Η νέα γενιά έμαθε να μην ελπίζει σε σωτήρες...

ΤΟΝΙΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ «Ε» Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΤΖΑΦΕΤΑΣ ΚΑΙ Η ΘΑΛΕΙΑ ΧΑΡΑΡΑ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥΣ «O ΝΤΑΝΝΥ ΚΑΙ Η ΒΑΘΙΑ ΓΑΛΑΖΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ» - «ΑΝ ΑΝΟΙΞΕΙ ΞΑΝΑ ΑΚΡΟΑΣΗ ΚΑΙ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΝΑΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΩ ΘΑ ΠΑΩ, ΘΑ ΔΟΚΙΜΑΣΤΩ ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ» ΣΗΜΕΙΩΝΕΙ Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΤΖΑΦΕΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ

«Οι νέοι σήμερα δημιουργούν, φτιάχνουν ομάδες, μοιράζονται, συνεργάζονται! Δεν περιμένουν από κανέναν να τους τοποθετήσει, τοποθετούνται μόνοι τους. Μην ξεχνάμε ότι η νέα γενιά που βγαίνει τώρα στο προσκήνιο όλο και πιο έντονα είναι η γενιά που έμαθε να ονειρεύεται με την αρχή της κρίσης, που έμαθε να στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις και να μην ελπίζει σε σωτήρες» τονίζουν σήμερα σε συνέντευξή τους στην «Ε» ο Ηρακλής Τζαφέτας και η Θάλεια Χαραρά του Κέντρου Έρευνας Θεάτρου και Χορού +ΠΛΗΝ λίγες μέρες πριν την παράσταση «O Ντάννυ και η Βαθιά Γαλάζια Θάλασσα-Ένας Απάχικος Χορός» που θα κάνει πρεμιέρα την προσεχή Δευτέρα. Ο κ. Τζαφέτας και η κ. Χαραρά στη συνέντευξή τους μιλάνε για την παράσταση, το αν αισιοδοξούν ως νέοι άνθρωποι του θεάτρου για το αύριο τόσο του χώρου όσο και το δικό τους, τις αποκαλύψεις για κακοποιητικές συμπεριφορές από ανθρώπους του θεάτρου, αλλά και τη συμμετοχή τους στον θίασο του Θεσσαλικού Θεάτρου επί τριετία και αν θα συμμετάσχουν και τη νέα θεατρική σεζόν. Στην απάντησή του αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ηρακλής Τζαφέτας ότι: «Σε αυτά τα τρία χρόνια είχα την τύχη να συνεργαστώ με 5 διαφορετικούς σκηνοθέτες σε εφτά διαφορετικές παραγωγές. Κάποιες ήταν άριστες και κάποιες ήταν απαράδεκτες με τις οποίες συγκρούστηκα ανοιχτά... Αν ανοίξει ξανά ακρόαση και υπάρξει ένας σκηνοθέτης με τον οποίο θέλω να συνεργαστώ θα πάω, θα δοκιμαστώ και βλέπουμε».

Συνέντευξη στον Θανάση Αραμπατζή

*Κύριε Τζαφέτα και κυρία Χαραρά, παράλληλα με το εκπαιδευτικό σκέλος του +ΠΛΗΝ, φέτος εγκαινιάζετε και το καλλιτεχνικό σκέλος που αφορά στην παραγωγή επαγγελματικών παραστάσεων, με την αρχή να γίνεται με το έργο του βραβευμένου Αμερικάνου συγγραφέα John Patrick Shanley «O Ντάννυ και η Βαθιά Γαλάζια Θάλασσα-Ένας Απάχικος Χορός». Μιλήστε μας γι’ αυτό...
