Η δημοτική παράταξη «Λαϊκή Συσπείρωση» στο σήμο Λαρισαίων σε ανακοίνωσή της επισημαίνει πως «στη συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΔΕΥΑΛ την Παρασκευή 04/12, η δημοτική αρχή “πρώτη φορά αριστερά” δεν μπόρεσε να κρύψει για ακόμη μία φορά την πρόθεσή της το επόμενο διάστημα να προβεί σε εκτεταμένες διακοπές νερού στα λαϊκά νοικοκυριά που οφείλουν.
Έφερε λοιπόν στην εν λόγω συνεδρίαση αναλυτικότατη εισήγηση – ενημέρωση με τα οφειλόμενα ποσά έως και το 2014 ύψους 2.050.341,15 ευρώ μόνο για την πόλη της Λάρισας και ούτε λίγο ούτε πολύ, αφού έβαλε στο ίδιο τσουβάλι τη λαϊκή οικογένεια με τους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στη περιοχή και οφείλουν στη ΔΕΥΑΛ, επανέλαβε την πρόθεσή της να τηρήσει προηγούμενη απόφαση του Δ.Σ. για διακοπή νερού μετά από τρεις οφειλόμενους λογαριασμούς.
Το «τσουβάλιασμα» που επιχειρείται από πλευράς δημοτικής αρχής ΣΥΡΙΖΑ κ.α. εξισώνοντας τις οφειλές των λαϊκών νοικοκυριών με εκείνες των μεγαλοεπιχειρηματιών, έχει σκοπό να κρύψει την βαθιά ταξική πολιτική που ακολουθείται από την δημοτική αρχή Λάρισας υπέρ των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και σε βάρος του λαού της πόλης. Γεγονός που ενισχύεται και από την άρνησή της να δώσει στον εκπρόσωπο της Λαϊκής Συσπείρωσης στο Δ.Σ., επικαλούμενη φαιδρότητες, τις καταστάσεις με τους μεγαλοοφειλέτες –επιχειρηματικούς ομίλους, κάνοντας στην ουσία τις «πλάτες» σε όλους αυτούς.
Αυτές οι μεθοδεύσεις φανερώνουν τον πραγματικό αντιλαϊκό προσανατολισμό της δημοτικής αρχής και στον τομέα του νερού, που το αντιμετωπίζει ως εμπόρευμα και όχι σαν κοινωνικό αγαθό, παρά τις τυμπανοκρουσίες για πολιτική με «κοινωνικό πρόσημο» που “θα μας πάρουν τα αυτιά” ενόψει και της συζήτησης του προϋπολογισμού στο Δήμο. Ένα δείγμα αυτής της περιβόητης «κοινωνικής πολιτικής» της δημοτικής αρχής Λάρισας, είναι και οι 13.501 περιπτώσεις διακοπών, σφραγίσεων και αφαιρέσεων υδρομέτρων που συντελέστηκαν για το 2014.
“Μυρίζει” διακοπές λοιπόν στα λαϊκά νοικοκυριά της Λάρισας, αλλά και στις δημοτικές κοινότητες που έχουν περάσει στην αρμοδιότητα της ΔΕΥΑΛ. Πάλι θα την πληρώσουν τα συνήθη «υποζύγια», στις πλάτες των οποίων έχει στηριχθεί διαχρονικά η ευρωστία της επιχείρησης. Στα πλαίσια αυτά η δημοτική αρχή μεθοδεύει “ανάθεση αποκλειστικών εργασιών” σε εξωτερικά συνεργεία, στα πρότυπα της ΔΕΗ, με πρόσχημα την αδυναμία προσλήψεων μόνιμου προσωπικού, ελέω μνημονιακών δεσμεύσεων, που όμως στηρίζει και ενισχύει με κάθε τρόπο, πιστή στο μονόδρομο της Ε.Ε. – κεφαλαίου.
Ενδεικτικό όλων των παραπάνω είναι οι προγραμματισμένες προσλήψεις των 8μηνων που θα ζητήσει η ΔΕΥΑΛ για φέτος από το υπουργείο, οι οποίες θα είναι βάσει του μνημονιακού νόμου 4257/14, που επιτρέπει προσλήψεις ορισμένου χρόνου μόνο εις βάρος ανταποδοτικών τελών, δηλαδή με επιβάρυνση των δημοτών.
Προειδοποιούμε την δημοτική αρχή Λάρισας, ότι θα βρει μπροστά της το οργανωμένο ταξικό κίνημα και τις Λαϊκές Επιτροπές στις γειτονιές, αν τολμήσει να εξαπολύσει κυνηγητό σε λαϊκές οικογένειες. Δεν θα επιτρέψουμε καμιά διακοπή νερού σε λαϊκή οικογένεια, σε κανέναν άνεργο, χαμηλόμισθο και χαμηλοσυνταξιούχο, που δεν μπορεί να πληρώσει το λογαριασμό του νερού. Ταυτόχρονα απαιτούμε να παγώσουν οι οφειλές στους λογαριασμούς της ΔΕΥΑΛ και οι διακανονισμοί για τα λαϊκά νοικοκυριά. Να μειωθούν 50% τα τιμολόγια για τους απλήρωτους, τους άνεργους, τους περιστασιακά και μερικά απασχολούμενους, τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους. Σε όλες τις ευπαθείς κοινωνικά ομάδες και στις λαϊκές οικογένειες(4μελη) με ετήσιο οικογενειακό εισόδημα έως 40.000 ευρώ.
Επίσης αγωνιζόμαστε για :
- Λήψη μέτρων άμεσης είσπραξης οφειλών μεγαλοοφειλετών (πχ επιχειρηματικοί όμιλοι, εταιρίες ΑΕ, ).
- Άμεση κατάργηση του ειδικού τέλους 80%, που μαζί με το ΦΠΑ διπλασιάζει το τιμολόγιο του νερού.
- Να καταργηθεί το τέλος επανασύνδεσης των 10 ευρώ για όσους καταναλωτές τους έγινε διακοπή λογαριασμού.
- Να καταργηθεί το χαράτσι των 5 ευρώ που επιβλήθηκε από την ΔΕΥΑΛ σε κάθε σπίτι στις παλιές Εργατικές Κατοικίες Γιάννουλης για την αποχέτευση.
- Ενιαίο Κρατικό φορέα διαχείρισης των υδάτινων πόρων της χώρας μας, τα έξοδα συντήρησης και λειτουργίας των δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης να χρηματοδοτούνται από το κράτος και η τιμή του πόσιμου νερού να είναι στο ύψος του κόστους για κάθε πόλη και τοπική κοινότητα.
- Το νερό να αποτελεί κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα, η αξιοποίηση να σχεδιάζεται, να υλοποιείται και να ελέγχεται με γνώμονα το σύνολο των κοινωνικών αναγκών".
