Το ΚΚΕ, η εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό κίνημα

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ Κ.Ε. ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΝΟΨΕΙ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

Το ΚΚΕ προχωρά στην προετοιμασία και διεξαγωγή του 21ου Συνεδρίου του, σε ημερομηνία η οποία θα ανακοινωθεί το επόμενο διάστημα με βάση την πορεία της πανδημίας. Το σύνθημα του Συνεδρίου είναι: «Δυνατό ΚΚΕ, Νους - Καρδιά - Οργανωτής της εργατικής λαϊκής πάλης για τον Σοσιαλισμό».

Με ανακοίνωσή της, η Κομματική Οργάνωση Θεσσαλίας ενημερώνει σχετικά: «Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ολοκληρώθηκε η δημοσίευση των Θέσεων της Κ.Ε. με το τρίτο κείμενο που έχει τίτλο «Η ταξική διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας. Η κατάσταση της εργατικής τάξης. Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Η Κοινωνική Συμμαχία και η παρέμβαση του ΚΚΕ». Είχαν ήδη δοθεί στη δημοσιότητα το πρώτο κείμενο με τον απολογισμό και τα συμπεράσματα από τη δράση του κόμματος, καθώς και το δεύτερο κείμενο με τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ για τις διεθνείς και εγχώριες οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις.
Η Εισαγωγή περιγράφει το περιεχόμενο του τρίτου κειμένου:
Το πρώτο θέμα που εξετάζουμε είναι οι βασικές τάσεις στην ταξική διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας, καθώς και η σημερινή κατάσταση της εργατικής τάξης, δέκα χρόνια μετά την εκδήλωση της προηγούμενης βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης. Την εξετάζουμε αναλύοντας τους όρους που διαμορφώθηκαν και διαμορφώνονται στη δουλειά και τη ζωή της, συνολικά τους όρους πώλησης της εργατικής της δύναμης, αλλά και τις μορφές εντατικοποίησης της εκμετάλλευσής της. Εντοπίζουμε αρνητικές αλλαγές και πώς αυτές επιδρούν στην ενότητα και την κοινή της πάλης, στη διαμόρφωση ταξικής συνείδησης, τη στάση της απέναντι σε αστικές κυβερνήσεις διαχείρισης της κρίσης σε βάρος των εργατικών συμφερόντων. Δεύτερο βασικό ζήτημα που βάζουμε στη συζήτηση είναι η κατάσταση στο εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα, ο βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης στα σωματεία και η συμμετοχή της στην ταξική πάλη. Συζητάμε τα συμπεράσματα από τους αγώνες και τις προσπάθειες να δημιουργηθούν πρωτοπόρες εστίες αντίστασης και διεκδίκησης στους χώρους δουλειάς. Αναδεικνύουμε τον χαμηλό βαθμό οργάνωσης της εργατικής τάξης που βρίσκεται σε ιστορικά κατώτατο σημείο. Ανιχνεύουμε τις αντικειμενικές αιτίες γι’ αυτήν τη δυσκολία ένταξής της στα συνδικάτα, αλλά και δικές μας αδυναμίες, κυρίως τα καθήκοντα που προκύπτουν για να αλλάξουμε αυτήν την κατάσταση, να βάλουμε αποφασιστικά προς υλοποίηση στόχους, για να καταφέρουμε αν είναι δυνατό μία ορμητική ανάπτυξη της οργάνωσης και της συμμετοχής στη συνδικαλιστική οργάνωση.
Το τρίτο ζήτημα είναι η επεξεργασία της πείρας από την κοινή δράση εργατικών σωματείων με μαζικές οργανώσεις των κατώτερων στρωμάτων των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και των αγροτών, γενικότερα της προσπάθειας να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις της κοινωνικής συμμαχίας τους. Έχουν ήδη προηγηθεί δύο πανελλαδικά κομματικά σώματα για τη δουλειά μας με τους αυτοαπασχολούμενους και τους αγρότες, τα οποία τροφοδοτούν με πείρα και επεξεργασίες την παρέμβασή μας για την προώθηση αυτού του καθήκοντος στρατηγικής σημασίας για το κόμμα μας. Η εργατική τάξη ως ηγετική δύναμη είναι που θα δημιουργεί τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη σφυρηλάτηση της κοινωνικής συμμαχίας, για το τράβηγμα των σύμμαχων κοινωνικών δυνάμεων σε ολοένα και πιο σταθερή κοινή δράση, προβάλλοντας και το ανάλογο πλαίσιο πάλης.
Στον Επίλογο του κειμένου η Κ.Ε. τονίζει: Το ΚΚΕ αναλαμβάνει μεγάλα καθήκοντα για την ανασυγκρότηση του κινήματος της εργατικής τάξης, για τη συγκρότηση της κοινωνικής συμμαχίας. Η Κεντρική Επιτροπή εκτιμά ότι μαζί με τις αρνητικές εξελίξεις υπάρχουν ταυτόχρονα και εφεδρείες στο κίνημα, διάφορες εστίες αντίστασης που πρέπει να βοηθήσουμε εμείς να βγουν στην επιφάνεια και να εκφραστούν με δυναμισμό. Μεγαλώνει η ευθύνη του κόμματος, όλων των μελών και στελεχών μας. Δίνουμε τη μάχη της μαζικοποίησης του οργανωμένου εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, πρωτοστατούμε στη σύγκρουση με τη μοιρολατρία και τον φόβο, την απογοήτευση και τον συντηρητισμό, με όλες τις αντιδραστικές αντιλήψεις που δυναμώνουν. Διανύουμε την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Η σκληρή προσπάθεια των κομμουνιστών και των κομμουνιστριών, των αγωνιστών που παλεύουμε μαζί για την επίτευξη των στόχων μας, όλες οι επιμέρους πρωτοβουλίες μας, πρέπει με ενιαίο τρόπο να καταδεικνύουν ότι καμιά εκδοχή της αντιλαϊκής αστικής διαχείρισης στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο δε δίνει απάντηση και λύση στο βασικό πρόβλημα: Σήμερα, ενώ υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για να βελτιωθεί το επίπεδο ζωής για εκατομμύρια εργαζόμενους στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο, τα αποτελέσματα είναι ακριβώς τα αντίθετα».