Μεγαλη Εβδομαδα! Δεύτε συμπορευθώμεν και συσταυρωθώμεν αυτώ...

Από τον Δημήτριο Νταφούλη, επιτ. σχολ. σύμβουλο και Θεολόγο

Η εκκλησία μας προσκαλεί να βαδίσουμε μαζί με το Χριστό και να ζήσουμε μαζί τα Πάθη του.

Να ακούσουμε το παράπονό του: «Λαέ μου, τι κακό σου έκανα; τυφλούς, χωλούς, λεπρούς και δαιμονισμένους γιάτρευα. Πεθαμένους ανάστησα. Και ‘συ; Αχαριστία. Αντί του μάννα χολή και αντί του ύδατος, ξύδι!»
Μας καλεί να περπατήσουμε μαζί το δρόμο του μαρτυρίου του. Να ανεβούμε στο υπερώο όπου τελείται ο μυστικός δείπνος και να ακούσουμε το «Λάβετε φάγετε...». Εκεί όλοι οι μαθητές του, εκεί και ο Ιούδας. Ανήσυχος αλλά να, παίρνει τον άρτο και τρέχει να προδώσει τον δάσκαλό του, τον Κύριό του για τριάντα αργύρια!
Να ακολουθήσουμε τον Κύριο στο όρος των Ελαίων. Να συμπροσευχηθούμε. Να γίνουμε μάρτυρες της σύλληψής του. Να ακούσουμε το «χαίρε Ραββί» και να δούμε τον ασπασμό του προδότη.
Να πορευτούμε κι εμείς στο χώρο του Μεγάλου Συνεδρίου που διεξάγεται η παράνομος δίκη. Να ακούσουμε από κοντά όσα του καταμαρτυρούν Άννας και Καΐάφας καθώς και τον ανίκανο, ευθυνόφοβο Πόντιο Πιλάτο να παραδίδει το Χριστό στον όχλο για να σταυρωθεί.
Ο Δημιουργός, εμπαίζεται, υβρίζεται, μαστιγώνεται από το δημιούργημά του. Του φορούν χλαμύδα κόκκινη, του δίνουν και κάλαμο ως σκήπτρο εξουσίας, τον εξευτελίζουν. Το αίμα του από το ακάνθινο στεφάνι βάφει το άγιο πρόσωπό του. Να ξενυχτήσουμε μαζί του για να ακούσουμε το λάλημα του πετεινού ύστερα από την άρνηση του Πέτρου.
Να γίνουμε συνοδοιπόροι του στην οδό του Μαρτυρίου και να σηκώσουμε το Σταυρό του. Να ακούσουμε το «Σήμερα κρεμάται επί ξύλου» γιατί δυστυχώς με τον τρόπο που ζούμε καθημερινά τον σταυρώνουμε.
Ας συνέλθουμε. Μήπως είμαστε Χριστιανοί μόνο για το θεαθήναι; Για το φαίνεσθαι;
Μήπως τα «ουαί» που απεύθυνε ο Χριστός στους γραμματείς και Φαρισαίους είναι και για την αφεντιά μας;
Αν όντως είμαστε συνειδητά μέλη της εκκλησίας ας ξεκλειδώσουμε τις αμπάρες της καρδιάς μας για να φανεί και να διαβεί η αρετή της αγάπης που οδηγεί στη συνάντηση με τον Δημιουργό μας, στη θέωση.
Όχι μόνο λόγο. Θέλουμε και πράξη. Θα το πούμε και πάλι. Λόγος χωρίς πράξη είναι λουλούδι χωρίς το άρωμά του.
Ενσυναίσθηση δεν είναι η συμπόνια. Είναι ταύτιση συναισθηματική με την ψυχική κατάσταση του πονεμένου, του φτωχού, του πρόσφυγα, του αρρώστου, του προδομένου, του καταπιεσμένου, του... του...
Ενσυναίσθηση σίγουρα δεν είναι μεγαλόσχημες και μεγαλόστομες υποσχέσεις και παρηγοριές. Είναι πράξη.
Το «κατά δύναμιν» όπως έλεγε ο Πατρο-Κοσμάς ο «τσοπάν» παπάς όπως τον έλεγαν οι Τούρκοι, ο άγιος των σκλάβων και διδάσκαλος του γένους μας, όπως εμείς και σήμερα τον τιμούμε.
Πάσχα δεν είναι μόνο τα τσουρέκια και τα γλυκά, τα ταξίδια, η διασκέδαση και το αρνί στη σούβλα.
Είναι και οι πνευματικές αναζητήσεις. Να ελευθερωθούμε από το «ΕΓΩ» μας και τα πάθη μας. Πάσχα σημαίνει πέρασμα στην ελευθερία. Απαλλαγή από τις αλυσσίδες του «Προμηθέα». Είναι πανηγύρι χαράς. Μοιραζόμαστε τον πόνο, πολλαπλασιάζουμε τη χαρά. «Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, είμαστε όλοι ευπρόσδεκτοι».
Καλή Ανάσταση!!