Ενα πολύτιμο δώρο από τον Μανόλη Πρατικάκη

Κυκλοφόρησε το ποίημα του «Τα Δερβενάκια των Rolling Stones»

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «ΑΡΜΟΣ» και είναι διαθέσιμο στα βιβλιοπωλεία το συγκλονιστικό ποίημα του Μανόλη Πρατικάκη, «Τα Δερβενάκια των Rolling Stones», ένα πολύτιμο δώρο του ποιητή για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821.

Κριτικοί, ποιητές, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, αλλά το πιο σημαντικό, απλοί αναγνώστες αποθέωσαν το ποίημα. Με τον Πρατικάκη, συμβαίνει αυτό που έγινε με τον μεγάλο μας σκηνοθέτη Θόδωρο Αγγελόπουλο, όταν παρουσίασε σε ειδική προβολή την ταινία του «Αναπαράσταση» στη Βίτσα, ένα μικρό χωριό στα Ζαγοροχώρια όπου και γυρίστηκε. Μετά το τέλος της προβολής οι κάτοικοι του χωριού αγκάλιασαν τον Αγγελόπουλο και συγκινημένοι του έλεγαν «Μπορεί να μην τα καταλαβαίνουμε όλα, αλλά μια φορά τούτο είναι δικό μας πράγμα». Ίσως αναρωτηθεί κανείς βέβαια πόσο ζωντανό είναι σήμερα το ’21; Πόσο επιβιώνει η μνήμη της εθνικής μας παλιγγενεσίας δηλαδή της ζώσας πατρίδας, μακριά από επετείους ή εθνικές επιτροπές; Πόσο επίκαιρος είναι στις μέρες μας ο αγώνας και τα αίματα εκείνων; Ή μήπως κατάντησε φάντασμα των λέξεων ευτελιζόμενος άνανδρα σε ανάξια χέρια; Άλλοθι όχι αθώο που όσο και αν φορτώσουμε με μαλάματα, πόζες και εύκολη συγκίνηση, αδυνατεί να κρύψει την απώλεια, την έλλειψη, την έκθεση και το πένθος. Ο Μάνος Στεφανίδης, κριτικός τέχνης, σχετικά με όλα αυτά τα ερωτήματα σημειώνει στον πρόλογο του βιβλίου: «Το πολύστιχο, πολυεπίπεδο ποίημα του Μανόλη Πρατικάκη που γράφτηκε θαρρείς σε μια νύχτα αντίστασης και με μια ανάσα-σαν τον βουτηχτή-που αναθρώσκει-αποδεικνύει ότι το ’21 όχι μόνο ζει αμάραντο στη συνείδηση των πολλών ανώνυμων αλλά κι ότι η γλώσσα του επιβιώνει ακέραιη, ακόμη, ετοιμοπόλεμη, εις πείσμα των λογιοτατισμών, της αγραμματοσύνης και του αφελληνισμού. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Ο Πρατικάκης συνεχίζει επάξια, ανακουφιστικά θα έλεγα για όλους εμάς, εκείνη την επικολυρική παράδοση, που από τον Ερωτόκριτο και τα Ρίζιτικα φθάνει στον Μπολιβάρ του Εγγονόπουλου και από τον Σολωμό και τη Γυναίκα της Ζάκυνθο στ’ Ακριτικά του Σικελιανού και τον Καρούζο, τον ένθεο επαίτη του έαρος, ανασταίνοντας απ’ τα σκουπίδια το τιμιότερο, την ψυχή μας! Το ποίημα αυτό δικαιώνει με τη δύναμή του, την πηγαιότητα και την υψηλή του αλληγορία μια ολόκληρη επέτειο. Το βαθύ λαϊκό του αίσθημα, εξορκίζει κάθε συναισθηματικό λαϊκισμό, όπως είναι ο συρμός. Μακριά από την ηθική των μετρίων και των συμβιβασμένων.
Χρήστος Αλμυρούλης
Φιλόλογος