Οταν το ζην, ταυτίζεται με το ευ ζην!

ΕΙΡΗΝΗ ΝΤΟΒΑ:

*Η Λαρισαία που μετέχει στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα WTF Tae Kwon Do στο Ταλίν

Του Σωτ. Κέλλα

«Στον πατέρα μου οφείλω το ζην, στον δάσκαλό μου το ευ ζην!» συνήθιζε να λέει ο Μέγας Αλέξανδρος όταν ήθελε να αναφερθεί στον δάσκαλό του, φιλόσοφο Αριστοτέλη. Τι συμβαίνει όμως όταν πατέρας και δάσκαλος είναι το ίδιο πρόσωπο;
Σπάνια περίπτωση, αλλά αληθινή, τουλάχιστον για τα λαρισινά δεδομένα και το απέδειξε η πορεία της 18χρονης Ειρήνης Ντόβα, που με την καθοδήγηση του πατέρα-δασκάλου της Μπάμπη Ντόβα κατάφερε φέτος να πάρει τρία μετάλλια στο άθλημα του WTF Tae Kwon Do, ένα χρυσό στις νεανίδες, ένα ασημένιο στην κατηγορία κάτω των 21 ετών και ένα χάλκινο στις γυναίκες, και το ερχόμενο Σαββατοκύριακο θα είναι η μοναδική εκπρόσωπος της Περιφέρειας (εκτός Αθηνών-Θεσσαλονίκης) στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Νεανίδων που θα γίνει στο Ταλίν της Εσθονίας.
Το κορίτσι από τη Λάρισα ξεκινά και κάνει ένα ένα τα αθλητικά της όνειρα πραγματικότητα. Τα όνειρα που ξεκίνησε σε ηλικία 5 χρονών, αφήνοντας το μπαλέτο για χάρη του Tae Kwon do με το οποίο ασχολείται πια δώδεκα χρόνια.
«Μάλλον ήταν η καλύτερη επιλογή που άλλαξα κατεύθυνση και δεν ασχολήθηκα με το κλασικό μπαλέτο…», μας λέει με περηφάνια…
*Και πως παρακινήθηκες;
«Θαύμαζα τον πατέρα μου που τον έβλεπα να πηγαίνει πολλά ταξίδια. Εγώ διάβαζα για τα ταξίδια, για χώρες και όπως κάθε νέος άνθρωπος θέλει να γνωρίσει όλο τον κόσμο, έτσι ήθελα και εγώ. Αποφάσισα λοιπόν να ταξιδέψω σε πολλές χώρες μέσω του αθλήματος. Θα σας πω ότι μετρούσα χθες το βράδυ τις χώρες που έχω πάει στη μικρή καριέρα μου… Διψήφιες και πάνω στον αριθμό… Τι άλλο θέλει ένα παιδί της ηλικίας μου;».
*Οι συμμαθήτριές σου πώς αντέδρασαν όταν εσύ ασχολήθηκες με μια πολεμική τέχνη;
«Σίγουρα τους φάνηκε περίεργο και κατάλαβα ότι το ταξίδι θα ήταν μοναχικό, αλλά θα είχα τη συμπαράσταση της οικογένειάς μου. Μόλις πήρα το πρώτο μου μετάλλιο στους αγώνες Βορείου Ελλάδας, τότε άρχισαν οι συμμαθήτριές μου να ενδιαφέρονται για το άθλημα. Έβλεπαν ότι άρχισα να κάνω ταξίδια, διαφορετική διατροφή, να αλλάζει η ζωή μου και τότε ασχολήθηκαν και αυτές περισσότερο με τον αθλητισμό, όχι απαραίτητα με το συγκεκριμένο άθλημα...».
*Τα αγόρια σε φοβόταν;
