Και μόλις είδε τον Παναγιώτη Δοξόπουλο που πήγαν στην Εύβοια μαζί με τη γυναίκα του Σουλτάνα, θυμήθηκε τα παλιά: «Το 1992 όταν ήρθα για πρώτη φορά από την Πρίστινα και έπαιξα ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, στον Απόλλωνα, ο τότε πρόεδρος Τάκης Σαμαράς μου φέρθηκε σαν πατέρας μου και δεν θα ξεχάσω ποτέ τις πολύτιμες συμβουλές του.
Μάλιστα με την πρώτη ευκαιρία που θα έρθω στη Λάρισα, θα τον επισκεφτώ για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου.
Ο Οράσιο Μοράλες ήταν ένας πραγματικός δάσκαλος, έμαθα πάρα πολλά και χαίρομαι που είναι καλά, όπως μου είπε ο Μιχάλης Μπίζιος.
Απέκτησα όμως και έναν ακόμη αδελφό τον Δημήτρη Τσαπατώρη, ο οποίος όταν έπαιζα στη Νίκη Βόλου και εγχειρίστηκα στη μύτη από χτύπημα στο ματς με το Βελισσάριο, ήρθε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Λάρισας και μόλις ξύπνησα, ήταν στο προσκεφάλι μου.
Πολλά παιδιά ο Θανάσης Μιχαλόπουλος, ο Νίκος Ζησάκης, ο Νίκος Μιχόπουλος, ο Μπάμπης Μπακαρός, ο Βασίλης Αργυρακούλης και όλους τους τότε συμπαίκτες μου, θα ήθελα και πάλι να τους συναντήσω. Όπως και τον αγαπημένο μου γενικό αρχηγό Τάκη Ντάντο, τον Τάσο Ζηλιασκούδη, τον Δημήτρη Μπουχώρη και πολλούς άλλους. Η Φιλιππούπολη ήταν και θα είναι πάντα το δεύτερο σπίτι μου…».
Η ώρα πλησίαζε για να αρχίσει ο αγώνας και ο Τσίρκοβιτς που πέρυσι όταν ήταν στη Φαρκαδόνα και έκανε μια λεπτή επέμβαση στο Νοσοκομείο της Καρδίτσας, ήθελε πάρα πολλά να πει ακόμη. Ανθρώπινες στιγμές, αναμνήσεις, από έναν πραγματικό φίλο του Απόλλωνα που δεν ξεχνά πως όταν πρωτοήρθε στη Λάρισα, του φέρθηκαν άψογα παράγοντες, προπονητές, παίκτες αλλά και φίλοι της λαρισινής ομάδας.
