ακριβώς δέκα χρόνια από την αποδημία του Αλέκου Ζούκα (1956-2012). Μέχρι τότε, έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τη μορφή και τον λόγο του, γιατί αυτά τα δύο πήγαιναν μαζί και δεν ξεχώριζαν στο ντοκιμαντέρ του Σταύρου Ψυλλάκη, «Οφειλή». Θα προβληθεί σήμερα, στο Αμφιθέατρο Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας στις 10.15 μ.μ. και θα δοκιμάσει την κρίση στο διαγωνιστικό τμήμα του 15ου Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Docfest της Χαλκίδας.
Ο Αλέκος για όσους τον γνώριζαν ήταν αυτό που φαινόταν κι άλλα τόσα, που αν και δεν τα έκρυβε, ήταν δυσανάγνωστα από τους μη ασκημένους στον κόσμο του. Γιατί, αν ήθελες να τον προσεγγίσεις, θα έπρεπε να έχεις στρέψει τη ματιά σου στους ανθρώπους και στα πράγματα με το πιο αδούλωτο κομμάτι του εαυτού σου. Ασχολήθηκε κυρίως με το γράψιμο και τη μουσική, είτε από τη θέση του κριτή, είτε του κρινόμενου. Δημιουργός και μαζί διαχειριστής αυτού που ο τόπος, ο ελλαδικός αναδύει, στην καθαρότερη έκφρασή του, σαν μία επανάσταση των φυσικών στοιχείων υπέρ της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και με τα δικά του λόγια, τα μοναδικά, τα ακέραια: «Έχω ορισμένες φορές την εντύπωση ότι μιλώ από την απέναντι πλευρά του ωκεανού κι επιμένω να γράφω όχι επειδή πιστεύω πως μπορεί ν’ αλλάξει κάτι [...], αλλά προκειμένου ν’ αποκλείσω την ανάδυση ενός άλλου μου εαυτού που τόσα χρόνια το εκπαιδευτικό σύστημα, ο στρατός, η δικαιοσύνη, το οικονομικό σύστημα και οι λειτουργίες του κράτους, πάλεψαν με ζήλο να διαμορφώσουν «για το καλό μου» πάντα».
ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ
