Υπογραμμίστηκε, μάλιστα, πως η επέτειος των 50 χρόνων από το Πολυτεχνείο πραγματοποιείται «τη στιγμή που στην Παλαιστίνη διαπράττεται ένα ακόμα ιμπεριαλιστικό έγκλημα, που απειλεί με γενικότερη πολεμική ανάφλεξη όλη την περιοχή. Ανεβαίνει με γοργούς ρυθμούς η εμπλοκή της χώρας μας στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού στη Γάζα, στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή με αξιοποίηση όλων των αμερικάνικων βάσεων στη χώρα και άλλων υποδομών, όπως η στρατιωτική βάση στην 110 Π.Μ. κ.ά.». Σχεδόν δύο μήνες μετά τις φονικές πλημμύρες ειπώθηκε πως «η κατάσταση αποδεικνύει ξανά και ξανά ότι η Κυβέρνηση και οι τοπικές αρχές θεωρούν την αποκατάσταση και την προστασία της ζωής και της λαϊκής περιουσίας «κόστος», ενώ την ίδια στιγμή πασχίζουν για τα δισεκατομμύρια που κατευθύνονται στο «όφελος» των επιχειρηματικών ομίλων».
Ακόμη, στάθηκαν στην αύξηση της ακρίβειας, αλλά και στην κατάσταση των δημόσιων Νοσοκομείων και Πανεπιστημίων, και αναφέρθηκε πως «κανένας εργαζόμενος και νέος να μη συμβιβαστεί με αυτήν τη ζωή! Τώρα να δυναμώσει ο αγώνας για την υπεράσπιση της ζωής, των δικαιωμάτων μας». Υπενθυμίζοντας οι ομιλητές την περίπτωση του Πολυτεχνείου, τόνισαν πως «στο Πολυτεχνείο συναντήθηκαν οι αγώνες των φοιτητών και των εργατών και γράφτηκε ιστορία... Εκεί είναι η δύναμή μας. Στην οργάνωση, στη συμπόρευση των νέων με το εργατικό κίνημα. Εκεί όπου συναντηθήκαμε και το προηγούμενο διάστημα για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη, για μέτρα στήριξης κι αποκατάστασης στους πληγέντες της περιοχής μας, για μέτρα ουσιαστικής ανακούφισης από την ακρίβεια, για μέτρα προστασίας της ζωής, ενάντια στους πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών και περιουσιών».
Τέλος, κάλεσαν «τον λαό της περιοχής μας, τους νέους, τους φοιτητές και τους μαθητές να υψώσουν το ανάστημά τους σε αυτήν την πολιτική που όπως τότε, 50 χρόνια πριν, έτσι και σήμερα θεωρεί τις ανάγκες μας κόστος και να παλέψουμε μαζί».