπανοί για το Ναδάλ;».
*Οι στόχοι σου στους πανευρωπαϊκούς αγώνες που θα μετέχεις ποιοι είναι;
«Μετά την κατάκτηση της πρωτιάς στο πανελλήνιο πρωτάθλημα κάτω των 18 ετών στόχος είναι να αποκτήσουμε ευρωπαϊκές εμπειρίες. Να δούμε πώς δουλεύουν οι ξένες τενίστριες και μέσα από τους αγώνες και το περιβάλλον να βελτιωθούμε...».
*Και τώρα για σένα τι βλέπεις, ποιο θα είναι το επόμενο βήμα;
«Ο επόμενος στόχος δεν αφορά στο τένις. Του χρόνου θα πάω στην Γ΄ Λυκείου και πρέπει να κοιτάξω και την επαγγελματική μου αποκατάσταση. Θα προσπαθήσω να συνδυάσω την προσπάθεια εισόδου μου στο Πανεπιστήμιο με το τένις αλλά περισσότερο με το άθλημα θα ασχοληθώ τη μεθεπόμενη χρονιά ελπίζοντας να μην χάσω έδαφος. Βλέπετε το τένις στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι περισσότερο χόμπι παρά επάγγελμα...Πάντως το τένις πιστεύω ότι για μένα αποτελεί μία μόνιμη παρακαταθήκη για το μέλλον μου καθώς το άθλημα αυτό σε βοηθάει να συνδυάσεις σωματική και πνευματική άσκηση».
Η Ελασσόνα σίγουρα μπορεί να περηφανεύεται ότι βγάζει και τενίστριες με την Ανδρομάχη Μπακογιάνη να γραφεί τη δική της ιστορία στο χώρο του αθλήματος...
