θα μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, αφού η κατεδάφισή του είναι μονόδρομος μετά την πρόσφατη απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων (ΚΣΜΝ) ως μη διατηρητέο μνημείο. Το ΚΣΝΜ φαίνεται να στήριξε την απόφασή του στην ηλικία του κτιρίου, στο ότι βρίσκεται ανάμεσα σε πολυόροφες οικοδομές και στο ότι δεν τηρεί τις επαυξημένες προϋποθέσεις του Ν. 4858/21 για κτίρια νεότερα των 100 ετών.
Για τη γωνιακή οικία Καπετάνου (το οποίο χρονολογείται από τη δεκαετία του 1920) στο κέντρο της Λάρισας, στην οδό Παπαναστασίου και Γρηγορίου Ε’, απέναντι από τον ναό του Αγίου Νικολάου είχαν γίνει αρκετές προσπάθειες για τη διάσωσή του από φορείς, συλλόγους και κινήσεις της πόλης.
Ο αντιδήμαρχος Πολεοδομίας Ντίνος Διαμάντος, σχολιάζοντας την απόφαση που δίνει ελευθέρας για την κατεδάφιση της οικίας Καπετάνου, αναφέρει τα εξής: «Η απόφαση του ΥΠΠΟ που δίνει το «πράσινο φως» για την κατεδάφιση του ιστορικού κτίσματος της Λάρισας «Οικία Καπετάνου» αναδεικνύει εμφατικά τη διαχρονική δύσκολη εξίσωση σχετικά με τα αξιόλογα κτίσματα της Λάρισας με τις παραμέτρους: Συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα προστασίας της ιδιοκτησίας, καθώς και προστασίας της Αρχιτεκτονικής κληρονομιάς μιας πόλης.
Ο Δήμος Λαρισαίων σε συνέργεια με τους φορείς και ενεργούς πολίτες της πόλης, ΤΕΕ-Σύλλογο Αρχιτεκτόνων - Φωτοθήκη Λάρισας ανέδειξε επικαιροποιημένα το ζήτημα αυτό. Και ανέλαβε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες. Η Πολιτεία, όμως, δυστυχώς συνεχίζει μια πολιτική αδιαφορίας απέναντι στην ιστορία και τον αρχιτεκτονικό πλούτο των πόλεων.
Δεν έχει ένα ολιστικό πλαίσιο προστασίας των αξιόλογων κτισμάτων για τη διαρκή συντήρηση και χρήση τους. Ούτε χρηματοδοτικό πρόγραμμα «διατηρώ». Ούτε επιδότηση των ΟΤΑ. Ούτε επιδότηση των ιδιοκτητών για έξοδα συντήρησης, αλλά ούτε και άλλα κίνητρα. Ούτε φοροαπαλλαγές των ιδιοκτητών. Ούτε ολοκληρωμένη ενεργοποίηση του θεσμού της μεταφοράς συντελεστή δόμησης, ώστε να υπάρχει για τους ιδιοκτήτες μια οικονομική σοβαρή απόδοση.
Μοιραία, λοιπόν, η έλλειψη κεντρικής πολιτικής έχει αυτά τα αποτελέσματα».
