«Ο δικός σας παπάς, ο παπα-Νίκος...»

«ΣΑΣ ΑΓΑΠΗΣΑ ΟΛΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΚΡΙΣΗ. ΦΕΥΓΩ ΗΣΥΧΟΣ ΚΑΙ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΣ...» - Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΠΑΠΑ-ΝΙΚΟΣ ΠΡΙΝ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ

ΦΑΡΣΑΛΑ (Γραφείο «Ε») Του Γ. Γκαντέλου

Με μια συγκινητική επιστολή-παρακαταθήκη, με την εντολή να διαβαστεί, όταν φύγει από τη ζωή, προς το ποίμνιό του, πραγματοποιήθηκε χθες το σαρανταήμερο μνημόσυνο του εφημέριου επί σειρά ετών π. Νικολάου Παπαρούνα στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Φαρσάλων, παρουσία της οικογένειάς του, συγγενών, φίλων, ενοριτών και συλλειτουργών.
Ο παπα-Νίκος, όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν οι πιστοί, κατάγονταν από το Ανθηρό Καρδίτσας. Ήταν απλός, λαϊκός και πολύ αγαπητός στη φαρσαλινή κοινωνία. Σε ηλικία 25 ετών φόρεσε για πρώτη φορά το ράσο και αφιερώθηκε στην ιερατική ζωή. Τοποθετήθηκε, αρχικά για 8 χρόνια εφημέριος του Ιερού Ναού Σιτοχώρου Φαρσάλων και στη συνέχεια το 1992 μετέβη στον Ιερό Κοιμήσεως Θεοτόκου στα Φάρσαλα, όπου και παρέμεινε εφημέριος του Ιερού Ναού για 30 χρόνια, έως το τέλος της ζωής του.
Στα χρόνια που παρέμεινε στην ενορία των Φαρσάλων, πραγματοποίησε την ανάπλαση του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά στον προαύλειο χώρο αυτού, δημιουργώντας ακόμα δύο επιπλέον εκκλησάκια, ένα στην πρόσοψη του Ναού, αφιερωμένο στην Αγία Σοφία και ένα στο πίσω μέρος, αφιερωμένο στους Αγίους Θεοδώρους και στον Άγιο Φανούριο, με τον ίδιο κάθε φορά που τελείωνε ένα έργο να λέει χαρακτηριστικά: «Το έργο έγινε προς Δόξα Θεού, για την αγάπη της Παναγίας μας».
Χθες, στο τέλος του μνημοσύνου ο αδερφός του, επίσης εφημέριος π. Σωτήριος Παπαρούνας, ανέγνωσε την επιστολή που έγραψε ο αδερφός του πριν από 15 χρόνια, με σκοπό να διαβαστεί όπως επιθυμούσε ο ίδιος μετά τον θάνατό του.
Αναλυτικά τα όσα αναφέρει η επιστολή:
«Σεβασμιότατε. Αγαπητοί μου αδελφοί και συλλειτουργοί. Αγαπητοί μου ενορίτες, φίλοι, γνωστοί, συνεργάτες και αγαπητό πλήρωμα.
Με αξίωσε ο Πανάγαθος Θεός να υπηρετήσω μέχρι χθες την Εκκλησία μας.
Το έπραξα νομίζω όσο το δυνατόν καλύτερα, αφιερώνοντας όση δύναμη και κουράγιο είχα, για το καλό της Εκκλησίας και ιδιαίτερα στον Ναό της Παναγίας μας.
Σας αγάπησα όλους χωρίς καμία διάκριση και προσπάθησα όσο καλύτερα μπορούσα χωρίς διακρίσεις να είμαι κοντά σε όλους σας. Έχω τη γνώμη ότι το πέτυχα. Ζητάω από όλους σας να με συγχωρέσετε, αν κάποιον χωρίς να το θέλω τον έχω πικράνει. Δεν έκανα κάτι εσκεμμένα, αν έκανα κάτι θα έγινε χωρίς να το θέλω ή έγινε εν αγνοία μου. Φόρεσα το ράσο σε ηλικία 25 ετών, φτωχός και είμαι πολύ περήφανος και ήσυχος, γιατί φεύγω από αυτόν εδώ τον μάταιο κόσμο φτωχότερος. Να αγαπάτε την Εκκλησία και ιδιαίτερα την Παναγία μας. Να αγαπάτε τους ιερείς μας και να τους περιβάλλετε με αγάπη. Προσευχηθείτε και για μένα εκεί που θα πάω να προσδοκώ Ανάσταση Νεκρών. Στην Ιερατική μου ζωή, δεν απέκτησα ούτε ένα τόσο δα μικρό περιουσιακό στοιχείο, γιατί είχα φιλοσοφήσει τη ζωή μου με το δικό μου σκεπτικό και ήμουνα κάθετος.
Αφήνω την Πρεσβυτέρα μου, μόνο με τη σύνταξή μου.
Στα παιδιά μου τίποτα. Να κουραστούνε τα παιδιά μου και να ζήσουνε όπως έζησα εγώ.
Τις στολές μου και τους σταυρούς μου σε ιερείς και στην εκκλησία της Παναγίας. Δεν έχω τίποτα άλλο να σας πω. Αφήνω σε όλους σας την ευχή μου - και να με μνημονεύετε.
Ο δικός σας παπάς, όπως με αποκαλούσατε...
Ο παπα - Νίκος. Αμήν».