ΒΟΛΟΣ
Το βιβλίο έχει τίτλο … «Αυτά που πήρε ο άνεμος και σκόρπισε μακριά…». Είναι το τρίτο Βιβλίο του Θανάση Κ. Βογιατζή. Προηγήθηκαν το 2008 το «Όταν τους ιδώμεν όλους υπό το πέλμα μας, όταν τους πατήσωμεν όλους τελειωτικών τότε θα ησυχάσωμεν» και το 2010 «1936: Η πάλη των τάξεων». Το 1986 υπήρξε και το «Τέσσερις ασκήσεις ύφους».
Το νέο βιβλίο με τόπο αναφοράς το Βόλο, τη Μαγνησία, τον ευρύτερο χώρο της Θεσσαλίας, το Βίτσι, το Γράμμο αναφέρεται σε όλη την κρίσιμη δεκαετία του ’40-50. Πάνω στα τεράστια κύματα της Ιστορίας οι προσωπικές και συλλογικές προσπάθειες, οι ζωές των ανθρώπων. Μέσα από τις προσωπικές ιστορίες, αφηγήσεις αγωνιστών, μέσα από την παράθεση ντοκουμέντων και στοιχείων από δημοσιεύματα εφημερίδων, εγγράφων παρακολουθούμε την εξέλιξη των γεγονότων από την δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936, την κήρυξη του πολέμου, την κατάρρευση του μετώπου τον Απρίλη του ’41 και της τοπικής οικονομίας, την Κατοχή, την φυγή του αστικού πολιτικού- οικονομικού κατεστημένου για να σώσει την ζωούλα του, την πείνα και το θάνατο τον σκληρό χειμώνα ’41-42. Δεν αργούν και έρχονται τα πρώτα σκιρτήματα του αντιστασιακού αγώνα, το ΕΑΜ, την ΕΠΟΝ, το ΕΛΑΝ, η ανάπτυξη, ο πρωτοπόρος ρόλος του ΚΚΕ, οι άνθρωποι που συμμετέχουν, αγωνίζονται, θυσιάζονται. Μετά οι «σύμμαχοι», αλλά και μεγάλοι θεσμοί της Λαϊκής αυτοδιοίκησης, της Δικαιοσύνης, της Αλληλεγγύης, η πρώτη απελευθέρωση της γυναίκας, τους Δοσίλογους και τις ομοιότητές τους με τους σύγχρονους Χρυσαυγίτες. Η μέρα της απελευθέρωσης και τις ελπίδες που γέννησε, την πολιτική- συνδικαλιστική κυριαρχία του ταξικού- επαναστατικού κινήματος, η συμφωνία της Βάρκιζας, τις αυταπάτες γύρω από το θέμα της Εξουσίας του επαναστατικού κινήματος και τα πολιτικά λάθη που προέκυψαν ως αποτέλεσμα, τις ελλείψεις και αδυναμίες αλλά και η ανάδειξη του μεγάλου ερωτήματος και κοινωνικού διλήμματος που επανέρχεται δριμύτερο στις μέρες της σημερινής άγριας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης : Μεταρρύθμιση ή Επανάσταση, Διαχείριση ή ρήξη και ανατροπή; Η λευκή τρομοκρατία που ακολούθησε και τους Χίτες ως συνέχεια του Δοσιλογισμού και την σημερινή Χρυσή Αυγή σαν το σιδερένιο χέρι του αστισμού. Την έναρξη του Εμφυλίου πολέμου (τις πρώτες μέρες των ανταρτών στο Πήλιο αλλά και μέχρι το Γράμμο και το Βίτσι), ως κορυφαίας στιγμής της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά την διάρκεια του οποίου αμφισβητήθηκε για πρώτη φορά και με τα όπλα η εξουσία της αστικής τάξης στην χώρα μας, που αρνήθηκε και έσβησε την συμφωνία της Βάρκιζας, που διαμόρφωσε τις προϋποθέσεις για την εμφάνιση νέων επαναστατικών κοινωνικών θεσμών, ενός κινήματος αυτοθυσίας μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα και στους σκληρούς αγώνες μεταξύ ΔΣΕ και αστικού στρατού, της κοινωνικής συντροφικότητας και συλλογικότητας, των νέων επαναστατικών θεσμών, την επαναστατική στάση ζωής να μην υποκύπτεις που δεν υπολογίζει το κόστος, να μην παραδίνεσαι στον ταξικό αντίπαλο, στους «κεφαλοκυνηγούς του…». Να συνεχίζεις…!
Ο Θανάσης Βογιατζής γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία Μαγνησίας όπου μένει εκεί μέχρι σήμερα. Δούλεψε από το 1986 στην εφημερίδα «Ταχυδρόμος» και ακολούθως στο «Νέο Δρόμο» και από το 1996 στη «Θεσσαλία» μέχρι τα μέσα του Νοέμβρη του 2011 απ’ όπου απολύθηκε γιατί αρνήθηκε να υπογράψει ατομική σύμβαση εργασίας μείωσης του μισθού του, κάτι που έκαναν οι άλλοι συνάδελφοί του. Τώρα διεκδικεί την επαναπρόσληψή του.
