εβδομαδιαία ταινία στον θερινό κινηματογράφο. Τηρώντας όλα τα μέτρα για την προστασία από τον κορονοϊό, εισέρχονται στον «Μπαρμπή Βοζαλή» και αναμένουν να ξεκινήσει η ταινία. Άτομα όλων των ηλικιών, συρρέουν για να απολαύσουν μια ταινία υπό το φως του φεγγαριού, στον υπαίθριο χώρο του Μύλου, εκεί που με το που σουρουπώνει ένα απαλό αεράκι αρχίζει να φυσά και να προσκαλεί τους περίοικους κι όχι μόνο να βγουν από τα διαμερίσματα και τα μικρά μπαλκόνια των πολυκατοικιών και να έρθουν να απολαύσουν την ταινία. Μολονότι η πρόοδος της τεχνολογίας και η ραγδαία εξέλιξη του διαδικτύου έχουν καταστήσει την πρόσβαση σε ταινίες, και μάλιστα και νέων κυκλοφοριών, εύκολη και άμεση, τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη γοητεία του κινηματογράφου και την όλη ατμόσφαιρα που αυτός αποπνέει. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για έναν υπαίθριο θερινό κινηματογράφο που ξυπνάει μνήμες εποχής. Γι’ αυτό δεν είναι λίγοι αυτοί που επιλέγουν να δουν μια ταινία όχι από μια οθόνη υπολογιστή, αλλά από τη μεγάλη οθόνη του σινεμά, κι όχι κλεισμένοι στο σπίτι, αλλά σε εξωτερικό χώρο συντροφιά με άλλους ανθρώπους, ξένους και μη. Άλλωστε ποιος μένει μέσα τα καλοκαιριάτικα βράδια, ειδικά στη Λάρισα που «βράζει» ο τόπος και πόσο μάλλον μετά από τα αλλεπάλληλα lockdowns και τους τοπικούς περιορισμούς, που μας στέρησαν την κοινωνική επαφή και τις συναναστροφές με άλλους ανθρώπους, πέρα από το οικογενειακό και εργασιακό περιβάλλον, που τόσο ανάγκη έχει ο άνθρωπος ως «φύσει κοινωνικό ον». Τι καλύτερη ευκαιρία λοιπόν να συνδυάσει κανείς την παρακολούθηση μιας ταινίας με καλή παρέα μπροστά από τη μεγάλη λευκή οθόνη του κινηματογράφου. Έτσι άτομα όλων των ηλικιών, άλλοι πιασμένοι χέρι χέρι με τον σύντροφό τους, άλλοι κρατώντας το πιτσιρίκι που προσμένει εναγωνίως να ξεκίνησει η ταινία, άλλοι κατά μονάς κι άλλοι με την παρέα τους, κόβουν το εισιτήριο όχι μόνο της ταινίας, αλλά και της βραδιάς που δειλά δειλά ξεκινά. Και επειδή ταινία χωρίς ποπ-κορν δεν γίνεται βλέπει κανείς τους περισσότερους να το έχουν προμηθευτεί ήδη, άλλοι το κλασικό, άλλοι με κάθε είδους επικαλύψεις, barbecue, cheese, ακόμη και με σοκολάτα, κ.λπ., ενώ άλλοι στρέφονται σε κάθε είδους επιλογές από σνακ, πατατάκια, μπισκότα μέχρι ξηρούς καρπούς. Δεν λείπουν όμως και αυτοί που δεν διανοούνται να παρακολουθήσουν μια ταινία δίχως ένα κομμάτι πίτσα ή σουβλάκι, όμως επειδή η υγιεινή διατροφή και η σωματική άσκηση έχει χτυπήσει την πόρτα πολλών, ειδικά μετά την πανδημία, θα δει κανείς και άλλους με πιο υγιεινά σνακ, όπως αποξηραμένα φρούτα και μπάρες δημητριακών, ενώ οι vegan φίλοι επιλέγουν χορτοφαγικά εδέσματα. Πάντως οι περισσότεροι δεν θα στερηθούν και το αναψυκτικό τους ή τον χυμό τους, όπως πάντα συνήθιζαν να παίρνουν παιδιόθεν όταν πήγαιναν στο σινεμά, είτε τον χειμώνα, είτε το καλοκαίρι. Βέβαια επειδή το καλοκαιράκι στην Ελλάδα πάντοτε σε τραβάει μια παγωμένη μπύρα, ειδικά η νεολαία και οι οικογενειάρχες θα την προτιμήσουν ή πολλοί θα την αντικαταστήσουν με ένα δροσερό ποτό. Κι επειδή η καραντίνα στέρησε τόσα πολλά από όλους, ακόμη και εκείνη η ηχητική υπόκρουση που άκουγες όταν έτρωγε κάνεις πατατάκια ή άνοιγε τα αναψυκτικά, πλέον δεν ενοχλεί κανέναν. Μέχρι και αυτά τα μικροπράγματα, όπως για παράδειγμα το να μην βλέπει κανείς καλά επειδή ο μπροστινός του είναι πιο ψηλός ή επειδή κουνιέται συνέχεια, πλέον οι περισσότεροι τα αντιμετωπίζουν με χιούμορ καθώς τους είχαν λείψει. Άλλωστε λόγω πανδημίας, οι απαιτούμενες αποστάσεις έχουν λύσει κάποια τέτοιου είδους μικροπροβλήματα που παλιά «έπαιζαν» με την υπομονή ορισμένων.