«(σ.σ. γέλια) Ήξεραν ότι πήρα μαύρη ζώνη, αλλά ουδέποτε έγινε κάτι. Πλάκα μου έκαναν, αλλά ως εκεί. Στις προπονήσεις μπορεί να ήμασταν αντίπαλοι, αλλά εκτός τερέν ήμασταν οι καλύτεροι φίλοι… Άλλωστε δεν μαθαίνεις μια πολεμική τέχνη για να τη χρησιμοποιήσεις επιθετικά, παρά μόνο για αυτοάμυνα που ελπίζω να μη χρειαστεί ποτέ στη ζωή μου».
*Και τώρα έφτασες να εκπροσωπείς τη χώρα μας.
«Φέτος «εντός των τειχών» πέτυχα και τους τρεις στόχους στις κατηγορίες που αγωνίστηκα. Πήρα τρία μετάλλια. Μέχρι τώρα μετρούσα τα δεδομένα και έβαζα στόχο κάθε χρονιά. Ήρθε η ώρα του πανευρωπαϊκού. Είμαι χαρούμενη, συγκινημένη που θα εκπροσωπήσω την Ελλάδα και θέλω να ζήσω το ταξίδι μέχρι το τέλος και μακάρι αυτό να είναι ένας αγώνας για μετάλλιο. Είναι το πρώτο πανευρωπαϊκό που πηγαίνω για να ακολουθήσει και ένα δεύτερο τον Δεκέμβριο στη Ρουμανία στο πανευρωπαϊκό κάτω των 21 ετών».
*Τα όνειρα φτάνουν μέχρι το μετάλλιο;
«Ναι, βασικά να έχω μια καλή παρουσία και αν έρθει το μετάλλιο θα είναι το καλύτερο».
*Πώς συνδυάζεις το σχολείο (σ.σ. μαθήτρια Γ’ Λυκείου φέτος) με τον πρωταθλητισμό;
«Μέχρι τώρα δεν έχω πρόβλημα γιατί οι καθηγητές με βοηθάνε, σεβόμενοι την προσπάθειά μου και θεωρώ σημαντική την προώθηση του σχολικού αθλητισμού, αφού διοργάνωσε και πρωτάθλημα στο άθλημά μου. Εγώ δεν συμμετείχα, αλλά έδωσε κίνητρα σε πολλά παιδιά της ηλικίας μου να συμμετέχουν και να πάρουν μόρια συνδυάζοντας το σχολείο με τον αθλητισμό».
*Το επίπεδο του αθλήματος στη Θεσσαλία βρίσκεται σε άνοδο. Ήδη, η Θεσσαλία έχει τρεις καλές, την Τζέλη, την Καλτέκη, εσένα….
«Νομίζω ότι οι επιτυχίες Μουρούτσου, Νικολαΐδη, Μυστακίδη φέρανε πολλά νέα παιδιά στο άθλημα και εμείς ωφεληθήκαμε από την πρόοδο του αθλήματος. Η Θεσσαλία μπορεί να γίνει σημείο αναφοράς του αθλήματος. Βέβαια, οι επιτυχίες δεν έρχονται εύκολα, αφού το άθλημα είναι ατομικό και χρειάζεται να έχεις σημαντική οικογενειακή υποστήριξη».
*Τα όνειρά σου μέχρι πού φτάνουν;
«Βήμα-βήμα… Πρώτα τα πανελλήνια πρωταθλήματα, μετά τα διεθνή. Αλλά τα όνειρα αρχίζουν και γίνονται πιο δυνατά μετά την κατάκτηση του πανελλήνιου πρωταθλήματος γυναικών που σου ανοίγει διεθνείς δρόμους...».
*Πόσο εύκολο είναι να το καταφέρεις όταν είσαι σε μια περιφερειακή πόλη;
«Όταν έχεις θέληση όλα μπορεί να τα καταφέρεις, αρκεί να υπάρχει σωστό οικογενειακό περιβάλλον και όρεξη για προπόνηση, ώστε να έρθουν οι διακρίσεις…».
Ελπίδα της Ειρήνης Ντόβα είναι να φέρει την πρώτη της ευρωπαϊκή διάκριση στον σύλλογό της «ΕΥ ΖΗΝ» που μπήκε στην τέταρτη δεκαετία της ζωής του (ιδρύθηκε το 1992).