“Νάρκες” που τοποθετήθηκαν εσκεμμένα από την τότε κυβέρνηση με σαφή μικροκομματική σκοπιμότητα και ιδεοληπτική εμμονή. Και δυστυχώς, με παντελή αδιαφορία για τις αρνητικές συνέπειες αυτών των αποφάσεων».
Ο κ. Χαρακόπουλος υπογράμμισε ότι «ένα κατ’ εξοχήν τέτοιο παράδειγμα, μιας τραγικά ανεύθυνης και εξόφθαλμα υστερόβουλης πολιτικής, υπήρξε ο νόμος για τις εκλογές στην αυτοδιοίκηση. Η καθιέρωση της απλής αναλογικής, στο όνομα υποτίθεται της “πλέριας δημοκρατίας”, είχε ως αποτέλεσμα να βραχυκυκλώσουν περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια, να μείνουν κενό γράμμα προγράμματα συνδυασμών που είχαν νικήσει στις εκλογές, να παγώσουν αναγκαία έργα».
Και συνεχίζοντας ανέφερε ότι:
«Ορθώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη, διαπιστώνοντας το μέγεθος του προβλήματος που δημιουργήθηκε αυτά τα δύο χρόνια, αποκαθιστά σήμερα τη λειτουργικότητα της αυτοδιοίκησης.
Ορθώς δίνει την απόλυτη πλειοψηφία, στο δημοτικό ή περιφερειακό συμβούλιο, στην παράταξη που λαμβάνει άνω του 43% στην πρώτη Κυριακή ή επικρατεί στον δεύτερο γύρο, ώστε απρόσκοπτα να εφαρμόσει το πρόγραμμά της.
Και καλώς νομοθετεί το κατώφλι εισόδου του 3% στα περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια, όπως ισχύει και στις εθνικές εκλογές, ώστε να αποθαρρύνονται φαινόμενα πολυδιασπάσεων σε κινήσεις διαμαρτυρίας ή προσωποπαγή σχήματα».
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος αναφερόμενος στις κοινότητες, που απασχόλησαν έντονα τη διαβούλευση, σημείωσε ότι «όποιος έχει ζήσει στην ελληνική επαρχία αντιλαμβάνεται τη σημασία των κοινοτήτων ιδιαίτερα σε απομακρυσμένες περιοχές. Είναι επομένως θετικό το γεγονός ότι εισακούστηκε η φωνή μας για τη μη κατάργηση των προέδρων των χωριών.
Είναι θετική η αλλαγή που κάνατε αποδεκτή, ώστε οι κοινότητες άνω των 300 κατοίκων να διαθέτουν όχι μόνο πρόεδρο αλλά και τοπικό συμβούλιο.
Εξίσου θετική είναι η αποδοχή της πρότασης να εκλέγεται πρόεδρος στην κοινότητα αυτός που πλειοψηφεί στο χωριό, χωρίς η εκλογή του να εξαρτάται από την επικράτηση του δημοτικού συνδυασμού σε επίπεδο δήμου, όπως ήταν η αρχική πρόβλεψη.
Πιστεύω, όμως, ότι το μέτρο αυτό πρέπει να ισχύει σε όλες τις κοινότητες-και όχι μόνο σε όσες έχουν πληθυσμό έως 300 κατοίκους.
Ο “κόφτης” πρέπει να καταργηθεί. Αυτός που επιλέγεται από τους κατοίκους της κοινότητας για πρόεδρος σε ένα κεφαλοχώρι, όπως η Βερδικούσα Ελασσόνας, θα πρέπει και να εκλέγεται.
Δεν είναι ορθό, κάποιος που ήρθε τρίτος σε ένα χωριό να εκλέγεται πρόεδρος γιατί ο δημοτικός συνδυασμός που τον φιλοξενεί πλειοψηφεί σε επίπεδο δήμου. Δεν μπορεί άλλοι να αποφασίζουν για την εκπροσώπηση ενός χωριού».