ΤΑΙΝΙΑ ΓΥΡΩ ΑΠ’ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Η μαγεία του θερινού κινηματογράφου δεν σταματάει όμως εκεί, οι σκιές από τα δέντρα που υπάρχουν στον περίγυρο ή από τα σπίτια πολλές φορές παίζουν παιχνίδια που σε συνδυασμό με την προβολή θρίλερ κάνουν το σασπένς να κορυφώνεται και να παίζει με τη φαντασία των θεατών, ειδικά αυτών που δεν κατατάσσονται και στους ατρόμητους. Το θετικό βέβαια είναι ότι δημιουργούν όμορφες και περιπετειώδεις αναμνήσεις που θα έχουν να τις διηγούνται. Κάπως έτσι λοιπόν από τον Ιούνιο ο θερινός κινηματογράφος έχει γεμίσει γέλια και φωνές. Αν είχε κανείς μια φωτογραφική θα μπορούσε να τραβήξει στιγμιότυπα με όλο το ακροατήριο να γελάει δυνατά όταν προβάλλεται μια κωμωδία, μια κοπέλα να κρύβει με τα χέρια της το πρόσωπό της και να κλείνει τα μάτια της στις τρομακτικές σκηνές ενός θρίλερ, ένας άλλος να γυρνάει το κεφάλι για να τις αποφύγει κι αυτός, άλλοι να πειράζουν τους φίλους τους, ένα ζευγαράκι να κρατιέται χέρι χέρι και να ανταλλάσει ματιές όλο υποσχέσεις, άλλοι να σιγοψιθυρίζουν και να προβλέπουν τι θα γίνει παρακάτω, και τόσες άλλες στιγμές που θα έλεγε κανείς ότι διαμορφώνουν την ταινία γύρω από την ταινία που προβάλλεται. Και όλα αυτά κάτω από το φως των αστεριών και το δροσερό φύσημα του ανέμου που δίνει μια νότα δροσιάς ύστερα από μια μέρα που οι θερμοκρασίες χτυπάνε «κόκκινο». Και φυσικά το ταξίδι δεν τελειώνει με το τέλος της ταινίας. Βλέπει κανείς τη βραδιά να συνεχίζεται με τα πιτσιρίκια να τρέχουν και να παίζουν στο προαύλιο του Μύλου, τη νεολαία να ανηφορίζει για τα τειχάκια του Φρούριου και του Αρχαίου Θεάτρου, όπου όλο ενθουσιασμό θα αναλύσουν την ταινία που μόλις παρακολούθησαν και τους ενήλικες να ψάχνουν να βρουν το υπόρρητο και βαθύτερο νόημα ασκώντας παράλληλα κριτική σε μια καφετέρια ή μια ταβερνούλα, ενώ οι μεγαλύτερες ηλικίες μεταφέρουν τον σχολιασμό για το σπίτι ή όταν θα ξαπλώσουν στο κρεβάτι, αντικαθιστώντας τη μουρμούρα. Άλλωστε αυτός είναι και ο «σκοπός» μιας καλής ταινίας, να εγείρει συζητήσεις και μετά το πέρας της και να προβληματίσει για διάφορα κοινωνικά θέματα που μπορεί να θίγει όταν δεν απευθύνεται μόνο στη διασκέδαση των θεατών. Κι όταν η κουβέντα για το πώς τους φάνηκε η ταινία, τι εισέπραξαν από αυτήν τελειώσει και έχει ολοκληρωθεί και η άσκηση κριτικής, η ανταλλαγή απόψεων και διασταύρωση νοημάτων, οι περισσότεροι ανανεώνουν το ραντεβού τους για την επόμενη εβδομάδα και για την επόμενη ταινία που τους ιντριγκάρει, αξιοποιώντας τα βράδια του καλοκαιριού στο έπακρο στην πόλη, αλλά και στα παραλία, όπου κι εκεί έχουν διαμορφωθεί επίσης θερινοί κινηματογράφοι.
Σ.Κ.
