Συνέντευξη: Νατάσα Πολυγένη
Ένα σπουδαίο καλλιτεχνικό γεγονός θα φιλοξενηθεί σε λίγες ημέρες στη Λάρισα... όπως επίσης και ένας σπουδαίος μουσικός, ένα ακόμη μουσικό «αστέρι» που ανέδειξε η πόλη και το Δημοτικό Ωδείο της. Ο νεαρός και ταλαντούχος βιολιστής Δημήτρης Καρακαντάς που τα τελευταία χρόνια ζει και διαπρέπει στη Βιέννη, έρχεται στην πόλη για ένα τριήμερο αφιέρωμα στο βιολί στο οποίο λαμβάνει μέρος και η Συμφωνική Ορχήστρα Νέων του Δήμου Λαρισαίων. Μόλις 27 ετών ο Δημήτρης Καρακαντάς και έχει κατορθώσει με το βιολί και το δοξάρι του, να συγκινεί και να ξεχωρίζει στις εμφανίσεις του για την τεχνική και τη δεξιοτεχνία του.
Με αφορμή την παρουσία του στην πόλη για το αφιέρωμα που θα ξεκινήσει στις 16 και θα ολοκληρωθεί στις 18 Ιανουαρίου, ο Δημήτρης Καρακαντάς μιλά στην «Ε» για την πορεία της μουσικής στους δύσκολους καιρούς της κρίσης, για αυτά που θα δουν και θα ακούσουν οι Λαρισαίοι ακροατές και σπουδαστές του Ωδείου στο αφιέρωμα, ενώ μιλά και για το σπάνιο βιολί του που χρονολογείται από το 1757 και σε αυτό αποδίδει ο ίδιος μέρος της επιτυχημένης πορείας του.
* Η Λάρισα είναι η πόλη που σε ανακάλυψε, σε καθοδήγησε, σε μεγάλωσε... Τώρα πια που ζεις και διαπρέπεις μακριά της τι είναι εκείνο που νοσταλγείς περισσότερο;
- Η Λάρισα είναι η πόλη που με μεγάλωσε, μου έδωσε τις πρώτες μου αναμνήσεις και τις πρώτες επαφές με τον κόσμο της μουσικής. Ως παιδί, μαθητής τότε στα σχολεία και το Δημοτικό Ωδείο γνώριζα καθημερινά καινούριους κόσμους και κυνηγούσα με πάθος την κάθε νέα εμπειρία, αγνοώντας και προσπαθώντας να ξεφύγω γρήγορα από την καθημερινότητα του περιβάλλοντός μου. Αυτή μου η ανησυχία μαζί με πολλή τύχη με έφερε στα 15 μου μέσω μιας ιδιαίτερα γρήγορης απόφασης στη Βιέννη για να συνεχίσω το «κυνήγι» μου. Έτσι, ξαφνικά, μεταμορφώθηκα σε επισκέπτη στην πόλη μου και ανακάλυψα το πρωτόγνωρο αίσθημα της νοσταλγίας. Το να δώσω ένα αντικείμενο στο συναίσθημα αυτό είναι πάντα δύσκολο, αν θα έπρεπε όμως να διαλέξω κάτι αυτό θα ήταν σίγουρα όχι η πόλη ως τόπος, αλλά οι άνθρωποι που με συνόδευσαν τα πρώτα μου αυτά χρόνια: η οικογένεια και οι φίλοι μου, με τους οποίους αρκούμαστε πια στο να ανταλλάσσουμε εμπειρίες, καθώς δεν μπορούμε να τις μοιραστούμε.
* Η πόλη έχει στην «αγκαλιά» της ένα αξιόλογο μουσικό δυναμικό, που παλεύει να κρατηθεί παρά τις αντιξοότητες. Θεωρείς ότι υπάρχει ελπίδα;
- Η ελπίδα πάντα υπάρχει. Η Λάρισα μέσω του Δημοτικού Ωδείου έχει προσφέρει στη μουσική σκηνή της χώρας μας εξαιρετικούς καλλιτέχνες και δυναμικότατα σύνολα. Οι καιροί στους οποίους το Ωδείο γνώρισε την άνθησή του δεν ήταν πάντα ιδανικοί, τα προβλήματα όμως αντιμετωπίστηκαν από όλους αυτούς που πίστεψαν στους υψηλούς στόχους τους. Δυστυχώς η φρικτή περίοδος κρίσης την οποία διανύουμε έχει δημιουργήσει χείριστες συνθήκες για όλους σχεδόν τους μουσικούς (και φυσικά όχι μόνο) της επαρχίας και των μεγαλουπόλεων, και οι λύσεις δείχνουν να λιγοστεύουν καθημερινά. Πιστεύω όμως πραγματικά πως κάθε εμπόδιο, όσο τερατώδες και να εμφανίζεται μπορεί να ξεπεραστεί από ανθρώπους που είναι έτοιμοι να συνεργαστούν και να το πολεμήσουν. Η μουσική, βλέπετε, όπως και όλες οι τέχνες δεν είναι πολυτέλειες. Είναι ανάγκες, και αργά ή γρήγορα όλοι θα το συνειδητοποιήσουμε...