Ηρακλής Τζαφέτας και Θάλεια Χαραρά -Ο Ντάννυ και η Βαθιά Γαλάζια Θάλασσα είναι ένα σύγχρονο έργο και πολύ αγαπημένο. Πρόκειται για μια ιστορία αγάπης αλλά αλλιώτικη, κάπως διαφορετική και ίσως άγρια. Δύο άνθρωποι γνωρίζονται σε ένα μπαρ στο Μπρονξ τέλη δεκαετίας ’80. Μία περιοχή που στο σήμερα κάποιοι θα υποστήριζαν ότι χρήζει «ανάπτυξης» και «αναδιαμόρφωσης». Σε μία εποχή που η ανθρώπινη επαφή δεν ήταν εύκολο πράγμα μέσω chat rooms, τεχνολογίας, μέσων κοινωνικής δικτύωσης κ.λπ., τότε που όλα συνέβαιναν αυθόρμητα και άμεσα, η επιθυμία, ο πόθος και τα όνειρα γίνονται με ανάσες και βλέμματα και όχι με το πάτημα ενός κουμπιού. Ο Ντάννυ και η Ρομπέρτα, τα δύο πρόσωπα του έργου, βρίσκονται σε ένα μπαρ για τους δικούς του λόγους ο καθένας και το φυτίλι παίρνει φωτιά. Πρόκειται για ένα έργο με πολύ υψηλές θερμοκρασίες με καταιγιστική δράση και με τα συναισθήματα να εναλλάσσονται τόσο γρήγορα που ο θεατής δεν προλαβαίνει να αντιδράσει. Ο συγγραφέας βάζει τον υπότιτλο «Ένας Απάχικος Χορός», το οποίο δίνει μία άλλη οπτική και ανοίγει ένα μεγάλο πεδίο προς εξερεύνηση, τουλάχιστον υποκριτικά για εμάς που καλούμαστε να υπερασπιστούμε αυτούς τους δύο ανθρώπους. Ο Απάχικος χορός είναι ένας βίαιος χορός για δύο με καταγωγή από τους Απάτσι του Παρισιού. Οι Απάτσι του Παρισιού ήταν γκάνγκστερ οργανωμένοι σε συμμορίες στις αρχές του 20ού αιώνα, οι οποίοι επιτίθονταν συχνά στην μπουρζουαζία και την αστυνομία. Εν κατακλείδι, οι θεατές θα παρακολουθήσουν δύο ανθρώπους που έρχονται αντιμέτωποι με τον εαυτό τους κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο στα μάτια, και με την ανάγκη της μοιρασιάς και της συνύπαρξης, ίσως.
*Κυρία Χαραρά, ήρθατε στη Λάρισα από την Αθήνα περνώντας και έναν χρόνο από την Κύπρο. Μιλήστε μας για τη συνεργασία σας με το Κ.Ε.Θε.Χο. +ΠΛΗΝ και με όλους αυτούς τους Λαρισαίους συνεργάτες.
Θ.Χ. -Ήρθα στη Λάρισα το 2019 μετά από πολλά χρόνια. Η αλήθεια είναι πως η αρχική σκέψη ήταν να μείνω για έναν χρόνο και να επιστρέψω Αθήνα. Στην πορεία βέβαια ο Covid-19 ανέτρεψε τα σχέδια, οπότε αποφάσισα να εκμεταλλευτώ όλη αυτήν την κατάσταση και να δώσω λίγο χρόνο. Τον Ηρακλή τον γνώρισα όταν ξεκίνησε όλη η προσπάθεια με τους support Art Workers. Εκεί γνώρισα και τη Βασιλική Σουλτούκη και την Καλλιόπη Λαγκούρα. Είχα ακούσει για το +ΠΛΗΝ και για τη δουλειά που γίνεται εκεί, αλλά δεν γνώριζα κανένα από τα παιδιά, ούτε είχα συνεργαστεί με κάποιο. Τον περασμένο Μάιο μου πρότεινε ο Ηρακλής να κάνουμε ένα καλοκαιρινό σεμινάριο στο Κε.Θε.Χο. και έτσι συνεργαστήκαμε για πρώτη φορά. Λάτρεψα τον χώρο, όπως και τη δουλειά τους. Είναι πολύ σημαντικό στη δουλειά μας να μπορούμε να συνυπάρχουμε και να δουλεύουμε με ανθρώπους που έχουμε ίδιους κώδικες και την ίδια γλώσσα. Έτσι λοιπόν έπειτα από αυτήν τη συνεργασία αποφασίσαμε να πάμε ένα βήμα παραπέρα με την παράσταση που ετοιμάζουμε τώρα και μια ομάδα υπέροχων συντελεστών που αν δεν υπήρχαν δεν θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα όλο το εγχείρημα.
