χθες από τη ζωή, σε ηλικία 66 ετών, ο Ηλίας Σελιώνης, χτυπημένος από τον καρκίνο.
Ο εκλιπών γεννήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 1958 στη Λάρισα και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο από τον Κίσσαβο Συκουρίου, για να παίξει στη συνέχεια στην ερασιτεχνική ΑΕΛ και το 1976 ως αριστερό μπακ στην ανδρική ομάδα μέχρι το 1981-82. Ντεμπούτο με την ομάδα της ΑΕΛ έκανε στον αγώνα της 6ης Μαρτίου 1977, κόντρα στη Νάουσα.
Στην ΑΕΛ αγωνίστηκε έξι χρόνια, πανηγυρίζοντας μία άνοδο στη μεγάλη κατηγορία (1977-78), ενώ έμεινε στην ιστορία για μια φάση που σημάδεψε την παραμονή στην Α’ εθνική κατηγορία την περίοδο 1978-79.
Ήταν ανήμερα της 25ης Μαρτίου 1979 όταν η ΑΕΛ στο ξερό στάδιο Αλκαζάρ αντιμετώπιζε τον Παναθηναϊκό. Είχε προηγηθεί με 1-0 χάρη σε τέρμα του Γιάννη Βαλαώρα στο 17’, αλλά στο 81’ αποβάλλονται ο τερματοφύλακας της ΑΕΛ Μπουντόλος και ο Τρικαλινός παίκτης του ΠΑΟ Βακάλης.
Οι δύο ομάδες είχαν κάνει τις δύο αλλαγές (τόσες επιτρεπόταν τότε), με τον Σελιώνη να έχει μπει στη θέση του Βαλαώρα.
Ο Σελιώνης ζήτησε να παίξει τερματοφύλακας, αφού δεν υπήρχε αλλαγή και στο 85’ ο Όσκαρ Αλβαρέζ, δεινός σέντερ φορ του ΠΑΟ, βρίσκεται μόνος απέναντι στον Σελιώνη που καταφέρνει και αποκρούει. Οι δύο βαθμοί αυτοί έδωσαν τότε την παραμονή στη λαρισινή ομάδα.
Την περίοδο 1981-821, μετά από μια προηγούμενη επεισοδιακή χρονιά, σημαδεύτηκε από απεργία παικτών πανελλαδικά, ο Σελιώνης πήγε στον ΟΦΗ, όπου παρέμεινε μέχρι το 1984.
Συνολικά στην ΑΕΛ είχε 80 συμμετοχές και πέτυχε ένα τέρμα. Στην Α’ Εθνική σε ΑΕΛ και ΟΦΗ έπαιξε συνολικά έξι αγωνιστικές χρονιές.
Μετά τον ΟΦΗ βρέθηκε στα Τρίκαλα, όπου αγωνίστηκε για έναν χρόνο. Γύρισε στη Λάρισα για λογαριασμό του τότε ισχυρού Τοξότη Λάρισας (Δ’ Εθνική) για να κλείσει την καριέρα του στην Ομόνοια.
Παίζοντας στον Τοξότη προσλήφθηκε ως μέλος της γραμματειακής υποστήριξης της ΕΠΣΛ δίπλα στον Παύλο Καραβαριώτη και τον Κώστα Χαλκιά, όπου παράλληλα ήταν για πολλά χρόνια ο προπονητής των μικτών ομάδων.
Η δραστηριότητά του δεν σταμάτησε εκεί, αφού ασχολήθηκε με την ΑΕΛ, όπου ήταν σκάουτερ και υπήρξε μέλος του τεχνικού επιτελείου. Τελευταία φορά που ασχολήθηκε ήταν με την ομάδα νέων.
Ο Ηλίας Σελιώνης, λάτρης της ΑΕΛ, ήταν ενεργό μέλος του συλλόγου παλαιμάχων της ομάδας, ενώ διακρίθηκε για το απίστευτο χιούμορ. Ήταν υπερασπιστής της ιδέας του περιφερειακού ποδοσφαίρου και έχοντας παίξει σε ΑΕΛ και ΟΦΗ προσπαθούσε να αδελφοποιήσει ομάδες εκτός κέντρου.
Ο Σελιώνης έπαιξε και σε δύο Εθνικές -U-19 και U-21- συνολικά 15 φορές στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Κλήθηκε, επίσης, από τον προπονητή Κώστα Πολυχρονίου για να συμμετάσχει στα προκριματικά του Κυπέλλου Ερασιτεχνών UEFA 1978, δίπλα στον Τάκη Περσία, τον Κώστα Μαλουμίδη και άλλους.
Πίσω του αφήνει τη σύζυγό του Μαίρη και δύο υπέροχες κόρες, την Αλίκη και τη Δήμητρα.
Η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί στις 14.30 στον Ιερό Ναό Πέτρου και Παύλου.
ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ ΑΕΛ
Για τον χαμό του Ηλία Σελιώνη η Ερασ. ΑΕΛ εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση: «Σύσσωμη η Λάρισα πενθεί την απώλεια του αγαπημένου μας Ηλία Σελιώνη. Μετά τον άνισο αγώνα με την ασθένειά του μας άφησε για το βυσσινί κλαμπ του παραδείσου.
Ο Ηλίας ξεκίνησε στην ΑΕΛ από την Ερασιτεχνική με προπονητή τον Οράσιο Μοράλες το 1974. Προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα σε ηλικία 16 ετών και έπαιξε μέχρι και το 1981. Κατέκτησε την άνοδο στην Α’ Εθνική το 1977-78. Είχε 80 συμμετοχές και 1 γκολ με τα βυσσινί. Στη συνέχεια έπαιξε σε ΟΦΗ, Α.Ο. Τρίκαλα και άλλες ομάδες του Νομού, ενώ υπήρξε και μέλος των Εθνικών Ομάδων Νέων και Ελπίδων.
Διακρίθηκε για το ήθος του χαρακτήρα του, την κοινωνικότητά του και το αστείρευτο χιούμορ του.
Το Σωματείο της ΑΕΛ εκφράζει την οδύνη του και τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του εκλιπόντος. Κατόπιν εκτάκτου Δ.Σ. αποφάσισε να παραστεί σύσσωμο στην κηδεία του, να καταθέσει στεφάνι και το ποσό των 100 ευρώ στη μνήμη του στον Σύλλογο Φλόγα. Καλό παράδεισο Ηλία...».
***
Από τον Σύλλογο Παλαιμάχων της ΑΕΛ εκδόθηκε η παρακάτω ανακοίνωση: «Δύσκολη μέρα για την οικογένειά μας, τι μπορούμε να αρθρώσουμε τούτην την ώρα; Πόσο μπορούμε να πονέσουμε; Κρυβόμαστε από όλους να κλάψουμε μοναχικά για έναν άνθρωπο που μας έκανε μόνο να γελάμε. Ήσουν η ψυχή των παλαιμάχων; Όχι, ήσουν ακόμα περισσότερα.
Η αγάπη του κόσμου σε δικαίωσε φίλε από τις τόσες δημοσιεύσεις από την ώρα της είδησης ότι αποφάσισες να φύγεις.
Πέρα από το αστείρευτο χιούμορ σου, ήσουνα ένας επαναστάτης, δίκαιος, αδελφός για όλους μας.
Θα είμαστε δίπλα στην οικογένειά σου, να σε θυμόμαστε.
Καλό ταξίδι, το χαμόγελό σου θα είναι πάντα χαραγμένο στο μυαλό μας.
Σ’ αγαπάμε Λιάκο, χαιρετισμούς στα υπόλοιπα παιδιά...».
ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΕΛΛΑΣ
