τα εγκαίνια της οποίας θα γίνουν την ερχόμενη Παρασκευή 10 Ιανουαρίου και ώρα 7.30 μ.μ. στον εκθεσιακό χώρο του Wisedog. Η έκθεση «Απόκοσμες ελεγείες» αποτελείται από σύγχρονα έργα χαρακτικής, ζωγραφικής και γλυπτικής τέχνης, ενώ θα έχει διάρκεια έναν μήνα.
Μιλώντας στην «Ε» η Ελένη Σαρλή θα αναφέρει ότι: «Πηγή έμπνευσης της συγκεκριμένης σειράς έργων στάθηκε η μελέτη της Γενέσεως. Στόχος μου ήταν να κάνω έναν παραλληλισμό των γεγονότων του εν λόγω βιβλίου με τα σημερινά γεγονότα που συμβαίνουν στην ίδια περιοχή. Η διαχρονικότητα του ανθρώπινου λάθους, οι κατατρεγμοί, η τιμωρία και η ασέβεια της ιερότητας της ανθρώπινης ζωής με κύρια θύματα παιδιά και άμαχο πληθυσμό είναι τα θέματα που εξελίσσονται στα έργα. Μέσα από πολλά σκίτσα προέκυψαν συμβολικές εικόνες οι οποίες μετατράπηκαν σε χαρακτικά έργα και σε μεγαλύτερων διαστάσεων κάρβουνα. Οι φιγούρες παραμορφώνονται, σπάνε σπαρακτικά, με έντονες χειρονομίες, μοιάζουν ανήμπορες να συμφιλιώνονται με τη μοίρα τους».
Η ιστορικός τέχνης, ανεξάρτητη επιμελήτρια και εικαστικός Αντιγόνη Καψάλη στο κείμενο της έκθεσης σημειώνει ότι: «Η εικαστικός Ελένη Σαρλή παρουσιάζει την ατομική της έκθεση με τίτλο «Απόκοσμες ελεγείες», που αποτελείται από σύγχρονα έργα χαρακτικής, ζωγραφικής και γλυπτικής τέχνης.
Βιώματα γνώριμα, μπερδεμένα με παραστάσεις της ζωής του θεανθρώπου, αφηγούνται την ιστορία από την αρχή. Το σκηνικό έχει αλλάξει, έχει μεταφερθεί στο τώρα, στο δικό μας χρονολόγιο. Ο ουρανός είναι γεμάτος καπνό και εκρήξεις. Το τοπίο αποτελεί πια μια σπαρακτική εικόνα της καταστροφής, όπου η φύση και οι άνθρωποι μοιάζουν να έχουν παγώσει σε μια διαρκή κατάσταση χάους και απώλειας. Η εικαστικός αντλεί εικόνες συνυφασμένες με σταθμούς από τον κύκλο της ζωής των ανθρώπων και από εκείνες των ιερών γραφών που έχουν εντυπωθεί στο υποσυνείδητο και ζουν στον ξεχωριστό χώρο της πνευματικότητας του καθενός. Ζώα και άνθρωποι, μαζί στον ίδιο χώρο, θυμίζουν μια παλιότερη εποχή, μια ζωή απλή και δύσκολη. Ταυτόχρονα, μπαίνουν σε πρωταγωνιστικό ρόλο και οι φιγούρες τους εναλλάσσονται συνεχώς δημιουργώντας ένα ιδιότυπο εικαστικό μοτίβο.
Το σύνολο των εικαστικών έργων λειτουργεί ως ένα εννοιολογικό δίπτυχο, μια ωδή στην αντιπαραβολή μεταξύ του πόνου του πολέμου και της ζωής του θεανθρώπου. Η έκθεση είναι φορτισμένη με βαθιές χαράξεις συμβολισμών που παραπέμπουν σε σύγχρονες έννοιες και προβληματισμούς, όπως η έννοια του πατρικού σπιτιού μέσα από την ανασύνταξη της φάτνης, το μεταναστευτικό, τα ανθρώπινα στοιβάγματα, τον εγκιβωτισμό και την ασφυξία που είναι τα πιο χαρακτηριστικά».
Θανάσης Αραμπατζής
