Στην σύνοψη και τα συμπεράσματα της ανάλυσης αναφέρεται ότι «το πιθανότερο σενάριο που εξετάστηκε για να εξηγήσει τη μετωπική σύγκρουση μεταξύ της επιβατικής αμαξοστοιχίας IC-62 και της εμπορευματικής αμαξοστοιχίας 63503 είναι η ξεχασμένη τοποθέτηση των διακοπτών 118 A/B από τον άπειρο σταθμάρχη, που εργαζόταν μόνος του σε σταθμό της Λάρισας εκείνη τη νύχτα, η οποία οδήγησε την επιβατική αμαξοστοιχία στην αντίθετη, γραμμή καθόδου. Το πιθανό φράγμα όπου οι μηχανοδηγοί των αμαξοστοιχιών αντιδρούν στις αντικρουόμενες πληροφορίες μεταξύ της θέσης των διακοπτών και της παραχωρημένης εξουσίας κίνησης, δεν έγινε αντιληπτό από τους μηχανοδηγούς».
Στην άμεση αιτία ο οργανισμός σημειώνει ότι «η σύγκρουση μεταξύ της επιβατικής αμαξοστοιχίας IC-62 και της εμπορευματικής αμαξοστοιχίας 63503 θα μπορούσε να συμβεί επειδή και οι δύο αμαξοστοιχίες ταξίδευαν προς αντίθετες κατευθύνσεις στην ίδια γραμμή καθόδου μεταξύ των σταθμών Λάρισα και Νέοι Πόροι».
Πρόεδρος ΕΟΔΑΣΑΑΜ: «Η μη ιεροποίηση του χώρου του δυστυχήματος δημιούργησε απώλεια σοβαρών στοιχείων»
Ο πρόεδρος του σιδηροδρομικού τομέα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, Χρήστος Παπαδημητρίου στην εισαγωγική τοποθέτησή του, επεσήμανε πως δημιουργήθηκαν σοβαρά προβλήματα κατά την διερεύνηση του δυστυχήματος, διότι η έλλειψη του οργανισμού, αλλά και η μη ιεροποίηση του χώρου της τραγωδίας, «δημιούργησε απώλεια σοβαρών στοιχείων. Θα έλεγα λοιπόν ότι θα πρέπει να ζητηθεί από όλους μας, ακόμη και σε αυτούς που δεν ήταν εκεί, μία μεγάλη συγγνώμη στους συγγενείς των θυμάτων, οι οποίοι πέρα από τον πόνο τους, είχαν να αντιμετωπίσουν και έναν τιτάνιο αγώνα, για να υποκαταστήσουν τον ΕΟΔΑΣΑΑΜ που δεν υπήρχε, στην συλλογή στοιχείων. Το έργο τους ήταν πολύτιμο για εμάς, και από την πρώτη στιγμή, δηλώσαμε ανοιχτοί να συνεργαστούμε με οποιονδήποτε έχει να συνεισφέρει οτιδήποτε στην αναζήτηση της αλήθειας».Παράλληλα, ο κ. Παπαδημητρίου, επεσήμανε πως τα Τέμπη, τα οποία αποτελούν μία εθνική τραγωδία, «και φυσικά όπως κάθε τραγωδία έχει μία κάθαρση, και είναι η τιμωρία των ενόχων, δεν αποτελεί αντικείμενο της έρευνάς μας. Εμείς, έχουμε σκοπό να αναδείξουμε τις αστοχίες και τα εγκληματικά λάθη που οδήγησαν στο να μπουν δύο τρένα στην ίδια γραμμή, και να συμβεί αυτό το φρικτό δυστύχημα. Το έργο της τιμωρίας των ενόχων, ανήκει στην Δικαιοσύνη».
Ο ΕΟΔΟΣΑΑΜ, όπως είπε ο κ. Παπαδημητρίου, απασχολήθηκε και με την σύμβαση 717, που θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί το 2016, «και θα είχαν μπει τα συστήματα ασφαλείας που πιθανότατα θα επέτρεπαν να έχει συμβεί το δυστύχημα, αλλά δεν αποτέλεσαν το κύριο αντικείμενο της διερεύνησης. Η καθυστέρηση στην ολοκλήρωσή της, συνεισέφερε αποφασιστικά στο δυστύχημα, και αυτό είναι δεδομένο. Ωστόσο, υπήρξαν ακόμη 2 παράγοντες: Η διαχρονική απόφαση του ελληνικού κράτους να εγκαταλείψει τον σιδηρόδρομο, μη επενδύοντας χρήματα που έπρεπε, και δεύτερον, τα μνημόνια που είχαν ως αποτέλεσμα την αποψίλωση του ΟΣΕ από προσωπικό που ήταν κρίσιμο για την ασφάλεια».
Σκοπός της διερεύνησης του δυστυχήματος, όπως ανέφερε ο κ. Παπαδημητρίου, είναι να γίνουν «συστάσεις ασφαλείας που πρέπει, ώστε τα βήματα που ξεκίνησαν, δυστυχώς κατόπιν της τραγωδίας, και ο εκσυγχρονισμός που άρχισε με τραγική καθυστέρηση, να γίνει ακόμη πιο γρήγορα, να διορθωθούν τα πράγματα που ακόμα λειτουργούν εσφαλμένα, και δεν έχουν φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο, ώστε να μην υπάρχει κανένας νεκρός στον ελληνικό σιδηρόδρομο».
