Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ανακοίνωσή της σημειώνει πως «η ΝΔ, το ΠΟΤΑΜΙ, το ΠΑΣΟΚ στήριξαν, στηρίζουν, τη συμφωνία - γέφυρα των 4 μηνών, είναι στη γραμμή της επίτευξης πάση θυσία συμβιβασμού με τους εταίρους, για επίτευξη νέας συμφωνίας, όπως κι αν ονομαστεί κ.λπ. Και σε αυτό τείνουν χέρι βοήθειας στην κυβέρνησή σας.
Άλλα κόμματα, όπως δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, άλλοι ανεγκέφαλοι, η ΧΑ επίσης, μιλάνε για επιστροφή στη δραχμή, σε άλλο νόμισμα, στα πλαίσια φυσικά αυτού του συστήματος, της καπιταλιστικής του Ενωσης, της ΕΕ, της επιλογής τέτοιων ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.
Εσείς, κύριοι της συγκυβέρνησης, ακροβατείτε ανάμεσα και στις δύο αυτές εκδοχές και τις ονομάζετε μάλιστα και τις δύο αριστερές».
Τάδε έφη ο γγ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας στη συζήτηση στην Βουλή (30/3/2015). Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Την αθλιότητα να βάζει την «εξωκοινοβουλευτική Αριστερά» μαζί με «άλλους ανεγκέφαλους» και των νεοναζί της Χρυσής Αυγής; Τη χιλιοπαιγμένη και μη πειστική κατηγορία πως η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά διεκδικεί άλλο νόμισμα «στα πλαίσια φυσικά αυτού του συστήματος, της καπιταλιστικής του Ένωσης, της ΕΕ». Την εκτίμηση πως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ακροβατεί «ανάμεσα στις δύο αυτές εκδοχές», δηλαδή σκέπτεται την ρήξη με την ευρωζώνη, την ώρα που ο Τσίπρας ορκίζεται για την παραμονή στο ευρώ;
Μόνο στις ανακοινώσεις λάσπης του Ποταμιού μπορούσαμε μέχρι τώρα να βρούμε παρόμοια επιχειρήματα... Τι ζήλεψε άραγε ο Δ. Κουτσούμπας; Γιατί πέρασε στο στρατόπεδο των "ίσων αποστάσεων" και της λογικής "των άκρων", εξισώνοντας τα πάντα, ακόμα και αγωνιστές και αγωνίστριες της αριστεράς με τους νεοναζί της ΧΑ.
Για μία ακόμα φορά το ΚΚΕ υποτιμά τη σημασία της ρήξης και της αποδέσμευσης από το ευρώ και την ΕΕ. Στο παρελθόν την έχει χαρακτηρίσει και «καταστροφική», ρίχνοντας νερό στον μύλο της αστικής προπαγάνδας και κερδίζοντας τα παράσημα της "λογικής και υπεύθυνης δύναμης".
Διαφορετικές είναι οι ανάγκες της ταξικής πάλης σήμερα, αλλά και των αγωνιστών του ΚΚΕ. Έρχεται στο προσκήνιο η ανάγκη της ρήξης με την ΕΕ και το κεφάλαιο, η ανάγκη της κοινής δράσης για την αντεπίθεση του μαζικού κινήματος».
