Μία στέγη, ένα πιάτο φαΐ, μία παιδική κούνια...

ΤΣΟΥΝΑΜΙ ΑΓΑΠΗΣ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΘΕΣΣΑΛΟΙ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ, ΣΥΜΠΑΣΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΕΙΝΟΥΝ ΧΕΙΡΑ ΒΟΗΘΕΙΑΣ - ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ…ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΙΣ ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ, ΕΞΟΧΙΚΑ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΔΩΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΜΕΙΝΑΝ ΑΣΤΕΓΟΙ

Της Νατάσας Πολυγένη
Πρωτόγνωρα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στον κάμπο. Μέσα στο ζόφο της καταστροφής, η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, η ενσυναίσθηση κρατούν την ελπίδα ζωντανή. Η Θεσσαλία μέσα σε όλα τα δεινά, δέχτηκε και «τσουνάμι» αγάπης και αλληλεγγύης από χιλιάδες ανθρώπους που συμπάσχουν και προσπαθούν να βοηθήσουν όπως και με ό,τι μπορούν. Άνθρωποι από κάθε γωνιά της Ελλάδας, άνθρωποι που μπορεί να μην έχουν βρεθεί ποτέ στα μέρη μας… Άνθρωποι απλώς. Άνθρωποι που μπορεί να τους περισσεύει μια κουβέρτα, μια παιδική κούνια, ένα πιάτο φαγητό και άνθρωποι που προσφέρουν ακόμη και τα σπίτια τους, τα εξοχικά τους για να στεγάσουν οικογένειες που έμειναν στον δρόμο.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν γίνει το «μέσο» για να μπορέσουν να απλώσουν το χέρι τους στον συνάνθρωπο. Πολλοί επιθυμούν να το κάνουν κατά μόνας. Πρόσωπο με πρόσωπο. Δεν θέλουν τη μεσολάβηση κάποιου φορέα ή συλλόγου. Υπάρχει δυσπιστία και θέλουν να γνωρίζουν ότι η βοήθεια θα φτάσει εκεί που πρέπει και όταν πρέπει. Η σελίδα «Φιλοξενία πλημμυροπαθών 2023» στο Facebook είναι μια τέτοια ομάδα. Ανοιχτή σε όλους όσοι έχουν διαθέσιμη στέγη για τους ανθρώπους που επλήγησαν από τις πλημμύρες. Κάποιοι προσφέρουν το πατρικό τους σε χωριά της ευρύτερης περιοχής της Λάρισας, άλλοι το εξοχικό τους στα παράλια του νομού, άλλοι τα ενοικιαζόμενα δωμάτια που έχουν, άλλοι προσφέρουν ακόμη και ένα άδειο δωμάτιο που περισσεύει στο σπίτι που κατοικούν ή ακόμη και κτήματα για να καλλιεργήσουν .
Η προσφορά συγκινητική και εντυπωσιακή. Άνθρωποι από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τη Χαλκιδική, τη Λαμία, την Ημαθία, τις Σέρρες, την Αλεξανδρούπολη, την Καβάλα, την Κρήτη ακόμη και διαμένοντες στο εξωτερικό, προσφέρουν δωρεάν τα διαμερίσματά τους σε φοιτητές πλημμυροπαθείς, σε αναπληρωτές με οικογένειες. Κάποιοι αναλαμβάνουν ακόμη και κάποιους λογαριασμούς μέχρι να σταθούν στα πόδια τους ή τους προσφέρουν μια θέση εργασίας στις περιπτώσεις που υπάρχει πρόβλημα στις οικογένειες. Άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους, αλλά άνθρωποι με ενσυναίσθηση. Άνθρωποι που αντιλαμβάνονται ότι τίποτα στη ζωή μας δεν είναι δεδομένο και αύριο μπορεί να βρεθούν και εκείνοι σε δύσκολη θέση. Άνθρωποι που το κάνουν ήσυχα, πολλές φορές ανώνυμα όχι γιατί περιμένουν κάποια επιβράβευση ή αναγνώριση, αλλά επειδή έτσι πορεύονται στη ζωή τους.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν μπορούν να λύσουν όλα τα προβλήματα, αλλά ξέρουν ότι δεν επιθυμούν να είναι και μέρος του προβλήματος. Δεν στέκονται απαθείς και δεν περιμένουν την πολιτεία να κάνει το χρέος της …κάνουν εκείνοι αυτό που μπορούν. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που βάζουν το κεφάλι στο μαξιλάρι και βλέπουν όνειρα. Αυτοί οι άνθρωποι μας δείχνουν ότι υπάρχει ακόμη ΕΛΠΙΔΑ.