Στην πλατεία Νεάπολης και ακολούθως στην Πλατεία Α.Τ.Α. παρουσιάστηκε από τη θεατρική ομάδα της ΚΝΕ το έργο "Πόσο κοστίζει το σίδερο" του Μπ. Μπρεχτ, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων 39ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή. Προηγήθηκε πολιτική ομιλία από τον Γιώργο Καραβίδα, γραμματέα του Ν.Σ. Λάρισας της ΚΝΕ για τις εξελίξεις και την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.
Οι επόμενες παραστάσεις έχουν προγραμματιστεί για σήμερα 2 Ιουλίου στην πλατεία Ανθούπολης και στις 14 Ιουλίου στο ανοιχτό θέατρο Βελίκας. Την παράσταση ετοίμασε 10μελής ομάδα της ΚΝΕ με την σκηνοθετική επιμέλεια της Δέσποινας Μπουνίτση. Πέρυσι για το Φεστιβάλ, η ομάδα παρουσίασε το θεατρικό κείμενο μετά την «Πτώση και την άνοδο του κυρίου Γκροσαπ» των Ριτσαρντ Μπογιερ και Χερμπερτ Μόρε.
Το έργο αναφέρεται στο Σύμφωνο του Μονάχου, με το οποίο παραδόθηκε στη χιτλερική Γερμανία η Τσεχοσλοβακία, γεγονός που έφερε ακόμη πιο κοντά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Μπρεχτ γνωρίζοντας τη διδακτική σημασία του θεάτρου, χρησιμοποιεί την εξής αλληγορία: παρουσιάζει τους πρωταγωνιστές της περιόδου (Αγγλία, Γαλλία, Τσεχοσλοβακία κ.ά.) σαν καταστηματάρχες και εμπόρους όπου ο καθένας νοιάζεται αποκλειστικά για το κέρδος του. Ο «Πελάτης» (Χίτλερ), προσεγγίζει τα επίδοξα θύματά του πρώτα με υποτιθέμενες αποδείξεις συγγένειας και παράλληλα εξασφαλίζοντας τη συνεργασιμότητά τους με «σύμφωνα φιλίας». Ξεχωριστά αναδεικνύεται ο ρόλος της Αγγλίας και της Γαλλίας που, με τη λογική της μη επέμβασης, έβαλαν το χέρι τους ώστε να στρέψουν το μέτωπο του πολέμου ανατολικά. Δίνει απάντηση σε όσα λέγονται για το Σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ και την προσπάθεια για διαστρέβλωση της Ιστορίας, για το ρόλο που έπαιξε η ΕΣΣΔ στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Μπρεχτ, εδώ αποκαλύπτει στο κοινό με τρόπο χρήσιμο συνδυάζοντας το διδακτισμό με την ψυχαγωγία, το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού, όπου οι μεγάλες καπιταλιστικές χώρες, μπροστά στον κοινό εχθρό, την ΕΣΣΔ, βάζουν στην άκρη τις μεταξύ τους αντιθέσεις και διαφορές και βρίσκουν στην άνοδο του φασισμού στη Γερμανία την αιχμή του δόρατος ενάντια στο παγκόσμιο εργατικό - κομμουνιστικό κίνημα και το πρώτο εργατικό σοσιαλιστικό κράτος. Ο Μπρεχτ αξιοποιεί γεγονότα, άλλα πολύ κραυγαλέα και άλλα φαινομενικά ασήμαντα, για να φτάσει να μας εξηγήσει ότι ο φασισμός δεν είναι ένα φαινόμενο αυτοτελές. Είναι παιδί του καπιταλισμού και αναπτύσσεται σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης. Επιβεβαιώνει ότι μόνο η ανυποχώρητη πίστη στη δύναμη της εργατικής τάξης μπορεί να αποτελέσει τη μοναδική πηγή θάρρους, τόλμης, αισιοδοξίας και κυρίως της νίκης των λαών.
