Της Ελένης Χατζή
H νευροπαθολογία των άστεγων αυτών που ξέρουν αλλά δεν μιλούν, αυτών που προσπαθούν να κρατήσουν κοιμισμένες τις τύψεις τους μέσα στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά, γιατί χρόνια τώρα κρύβονται πίσω από τον εαυτό τους, είναι το θέμα που προσπαθεί μέσα σε δύσκολα γρανάζια να κάνει ν ανθίσει μέσα από το βιβλίο της, η Ελένη Χατζή. Το βιβλίο με τίτλο «Ο λάκκος του θριάμβου» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη και σίγουρα μπορεί να σας κρατήσει σε εγρήγορση πολλή ώρα. Τα γρανάζια του πολλά παλιά και δοκιμασμένα. Η χαρτοπαιξία τα μαύρα λεφτά γιατρών, πολιτικών, ασφαλιστικών και στη μέση ένα ναυάγιο, για να παρθεί η ασφάλεια και μόνο, είναι μερικά από αυτά, που ξέρουμε πως υπάρχουν, αλλά δεν τολμάμε συχνά να τα πούμε ούτε στον εαυτό μας.
Ένας γιατρός ήταν ο Φίλιππος, ήθελε να φύγει από την τρομερή λάντζα του δημόσιου νοσοκομείου, και πιάστηκε από το χέρι ενός μεγάλου και τρανού, που του έδωσε πρώτα την ανιψιά του και στη συνέχεια μια θέση μεγαλογιατρού στην κλινική του. Απλά καθημερινά τετριμμένα πράγματα, μόνο που ο μεγάλος, ο Μάγος όπως τον αποκαλούν, έχει λερωμένα χέρια, στο λαιμό του 35 θανάτους και έναν εισαγγελέα που τώρα πίσω-πίσω, αποφάσισε να βγάλει στη φόρα όλα τα κρυφά ντοκουμέντα του ναυαγίου και να πει την αλήθεια, ποιος και γιατί. Όψιμες τύψεις, που όμως κάπου θα βρουν να κουρνιάσουν, αφού ο γιατρός προσπάθησε να κλείσει τα στόματα όσων ήξεραν και κάποτε συμφώνησαν, με μόνο εφόδιο, τη μη σωστή θεραπεία. Τον μεγάλο τον φοβούνται, αλλά δεν τον εκτιμούν, τον ξέρουν, αλλά δεν μπορούν να τον αποκαλύψουν, μέχρι που δυο πρώην τραυματιοφορείς, δεν θα διστάσουν, να πουν αλήθειες και να πληρωθούν, για να μην φτάσουν στα άκρα. Μέσα στα διπλανά πλαίσια της ίδιας ιστορίας, τα ζευγάρια ζουν λυκοφιλίες, αλληλοβρίζονται, ξέρουν πως ζουν μαζί, γιατί δεν αντέχουν να βγάλουν στη φόρα τα άπλυτά τους. Στην ουσία, ισχύει αυτό που ένας από τους δύο μάρτυρες των γεγονότων, έχει σαν ορόσημο. «Άμα προδώσεις τη συνείδησή σου, είσαι δύστυχος, ακόμα και αν δεν το ξέρεις. Γιατί μπορεί να τα συνηθίζεις όλα, αλλά η κόλαση είναι μέσα σου, εσύ ο ίδιος την συντηρείς. Είναι ν΄ αναρωτιέσαι το τι μπορεί να ξέρει ή να κάνει η δικαιοσύνη. Ότι συνήθως μάλλον, να είναι τυφλή και να πιάνει μόνο τους μικρούς γιατί οι μεγάλοι, όπως και τα μεγάλα ψάρια, καταστρέφουν μόνο τα δίχτυα και δεν πιάνονται ποτέ σε αυτά.
Τους ήρωες δεν θα τους αγαπήσετε, το πολύ να κατανοήσετε τις δύσκολες στιγμές που πέρασαν ή περνούν, σίγουρα όμως θα τους παρομοιάσετε με πρόσωπα και καταστάσεις που είδατε να περνούν από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τα προσπεράσατε ή κάποτε σας έκαναν εντύπωση.
