και του Παναγιώτη Μάμαλου από την «Ένωση Αποφοίτων Λεοντείου», τοποθετήθηκε στην είσοδο πολυκατοικίας στην οδό Λαχανά 87 στη Νέα Κυψέλη, μία λιτή πλακέτα με τη φωτογραφία του Λουκιανού και λίγα λόγια: «Στη θέση αυτής της πολυκατοικίας βρισκόταν το σπίτι όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο μουσικός Λουκιανός Κηλαηδόνης (1943-2017)».
Η τοποθέτηση της πλακέτας έγινε την περασμένη Κυριακή, παρουσία της οικογένειας του Λουκιανού Κηλαηδόνη, αλλά και λίγων φίλων, λόγω των περιοριστικών μέτρων της πανδημίας. Η Άννα Βαγενά είπε λίγα λόγια στο τέλος της σεμνής τελετής: «Ευχαριστώ όσους είχαν την πρωτοβουλία να τιμήσουν τον Λουκιανό, τοποθετώντας αυτήν την όμορφη πλακέτα, αλλά και να βοηθήσουν να κρατηθεί ζωντανή η μνήμη του, βοηθώντας έτσι να κρατηθεί ζωντανή η συλλογική μνήμη του λαού μας. Γιατί ο Λουκιανός, όπως και όλοι οι καλλιτέχνες που άγγιξαν τις ψυχές του κόσμου, που αγαπήθηκαν από αυτόν και που εξέφρασαν τους πόνους και τις χαρές του, είναι κομμάτι της συλλογικής του μνήμης.
Ο Λουκιανός γεννήθηκε το 1943, μέσα στην Κατοχή, στο σπίτι που κάποτε υπήρχε στη θέση αυτής της πολυκατοικίας. Μεγάλωσε σ’ αυτή τη γειτονιά, που τότε ήταν χωματόδρομος, αλλά και σε όλη την Κυψέλη. Ξέρω καλά ότι η ψυχή του δεν έφυγε ποτέ από εδώ. Η Κυψέλη ήταν παρούσα στα τραγούδια του. Οι μνήμες, τα ακούσματα και οι μυρωδιές της γειτονιάς του διαμόρφωσαν τον Λουκιανό που αγαπήσαμε. Το σπίτι κάποια στιγμή πουλήθηκε. Ο Λουκιανός και η οικογένειά του άλλαξαν γειτονιά. Πουλήθηκε για να βρεθούν τα χρήματα που χρειάζονταν για τις σπουδές του Λουκιανού στην Αρχιτεκτονική της Θεσσαλονίκης. Η πεθερά μου, η Ιάσμη Κηλαηδόνη, μία σπουδαία γυναίκα, πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία, δεν δίστασε να πουλήσει το σπίτι της για να σπουδάσει το παιδί της.
Καμιά φορά, πριν το σπίτι γκρεμιστεί και γίνει η πολυκατοικία, περνούσαμε με το αυτοκίνητο από την οδό Λαχανά τα βράδια και ο Λουκιανός μου έλεγε: «Αννάκι, αν ποτέ μπορέσουμε, να το ξαναγοράσουμε αυτό το σπίτι». Δεν μπορέσαμε να το ξαναγοράσουμε. Το σπίτι έγινε πολυκατοικία στη δεκαετία του ’90. Όμως, υπάρχει ακόμα μέσα στα τραγούδια του Λουκιανού και στους στίχους του: Είναι κάτι πάρτι σε ταράτσες σαν της Λαχανά 87, Πάρτι ρεφενέ και δίπλα σε γιαπιά που δεν ξαναγίνονται πια».