ΤΑ ΚΟΥΒΑΔΑΚΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΗ ΠΑΡΑΛΙΑ
*Κύριε Τζαφέτα, τι προτιμάτε: να διδάσκετε ως δάσκαλος στο +ΠΛΗΝ ή να διδάσκεστε ως ηθοποιός στις διάφορες παραστάσεις που συμμετέχετε;
Η.Τ. -Η συνεργασία είναι βασικό στοιχείο της δουλειάς μας και είναι αυτό το οποίο μας εξελίσσει και μας πάει μπροστά. Κάθε συνεργασία είναι μάθημα για όλους και όλες που μετέχουν στο εκάστοτε εγχείρημα. Από την άλλη, στα μαθήματα, η σχέση εκπαιδευτή-εκπαιδευόμενου είναι αμφίδρομη. Αλίμονο αν το θέατρο ήταν μία επίκληση στην αυθεντία. Υπάρχουν δάσκαλοι/σκηνοθέτες που δεν έχουν πατήσει ούτε στιγμή το πόδι τους στη σκηνή και απλά σου μοιράζονται ιστορίες του παρελθόντος ή πράγματα που έχουν διαβάσει αντί να σε καθοδηγήσουν υποκριτικά σε μία πρόβα/δοκιμή. Υπάρχουν επίσης και οι δάσκαλοι/σκηνοθέτες που βλέπουν στους μαθητές/συνεργάτες τους εχθρούς που θέλουν να τους φάνε τη θέση. Υπάρχει και ο συνδυασμός των δύο παραπάνω που εκεί είναι να παίρνεις τα κουβαδάκια σου και να πηγαίνεις ήσυχα σε άλλη παραλία. Υπάρχουν όμως και δάσκαλοι/σκηνοθέτες που θέλουν οι μαθητές/συνεργάτες τους να γίνουν καλύτεροι από αυτούς. Παλεύω για αυτό το τελευταίο.
*Είστε αισιόδοξοι ότι οι νέες γενιές ηθοποιών/σκηνοθετών θεμελιώνουν βάσεις για ένα καλύτερο μέλλον δικό τους, αλλά και καλύτερο μέλλον για το θέατρο και τον κινηματογράφο;
Η.Τ., Θ.Χ. -Η νέα γενιά ηθοποιών/σκηνοθετών παλεύει εδώ και κάποια χρόνια να αλλάξει τα δεδομένα στον χώρο τόσο του θεάτρου όσο και του κινηματογράφου. Και όταν λέω να αλλάξει τα δεδομένα, εννοώ να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα και να διεκδικήσει αυτό που της αξίζει, μια ευκαιρία να δώσει μια νέα πνοή να παρουσιάσει νέες ιδέες και να παρουσιαστεί στο κοινό. Ο κόσμος εξελίσσεται, όλα έχουν μια ροή και η ροή είναι πάντα προς τα εμπρός. Η τεχνολογία εξελίσσεται, η επιστήμη επίσης, το ίδιο και η τέχνη και οι νέες γενιές έχουν πολύ ταλέντο να επιδείξουν. Και όταν λέω ταλέντο δεν αναφέρομαι σε ικανότητες, αλλά στο πάθος και στην αγάπη γι’ αυτό που κάνουν. Οι νέοι σήμερα δημιουργούν, φτιάχνουν ομάδες, μοιράζονται, συνεργάζονται! Δεν περιμένουν από κανέναν να τους τοποθετήσει, τοποθετούνται μόνοι τους. Μην ξεχνάμε ότι η νέα γενιά που βγαίνει τώρα στο προσκήνιο όλο και πιο έντονα είναι η γενιά που έμαθε να ονειρεύεται με την αρχή της κρίσης, που έμαθε να στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις και να μην ελπίζει σε σωτήρες.
ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ...
