Το έργο του David Ives είναι ιδιαίτερο και πολύ τολμηρό. Ξεκινάει ως αισθηματική κομεντί και ολοκληρώνεται ως ένα έργο γεμάτο σκληρότητα – τη σκληρότητα που διακατέχει πολλές φορές τις ανθρώπινες σχέσεις. Οι ισορροπίες των ρόλων στους ερωτικούς δεσμούς, η εμμονή που μπορεί να αποκτήσει κανείς με το αντικείμενο του πόθου του, το παιχνίδι της γοητείας, το παιχνίδι της εξουσίας στις σχέσεις και στον εργασιακό χώρο, όλα αυτά μαζί με τις διαρκείς ανατροπές στους χαρακτήρες και τις καταστάσεις οδηγούν την ιστορία στο μη αναμενόμενο φινάλε της. Στην «Αφροδίτη με τη Γούνα» μια συμβουλή αποδεικνύεται πολύ χρήσιμη: «Να προσέχεις τι εύχεσαι».
Η υπόθεση:
Μόνος σε ένα θέατρο στο Παρίσι, μετά από μια εξοντωτική ημέρα γεμάτη οντισιόν, ο σκηνοθέτης, Τόμας, διαμαρτύρεται στο τηλέφωνο για τις ατάλαντες ηθοποιούς που είδε. Καμία δεν αξίζει να αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο θεατρικό του. Είναι έτοιμος να φύγει, όταν ξαφνικά, εισβάλλει η Βάντα.
Αρχικά, φαίνεται να είναι ό,τι απεχθάνεται ο Τόμας, όμως τελικά την αφήνει να κάνει το δοκιμαστικό. Αρχικά, μένει έκπληκτος και στη συνέχεια, λίγο λίγο, μαγεύεται από τη μεταμόρφωσή της. Η Βάντα, όχι απλά ταιριάζει απόλυτα στον ρόλο, αλλά δείχνει να έχει μελετήσει το έργο μέχρι τελείας και να γνωρίζει όλους τους διαλόγους. Όσο όμως προχωράει η οντισιόν, ο Τόμας γοητεύεται και μετά περνάει από την έλξη στην εμμονή...
Η «Αφροδίτη με τη Γούνα» γράφτηκε ως μυθιστόρημα το 1870 από τον Λέοπολντ Φον Ζάχερ-Μαζόχ, συνδέοντας για πάντα τον συγγραφέα με τα εγχειρίδια ψυχολογίας και τον ορισμό της ψυχοπαθολογίας της ηδονής μέσω του πόνου. Το έργο αποτέλεσε την έμπνευση για το θεατρικό του David Ives και έγινε ταινία από τον Ρομάν Πολάνσκι με τον Ματιέ Αμαλρίκ και την Εμανουέλ Σενιέ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ως θεατρικό, ανέβηκε αρχικά σε off Broadway σκηνές αλλά, λόγω της μεγάλης επιτυχίας του, συνέχισε σε μεγάλες σκηνές σε πολλές χώρες του κόσμου.