* Ποιες είναι οι προσωπικές σου αξίες τις οποίες δεν θα θυσίαζες ποτέ στο όνομα της επιτυχίας;
- Η επιτυχία και τα κριτήρια που την χαρακτηρίζουν πιστεύω πως είναι κάτι το εντελώς προσωπικό. Σίγουρα όμως ποτέ δεν θα θυσίαζα για κανένα υλικό αντίτιμο τη φιλία, την αγάπη, και την ευτυχία, η οποιαδήποτε ανάλογη αξία της οικογένειας και όλων των αγαπημένων μου ανθρώπων.
* Επιστρέφεις στο Δημοτικό Ωδείο για ένα τριήμερο αφιέρωμα στο βιολί και μια συναυλία. Τι να περιμένουν σπουδαστές και ακροατές;
- Η ιδέα για αυτό το τριήμερο αφιέρωμα ήρθε από μία συζήτηση που είχαμε το καλοκαίρι που μας πέρασε με τον Χρήστο Κτιστάκη κατά τη διάρκεια της μουσικής κατασκήνωσης στα Αμπελάκια. Σκεφτήκαμε πως θα ήταν ενδιαφέρον για το κοινό, τους μαθητές και την ορχήστρα να γίνει μια παρουσίαση του βιολιού η οποία να προβάλλει πολλές πλευρές και πληροφορίες. Θέλαμε να ανοίξουμε τις πόρτες του Ωδείου, να σταθούμε μπροστά στο κοινό όχι μόνο σε μία συναυλία αλλά επίσης σε μαθήματα και πρόβες. Να συζητήσουμε όλοι μαζί και να μοιράσουμε τις μουσικές μας εμπειρίες!
Έτσι φτάσαμε τελικά στο εξής πρόγραμμα: την Πέμπτη 16, Παρασκευή 17 και Κυριακή 18 Ιανουαρίου θα γίνει σεμινάριο βιολιού για τους νέους (και όχι μόνο) βιολιστές της Λάρισας, την Πέμπτη και την Παρασκευή θα έχουμε τις ανοιχτές πρόβες / σεμινάριο της ορχήστρας και την Κυριακή θα δώσω μια σύντομη διάλεξη με θέμα στην ιστορία και εξέλιξη του βιολιού. Η «καρδιά» βεβαίως όλου του αφιερώματος είναι η μεγάλη μας συναυλία το Σάββατο, με το πρώτο μέρος να αποτελείται από σουίτες για βιολί και πιάνο που θα παίξουμε με τον Χρήστο Κτιστάκη, ταξιδεύοντας το κοινό στα Δωδεκάνησα (Κωνσταντινίδης),την Ισπανία (de Falla), την Ρουμανία (Bartok) και την Αργεντινή (Piazzolla), ενώ στο δεύτερο μέρος μαζί με την ορχήστρα της πόλης μας θα παρουσιάσουμε κοντσέρτα για βιολί και για δύο βιολιά των μεγάλων Ιταλών μπαρόκ συνθετών Vivaldi και Geminiani. Τη σκηνή θα μοιραστεί μαζί μας στο δεύτερο μέρος παίζοντας μαζί μου δύο κοντσέρτα και η εξαίρετη συνάδελφος Jennifer Lippl η οποία με βάση τη Βιέννη κάνει ήδη εδώ και χρόνια μια διεθνή σολιστική καριέρα. Όπως υποσχεθήκαμε, οι πόρτες θα είναι ανοιχτές για όλα τα μαθήματα, τις πρόβες και τη διάλεξη για όσους θέλουν να παρατηρήσουν λίγο πιο στενά την προετοιμασία μας! Είστε όλοι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτοι!
