Σε ανακοίνωσή του αναφέρεται πως «ο Πρωθυπουργός εμφανίστηκε σε διττό ρόλο (διαπραγματευτή και διαπραγματευόμενου) να ανακοινώσει την «αύξηση παρωδία» του κατώτερου μισθού, η οποία συνιστά πρόκληση προς τους εργαζόμενους, αφού κι αυτά τα ψίχουλα που δίνει ως αύξηση έχουν εξανεμιστεί και με το παραπάνω από την ακρίβεια και τις ανατιμήσεις σε είδη λαϊκής κατανάλωσης».
Στη συνέχεια της ανακοίνωσης τονίζεται πως «οι αυξήσεις βρίσκονται όχι μόνο αρκετά κάτω από τον μισθό που είχαν οι εργαζόμενοι πριν 13 χρόνια, αλλά και από τους ρυθμούς αύξησης του πληθωρισμού ιδιαίτερα των τελευταίων μηνών που λεηλατούν το εργατικό εισόδημα καθημερινά. Είναι χαρακτηριστικό ότι η αύξηση είναι περίπου στο 7%, όταν την ίδια ώρα ο επίσημος πληθωρισμός «τρέχει» με ποσοστό πάνω από 8%.
Μάλιστα, όπως ανακοίνωσε και ο Πρωθυπουργός, μόνο 650.000 εργαζόμενοι θα πάρουν αυτήν την αύξηση – παρωδία, αφού η εργασιακή ζούγκλα που έχουν δημιουργήσει διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις έχει οδηγήσει χιλιάδες εργαζόμενους, με ελαστική και μερική απασχόληση, οι οποίοι δεν παίρνουν ούτε καν τον κατώτατο μισθό».
Όπως αναφέρει το ΕΚΛ: «Οι ανάγκες μας δεν μπορούν και δεν μετριούνται σύμφωνα με τις εκάστοτε ανάγκες της οικονομίας, αλλά με βάση το πώς μπορούμε πραγματικά να ζήσουμε το 2022, που τα άλματα της επιστήμης και της τεχνολογίας είναι τεράστια. Δεν έχουμε άλλες αντοχές, ούτε θα ανεχτούμε άλλο να παζαρεύουμε τις ανάγκες μας.
Ο καθορισμός του κατώτατου μισθού ως βάση για ουσιαστικές αυξήσεις πρέπει να είναι υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων και όχι της εκάστοτε κυβέρνησης με βάση τις λεγόμενες αντοχές της οικονομίας, που είναι τελικά οι ανάγκες και τα κέρδη του κεφαλαίου».
Εν κατακλείδι στην ανακοίνωση τονίζεται πως: «Τώρα είναι όντως «η ώρα των εργαζομένων», όχι όμως για να συμβιβαστούν με τη φτώχεια και την εκμετάλλευση, αλλά για να δυναμώσουν τον αγώνα τους για την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης: Με κατώτερο μισθό τα 825 ευρώ, την υπογραφή Κλαδικών και Επιχειρησιακών Συμβάσεων με αυξήσεις μεγαλύτερες του πληθωρισμού. Για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, την κατάργηση των απλήρωτων υπερωριών. Την επαναφορά της αρχής της ευνοϊκότερης σύμβασης, των τριετιών, της υποχρεωτικής κυριακάτικης αργίας».