Έτσι, λοιπόν, με τις ευχές και τις ευλογίες του σεβ. μητροπολίτου κ. Ιερωνύμου πραγματοποίησε την καθιερωμένη γιορταστική επίσκεψη στα οχυρά της Νυμφαίας περιοχής Κομοτηνής, λίγα χιλιόμετρα από τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
Πρώτος σταθμός της εξόρμησης ήτο η Ιερά Μητρόπολη Μαρωνείας και Κομοτηνής όπου ο οικείος Ιεράρχης Σεβ. Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων υποδέχθηκε τα παιδιά σε κάποιο πνευματικό κέντρο της πόλεως (λόγω των εργασιών της Μητρόπολης) όπου με πολύ ενθουσιασμό μίλησε προς τα παιδιά και εκείνα με τη σειρά τους έψαλλαν τα κάλαντα και έλαβαν από τον Δεσπότη διάφορα γιορταστικά εδέσματα. Εκείνο το οποίον άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις ήτο το πατριωτικό ύφος στην ομιλία του Δεσπότη που δέσποζε από την αρχή μέχρι το τέλος.
Στη συνέχεια πήραν τον δρόμο με προορισμό το ακριτικό φυλάκιο. Μέσα από ένα χειμωνιάτικο τοπίο βρέθηκαν στο φυλάκιο που τους υποδέχθηκε ο υπεύθυνος αξιωματικός του φυλακίου, ο Διοικητής της μονάδος καθώς και οι στρατιώτες του φυλακίου.
Έκπληξη ήταν η παρουσία του Διοικητού της Ταξιαρχίας της πόλεως που συναντηθήκαν καθ’ οδόν και δέχθηκε τις εόρτιες ευχές γιατί ο χρόνος και οι υποχρεώσεις του ήταν πολλές.
Υπέροχη η ελληνική φιλοξενία, ιδιαίτερα στις γιορτινές ημέρες και μάλιστα σε στρατιωτικές μονάδες, εδώ στο φυλάκιο αφιέρωσαν οι υπεύθυνοι αρκετό χρόνο να τους ξεναγήσουν στους χώρους της περιοχής και μάλιστα στα οχυρά γεμάτα ιστορία, η χορωδία των παιδιών ανταπέδωσε με τον καλύτερο τρόπο και νεανικό παλμό κάλαντα και πρωτοχρονιάτικα άσματα.
Οι πατέρες της ενορίας έκαναν την αγιοβασιλόπιτα που έφεραν μαζί τους, όπου μαζί με γλυκίσματα και σπιτικά εδέσματα που ετοίμασαν οι κυρίες της «Αγ. Ταβιθά» και τα αναμνηστικά εορταστικά δώρα προς τους στρατιώτες που μοίρασαν έκλεισε σχεδόν ο κύκλος της επίσκεψης.
Ο δρόμος της επιστροφής τους αφήνει για λίγο στην πόλη της Κομοτηνής για φαγητό, και στη συνέχεια νύχτα σχεδόν γυρίζουν στη Λάρισα, παρά τη μεγάλη κούραση ήταν αρκετά ευχάριστη, αφού αξιώθηκαν για μία ακόμη χρονιά να βρεθούν σε ένα ακριτικό φυλάκιο της πατρίδος μας και αν αυτού του είδους η επίσκεψη χαρακτηρίζεται πλέον εθιμοτυπική και γνώριμη σε όλους, οι εικόνες που αποκόμισαντους έκαναν πιο πλούσιους σε αισθήματα.
Γιατί το βλέμμα, η έκπληξη και η χαρά του στρατιώτη - ενός νέου παιδιού- είναι κάθε χρόνο στον καθέναν διαφορετικό και συνάμα διδακτικό προς όλους.