Του Νίκου Γουργιώτη
(Γραφείο «Ε» στην Αγιά)
Θέαμα, ποίηση και μουσικές «ζωντάνεψαν» το Κάστρο Μελιβοίας στη Βελίκα το βράδυ της Κυριακής, όπου γιορτάσθηκε η φετινή Αυγουστιάτικη πανσέληνος από την 7η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και τον Δήμο Αγιάς.
Παράσταση σύγχρονου χορού από το χοροθεατρικό εργαστήρι «Off Art» σε χορογραφία Ρούλας Καραφέρη, γλυκές μελωδίες από τον πιανίστα Γιάννη Αχυρόπουλο, ποιητικά δρώμενα από τα μέλη της θεατρικής ομάδας του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου Αγιωτών «Μιλτιάδης Δάλλας», Κορίνα Μακροδήμου, Μαρία Αλί Χαν και Θεόδωρο Σουλιώτη, αλλά και τραγούδια από το συγκρότημα «Blues Trackers», στάθηκαν όλα τους ικανά να «αγγίξουν» τις ψυχές εκατοντάδων ανθρώπων που θέλησαν να ζήσουν την ομορφιά της πανσελήνου σε έναν χώρο όπου η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως τα τελευταία πέντε χρόνια πολύ σημαντικά ευρήματα.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο πλάτωμα έξω από την εκκλησία του κάστρου, απ’ όπου προσφέρεται απέραντη θεά προς τη θάλασσα. Χαιρετισμό προς όλους απηύθυνε ο πρόεδρος της Κοινωφελούς Επιχείρησης «Καλυψώ» του Δήμου Αγιάς, πρόεδρος επίσης του «Μιλτιάδη Δάλλα», Βασίλης Βαλάρης, ενώ το πρόγραμμα παρουσιάστηκε από την κ. Γεωργία Ποτούλα. Χορηγοί της όμορφης βραδιάς ήταν ο Όμιλος Μυτιληναίου – Protergia, οι επιχειρήσεις της Βελίκας «Spitaki café», «Casa di Nicola», «Νούφαρο», ενοικιαζόμενα δωμάτια Ελένης Τσιντζιράκου και χωματουργικές επιχειρήσεις Νικολάου Ρήγα, ενώ συμμετείχαν ο Σύλλογος Φίλων του Διαχρονικού Μουσείου Λάρισας και η Ιστορική Ομάδα του Δήμου Αγιάς.
Παρουσίαση βιβλίου
Κατά τη διάρκεια της βραδιάς επίσης, παρουσιάστηκε στο κοινό το βιβλίο «Αρχαία Μελίβοια, μια πρόκληση στην ιστορία» του φιλόλογου – ερευνητή Οδυσσέα Τσιντζιράκου, που εκδόθηκε με την επιμέλεια του Πολιτιστικού Συλλόγου Μελιβοίας «Ο Όμηρος».
Σ’ αυτό και στον δημιουργό του αναφέρθηκε με θερμά λόγια η προϊσταμένη της 7ης Εφορείας, αρχαιολόγος Σταυρούλα Σδρόλια. Η κ. Σδρόλια τόνισε ότι η σπουδαιότητα της δουλειάς του Οδυσσέα Τσιντζιράκου έγκειται στο γεγονός ότι περιλαμβάνει όλες τις πηγές για την ιστορία της αρχαίας Μελιβοίας, πηγές τις οποίες όπως τόνισε «ο συγγραφέας κατάφερε να περισυλλέξει από δυσεύρετα βιβλία». Στάθηκε στην τελική διαπίστωση, που προέκυψε μέσα από σοβαρή επιχειρηματολογία, όπως είπε, ότι το κάστρο ταυτίζεται με την αρχαία Μελιβοία, και χαρακτήρισε το βιβλίο ως ιδιαιτέρως ελκυστικό για τον αναγνώστη αν συνυπολογίσει κανείς και το ιδιότυπο χιούμορ που κρύβεται στη γραφή του Τσιντζιράκου.
Από την πλευρά του ο συγγραφέας, στη σύντομη ομιλία του, αναφέρθηκε στο πως αποφάσισε την έρευνα για την αρχαία Μελιβοία. Αναφέρθηκε στην πρόταση της Ομάδας Ιστορικής Έρευνας του Δήμου Αγιάς, στην οποία συμμετέχει, να ονομαστεί ο δρόμος από το Κεραμίδι ως τα Τέμπη «Λεωφόρος Φιλοκτήτη», να ονομαστεί το άλσος της «Πλατανιάς» Βελίκας «Φιλοκτήτου άλσος» και να στηθεί άγαλμα του Φιλοκτήτη στον χώρο του άλσους.
Μίλησε για τις μεγάλες δυσκολίες που είχε η συλλογή στοιχείων για το βιβλίο και επικεντρώθηκε στο συμπέρασμα της έρευνάς του που δίνει, πλέον, το στίγμα της αρχαίας Μελιβοίας. «Με δεδομένο» τόνισε «ότι στον Όμηρο μύθος και πραγματικότητα μπερδεύονται αξεδιάλυτα, στην περίπτωση της αρχαίας Μελιβοίας γίνεται προσπάθεια να αφαλοκοπεί η ιστορία από τον μύθο που την περιβάλλει επί αιώνες, οπότε η μυθολογία περιορίζεται έτσι στη δική της περιοχή και η ιστορία πορεύεται τον δικό της δρόμο» και συνέχισε «Αρχικά, γίνεται εκτενής αναφορά γύρω από το όνομα Μελίβοια, δένεται άρρηκτα στη συνέχεια η Μελίβοια με τον Τρωϊκό της ήρωα, τον Φιλοκτήτη, καθώς μνημονεύεται και η σχετική τραγωδία του Σοφοκλή, οπότε κλείνει έτσι ο μυθικός κύκλος. Στη Μελίβοια της Ιστορίας πλέον, επιχειρείται αρχικά η ταύτιση της ακροπόλεως με το κάστρο Βελίκας μέσα από ενδελεχή έρευνα όλων των παραδεδομένων ιστορικών πηγών. Δίνεται εκτενής αναφορά στο Περσικό ναυάγιο στον αιγιαλό της Μελιβοίας τον Αύγουστο του 480 π.Χ., χάρη στο οποίο ουσιαστικά σώθηκε η Ελλάδα από τον Περσικό κίνδυνο. Επιπρόσθετα, γίνεται μια σταδιακή χρονολογική μνεία στην πορεία της πόλεως από τα Μηδικά μέχρι και την καταστροφή της από τους Ρωμαίους το 168 π.Χ., όπου εξετάζεται η κοινωνική και πολιτική οργάνωση, ο τρόπος ζωής, οι λατρείες, οι τελετές, η πνευματική της κίνηση, η οικονομική ζωή, το εμπόριο κρασιού και λαδιού. Στο τέλος εκτίθεται και ενδεικτικό φωτογραφικό παράρτημα».
«Σκοπός της συγγραφής» τόνισε ο κ. Τσιντζιράκος «δεν είναι άλλος από το να δεθούν σε σώμα όλες οι μέχρι σήμερα παραδεδομένες ιστορικές πηγές, ελληνικές ή ρωμαϊκές, σύμφωνα πάντα με τις ιστορικές μαρτυρίες και τα υπάρχοντα μνημεία πάνω στη βάση της μαθηματικής λογικής διεργασίας».