*Μετά τις αποκαλύψεις για κακοποιητικές συμπεριφορές από ανθρώπους του θεάτρου, πόσο εύκολο είναι να κλείσει μια τέτοια πληγή και πόσο εύκολο να εγκαθιδρυθεί εμπιστοσύνη;
Θ.Χ. -Δυστυχώς αυτό είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα. Πιστεύω ότι απλά βγήκαν όλα τώρα στην επιφάνεια, το πρόβλημα υπήρχε πάντα. Δεν θα ήθελα να εστιάσω στον χώρο του θεάτρου, γιατί οι συμπεριφορές αυτές δεν έχουν να κάνουν με την τέχνη αλλά με μια διαμορφωμένη κουλτούρα. Έτυχε να αποκαλυφθεί σε αυτόν τον χώρο, όμως η αφετηρία είναι αλλού. Ξεκινά από την παιδεία που σε αυτήν τη χώρα είναι ανύπαρκτη. Η εξουσία είτε ως χρήση, είτε ως κατάχρηση είναι πολύ μεγάλο ζήτημα και για μένα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κοινωνία και τα πρότυπα που κάθε φορά λανσάρει. Όσο υπάρχει ο φόβος, όσο υπάρχει η πατριαρχία, όσο η κοινωνία παραμένει θεατής, θεωρώ πως δεν μπορεί να υπάρξει καμία εμπιστοσύνη...
Η.Τ. -Συμφωνώ με τη Θάλεια και να προσθέσω μόνο πως είναι και θέμα εξουσίας, ο έχων την εξουσία και τη θέση, πολύ συχνά θα καταπιέσει, θα εκβιάσει, θα βρει ρουφιάνους και αυλικούς για να επιβιώσει ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Με το να μαζέψεις δύο σκουπίδια από την παραλία για παραδειγματισμό δεν σώζεις τον πλανήτη από την κλιματική καταστροφή. Θέλει άλλες πρακτικές και άλλες αλλαγές. Με το ντεπόν αντιμετωπίζεις το σύμπτωμα, όχι την πάθηση.
ΜΕ ΑΛΛΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ...
*Πέραν του +ΠΛΗΝ κ. Τζαφέτα, επί τρία χρόνια είχατε μία σταθερή παρουσία στο Θεσσαλικό Θέατρο και εσείς κ. Χαραρά τον τελευταίο χρόνο συνεργαστήκατε με το Θεσσαλικό τόσο στο ραδιόφωνο όσο και στη σκηνή στην τελευταία καλοκαιρινή παραγωγή του με τον κ. Τσιάνο. Φέτος θα σας δούμε ξανά;
Η.Τ. -Σε αυτά τα τρία χρόνια είχα την τύχη να συνεργαστώ με 5 διαφορετικούς σκηνοθέτες σε εφτά διαφορετικές παραγωγές. Κάποιες ήταν άριστες και κάποιες ήταν απαράδεκτες με τις οποίες συγκρούστηκα ανοιχτά υπερασπιζόμενος την αξιοπρέπειά μου και τα δικαιώματα που οφείλουμε να προστατεύουμε στη δουλειά, το γιατί το έχω απαντήσει πιο πάνω. Αν ανοίξει ξανά ακρόαση και υπάρξει ένας σκηνοθέτης με τον οποίο θέλω να συνεργαστώ θα πάω, θα δοκιμαστώ και βλέπουμε. Από την άλλη το +ΠΛΗΝ έχει δημιουργήσει ένα δίκτυο συνεργασίας με ανθρώπους από Αθήνα και Θεσσαλονίκη και στοχεύουμε ο Ντάννυ και η Βαθιά Γαλάζια Θάλασσα να είναι μόλις η αρχή και να ακολουθήσουν και άλλες παραγωγές μέσα στο 2022.
Θ.Χ. -Ένας από τους λόγους που ήρθα και εν τέλει έμεινα στη Λάρισα ήταν το Θεσσαλικό Θέατρο. Συνεργάστηκα άψογα τόσο με την κ. Σπανού στα ραδιοφωνικά όσο και με τον κ. Τσιάνο. Από κει και πέρα ο κάθε σκηνοθέτης όταν ετοιμάζει το έργο του έχει στο μυαλό του τους χαρακτήρες και σαφώς δεν ταιριάζουμε όλοι σε όλα, ούτε γίνεται να παίζουμε σε όλα τα έργα.