περιοχή του Δαμασίου, η βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Λάρισας, Ευαγγελία Λιακούλη, καθώς οι καταγγελίες των κατοίκων, αλλά και των φορέων της περιοχής, είναι σοβαρές και κάνουν λόγο για εγκατάλειψη από το κεντρικό κράτος και παντελή αδιαφορία για την κατάστασή τους.
Ειδικότερα, η κ. Λιακούλη, επισημαίνει τα εξής:
«Τώρα που τα φώτα της επικαιρότητας έχουν μετατοπιστεί, οι πρόνοιες της Κυβέρνησης σε σχέση με την αρωγή των σεισμοπλήκτων της περιοχής μας, φαίνεται να έχουν μπει «σε αυτόματο πιλότο». Οι κυβερνώντες, αμέσως μετά τον σεισμό, με τα λόγια, έχτισαν «ανώγια και κατώγια», αλλά δυστυχώς μόνο με τα λόγια. Η κατάσταση που συνάντησα, είναι απελπιστική.
Ηλικιωμένοι άνθρωποι μέσα στα κοντέινερ, χωρίς κουζίνα, χωρίς ντουζιέρες, με τα νερά να μπαίνουν από τις στέγες, να αναγκάζονται να μαγειρεύουν χωρίς σκεύη και μέσα στην κατάσταση αυτή, να μη λαμβάνουν καν το επίδομα των 600 ευρώ.
Στο Δαμάσι, έχουμε μια υγειονομική βόμβα από τα στάσιμα νερά, βόθρους που είναι γεμάτοι λύματα που ξεχειλίζουν και με μία τάφρο δίπλα στον οικισμό που ζέχνει. Το χωριό, μέσα στα ερείπια, είναι γεμάτο τεράστιους αρουραίους, ενώ σμήνη κουνουπιών δημιουργούν νέες εστίες μόλυνσης. Το αποχετευτικό σύστημα είναι σε άθλια κατάσταση. Οι Άνθρωποι είναι μη εμβολιασμένοι. Οι μαθητές δεν γνωρίζουν ακόμη αν θα δώσουν πανελλαδικές με το ίδιο σύστημα, όπως όλοι οι άλλοι, ή αν θα υπάρξει ειδική μέριμνα.
Διακόπηκε η σίτιση, χωρίς καμία προειδοποίηση. Χρήματα η αυτοδιοίκηση δεν έλαβε, ούτε αποπληρώθηκαν τα τεχνικά δελτία που κατέθεσαν στο Υπουργείο. Ζήτησα ήδη πριν έναν μήνα, να καταρτισθεί ένα σαφές χρονοδιάγραμμα για την εξέλιξη της διαδικασίας συλλογής των μπάζων, επισκευών και ανοικοδόμησης των σπιτιών και επίσης να χρηματοδοτηθεί η ανοικοδόμηση εξολοκλήρου από το κράτος και όχι με συμμετοχή 20% από τους πληγέντες. Δεν έλαβα καμία απάντηση. Προφανώς γιατί ΔΕΝ υπάρχει απάντηση.
Όμως αυτό είναι εξωφρενικό , καθώς πολλοί κάτοικοι, ενώ τα σπίτια τους είναι κατάλληλα για οίκηση, επειδή έχουν όμορα οικόπεδα με κτίσματα ετοιμόρροπα ή έχουν ήδη καταστραφεί και ο σκελετός έχει καλύψει περιμετρικά τα οικόπεδά τους και τους κοινοτικούς δρόμους, δεν έχουν πρόσβαση. Επίσης, την προηγούμενη εβδομάδα ζήτησα άμεσα την εκπόνηση ειδικού προγράμματος αποζημίωσης λόγω του παγετού που εξαφάνισε όλα τα αμπέλια της περιοχής και πλέον έθεσε θέμα στοιχειώδους επιβίωσης στους κατοίκους, αλλά επίσης δεν έλαβα απάντηση. Κατά την επίσκεψή μου, βρήκα και πάλι ανάμεσα στους σεισμοπαθείς τον Μητροπολίτη Ελασσόνας κ.κ. Χαρίτωνα, να ...επιδιορθώνει τις στέγες των κοντέινερ με τεχνικό, που ο ίδιος κάλεσε! Ντράπηκα για το κράτος μας. Το Δαμάσι ζει βιωματικά τη δική του Μεγάλη Εβδομάδα, την «Εβδομάδα των Παθών».
Δυστυχώς, η κατάσταση των σεισμοπαθών απαξιώνει την ίδια την έννοια της κρατικής αρωγής... Τι άλλωστε μπορεί να πει κανείς όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με τέτοια εγκατάλειψη, τέτοια απογοήτευση, τέτοια απελπισία... Δεν γίνεται οι υπουργικοί, οι υπηρεσιακοί και οι άλλοι υπεύθυνοι να έχουν μπει σε πορεία εορτασμού του Πάσχα και να αφήνουν κυριολεκτικά στη μοίρα τους Ανθρώπους του Δαμασίου, μην παρέχοντάς τους ούτε το αυτονόητο: ένα γεύμα! Δυστυχώς, η ψυχολογική κατάσταση των σεισμόπληκτων είναι τραγική και δεν είχαν κουράγιο ούτε να μιλήσουν. Ακόμη και τα μικρά παιδιά. Και αυτό, είναι το πιο συγκλονιστικό! Καταθέτω ερώτηση και τη χαρακτηρίζω κατεπείγοντος χαρακτήρα, ενώ αποστέλλω και σχετική επιστολή στον κ. Πρωθυπουργό. Θα εξαντλήσω κάθε μέσο κοινοβουλευτικού ελέγχου και παρέμβασης που υπάρχει. Παρόλα αυτά όμως, αναρωτιέμαι: Είναι δυνατόν όλοι εμείς, να κάνουμε «ανέμελο Πάσχα», όταν οι σεισμοπαθείς, δίπλα μας, είναι στην κατάσταση αυτή; Δεν είναι! Το θέμα, μας αφορά όλους....».