* Ποια είναι η ιστορία που ακολουθεί το βιολί σου και πώς βρέθηκε στα χέρια σου;
- Το όργανο το οποίο παίζω κατασκευάστηκε από τον Paolo Antonio Testore στο Μιλάνο το 1757. Η απόκτησή του έγινε δυνατή λόγω κατά μέρη καλών συγκυριών, αλλά κυρίως μέσω της μεγάλης βοήθειας από την οικογένειά μου. Δυστυχώς γνωρίζω λίγα για την ιστορία του, αλλά ακόμη και μόνο η ηλικία, ο πιθανός αριθμός προκατόχων και φυσικά ο υπέροχος ήχος του αποτελούν καθημερινή έμπνευση στη μελέτη και τις συναυλίες μου.
* Μια ευχή για τη νέα χρονιά.
Εύχομαι όλοι μας να μένουμε αισιόδοξοι και να προσπαθούμε να βρίσκουμε όλο και πιο συχνά λίγο χρόνο για να ξεχνάμε την καθημερινότητα με το άγχος και τα προβλήματά της ακούγοντας λίγη μουσική, πηγαίνοντας στο θέατρο, βλέποντας μία ωραία ταινία... Η τέχνη είναι παντού για όσους την αναζητήσουν και οι καλλιτέχνες θα παλεύουν για πάντα για να την προσφέρουν!
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΚΑΝΤΑΣ γεννήθηκε στη Λάρισα το 1987. Σε ηλικία 8 ετών άρχισε μαθήματα βιολιού στο Δ.Ω.Λ. με την καθηγήτρια Αρετή Θεοχαροπούλου και έπειτα με τους καθηγητές Γιάννη Γεωργιάδη και Ελεάνα Βλιτσάκη. Από το Δ.Ω.Λ. επίσης απέκτησε το 2003 το πτυχίο αρμονίας στην τάξη του Αντώνη Νταρακλίτσα. Συνέχισε στο Κ.Ω.Θ. στην τάξη τον καθηγητή Δ.Χανδράκη από όπου έλαβε το δίπλωμα βιολιού με άριστα παμψηφεί το 2005.Ταυτόχρονα το 2003-2005 φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Graz, στη τάξη της καθηγήτριας Regina Brandstätter. Από το 2005 μέχρι το 2012 φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Μουσικής της Βιέννης, αρχικά στην τάξη του διάσημου καθηγητή Prof. G. Pichler και από τον Οκτώβριο του 2009 στην τάξη της περίφημης σολίστ Joanna Madroszkiewicz, καθώς και στο τμήμα Μπαρόκ βιολιού του Konservatorium της Βιέννης στην τάξη της Ulrike Engel. Τον Ιούνιο του 2008 έγινε δεκτός κατόπιν εξετάσεων στο τμήμα Ηχοληψίας και Παραγωγής Μουσικής του Πανεπιστημίου της Βιέννης και απο το 2012 σπουδάζει βιολί και μπαρόκ βιολί στη μεταπτυχιακή τάξη της Midori Seiler στη Hochschule für Musik F. Liszt της Βαϊμάρης. Στη μουσική πορεία του έχει πετύχει πολλές και σημαντικές διακρίσεις σε Πανελλήνιους αλλά και διεθνείς διαγωνισμούς, όπως το 1ο βραβείο και το βραβείο του κοινού στο 9ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νέων Ταλέντων στη Μολδαβία, το βραβείο στον διαγωνισμό «Fidelio» της Ραδιοφωνίας της Βιέννης κ.α. Έχει εμφανιστεί σολιστικά με ορχήστρες και σε ρεσιτάλ τόσο στην Ελλάδα, Αυστρία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ταϊβάν, Τουρκία, Μολδαβία, Δανία, Ισλανδία, Σλοβακία, Τσεχία, Ουγγαρία κ.α. σε σημαντικές αίθουσες συναυλιών όπως το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και οι φημισμένες αίθουσες του Musikverein, του Konzerthaus και της Ραδιοφωνίας της Βιέννης.Έχει ηχογραφήσει για την αυστριακή ραδιοφωνία. Το 2011 κυκλοφόρησε ο πρώτος προσωπικός του δίσκος με τα έργα για σόλο βιολί και τα ντουέτα για 2 βιολιά του Σίμου Παπάνα με τη συμμετοχή του Γιώργου Δεμερτζή και σύντομα μετά ό δίσκος «Alba Tanguera» με έργα για βιολί και κιθάρα με τον Θοδωρή Χαρό. Παίζει με βιολί Paolo Antonio Testore φτιαγμένο στο Μιλάνο το 1757.
