«Το Τεράστιο Οικοδόμημα της Ανάμνησης»

ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΙΣ 7 μ.μ. ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ 5ου ΔΙΑΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ OPEN NIGHTS

Το 5ο Διακαλλιτεχνικό Φεστιβάλ Open Nights που διοργανώνει η ομάδα χοροθεάτρου OFF ART και η Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Επιστημών Δήμου Λαρισαίων, σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λάρισας, παρουσιάζει σήμερα Κυριακή, στις 7 μ.μ., μέσα από τη

διαδικτυακή σελίδα του (www.opennightsfestival.com) το πειραματικό, συνεχώς εξελισσόμενο βίντεο, με υλικό προφορικών μαρτυριών πολιτισμικών πρακτικών που σχετίζονται με τη διατροφή και την υγεία «To Τεράστιο Οικοδόμημα της Ανάμνησης» (Τhe Vast Edifice of Memory) της ομάδας «Η Κληρονομιά της Γεύσης – The Heritage of Taste», που αποτελούν οι Κλαίρη Μπακούρα, Δημήτρης Σταυρόπουλος, Αλέξανδρος Τουλουμτζίδης, Αλεξία Φεγγίτη.
Οταν όμως από ένα μακρινό παρελθόν τίποτα δεν επιζεί, αφού πεθάνουν οι άνθρωποι, αφού καταστραφούν τα άψυχα, μόνες πιο φθαρτές, αλλά πιο μακρόβιες, πιο άυλες, πιο επίμονες, πιο πιστές, η όσφρηση και η γεύση ζουν για καιρό ακόμα, σαν τις ψυχές, για να θυμούνται, να περιμένουν, να ελπίζουν, πάνω σ’ όλα αυτά τα ερείπια, να βαστούν χωρίς να λυγίζουν, πάνω στη μικρή σχεδόν άυλη σταγόνα τους, το τεράστιο οικοδόμημα της ανάμνησης».
Μαρσέλ Προυστ, Αναζητώντας το Χαμένο Χρόνο (Αθήνα, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 14η έκδοση 2019).
Το παραπάνω απόσπασμα από το αριστούργημα του Μαρσέλ Προυστ αποτελεί, από το 2015, μία από τις κεντρικές αναφορές για την «Κληρονομιά της Γεύσης», η οποία συλλέγει προφορικές μαρτυρίες σχετικά με τη διατροφή και την υγεία, δημιουργώντας έτσι ένα μεγάλο αρχείο, την Κληρονομιά της Λέξης. Οι δύο αυτές «κληρονομιές» αλληλοεπιδρούν και δημιουργούν πειραματικές οπτικές αποτυπώσεις αυτού του τεράστιου οικοδομήματος που λέγεται ανάμνηση, έτσι ώστε να έρθουν στην επιφάνεια νέες ευκαιρίες για δημιουργική παρουσίαση του αρχειακού υλικού αλλά και νέες οπτικές σε ζητήματα που αφορούν την ατομική και συλλογική μνήμη.
Η σειρά βίντεο «Το Τεράστιο Οικοδόμημα της Ανάμνησης», είναι συνεχώς εξελισσόμενη και αποτελεί μια μορφή διαλόγου με όσα συμβαίνουν γύρω μας. Κατοχή, απελευθέρωση, η δίκη της χρυσής αυγής, η περίοδος του Οκτωβρίου δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο κατάλληλη. Φέτος, το τεράστιο οικοδόμημα της ανάμνησης είναι αφιερωμένο στην περίοδο της κατοχής και της απελευθέρωσης με βασικό άξονα την τροφή. Χρονικά κινείται από το μεγάλο ΟΧΙ του ελληνικού λαού, που «καμιά κηλίδα δεν θα μπορούσε να προσαφθεί ότι εγκατέλειψε τα εδάφη του» τον Οκτώβρη του ’40, στην απελευθέρωση του μετά από αγώνες τον Οκτώβρη του ’44, στην καταδίκη «της σποράς των ηττημένων του ’45» τον Οκτώβρη του 2020. Γίνεται ακόμα πιο επίκαιρο, καθώς ανταποκρίνεται στο πώς θα αντιπαλέψουμε την επιβολή ενός συγκεκριμένου μοντέλου ιστορικής μνήμης, αλλά και τον ιστορικό αναθεωρητισμό.