Ιστορίες, που κινούνται στους ρυθμούς του, πότε νωχελικοί, πότε ξέφρενοι και πότε «τρέλας», μέσα στον πανικό της ασφυκτικής πολυκοσμίας και του πολύβουου περιβάλλοντος.
Ενας ντελιβαράς ψάχνει τη 14η παράγκα αριστερά του δεύτερου διαδρόμου για να παραδώσει τον γύρο (η θέση της παράγκας τυχαία, για ευνόητους λόγους), ένας ανήλικος Ρομά εκπαιδεύεται στο εμπόριο, οι Κρητικοί δίνουν το «παρών», το λούνα παρκ στα χειρότερά του…
ΝΤΙΛΙΒΕΡΙ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΓΚΕΣ
Βραδινή ώρα, ανάμεσα στο πλήθος που ασφυκτιά στους διαδρόμους του παζαριού, ένας νέος με γοργό βηματισμό σπρώχνει να περάσει, ψάχνοντας γύρω του αγωνιωδώς.
Κρατά ένα πακέτο παραγγελίας φαγητού από ταχυφαγείο της Λάρισας και ψιθυρίζει μετρώντας τις παράγκες: «11η, 12η… καθώς μπαίνω αριστερά, δίπλα στα βρακιά». Ξαφνικά διαπιστώνει ότι επιτέλους βρήκε τον πελάτη και αναφωνεί χαρούμενος στον έμπορο πίσω από τον πάγκο: «Κύριε, εσείς παραγγείλατε γύρους;».
Ευτυχώς τον βρήκε! Όλες αυτές τις ημέρες λειτουργίας του παζαριού, δεν ήταν ο μόνος ντελιβεράς που χρειάστηκε να ψάξει στον λαβύρινθο των διαδρόμων για να παραδώσει έτοιμο φαγητό. Παρατηρήθηκε μάλιστα ότι πολλοί «παζαριώτες» έμποροι προτίμησαν να παραγγείλουν έτοιμο φαγητό από καταστήματα που βρίσκονταν μέσα στην πόλη και όχι μέσα στο παζάρι, όπου τα ψητοπωλεία ήταν σε απόσταση αναπνοής από τις παράγκες τους.
ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ
Μια παρέα εφήβων περιφέρεται στα παιχνίδια του λούνα παρκ.
Γέλια, πειράγματα, σχόλια και φλερτ… στο αποκορύφωμά τους. Στέκονται μπροστά από ένα παιχνίδι και δεν αποφασίζουν να ανέβουν, πηγαίνουν στο διπλανό, όπου επίσης δεν αποφασίζουν να ανέβουν και συνεχίζουν με τον ίδιο τρόπο και στα υπόλοιπα παιχνίδια, που υπάρχουν στον χώρο.
Τάχα, το ένα δεν είναι ενδιαφέρον, το άλλο είναι για μικρότερα παιδιά, το άλλο δεν έχει πολύ κόσμο... Μέχρι που ο αγανακτισμένος έφηβος της παρέας, ο οποίος φαίνεται ότι ήθελε να απολαύσει την εμπειρία ενός παιχνιδιού τούς ρωτά: «Καλά ρε παιδιά, κανένα δεν σας αρέσει;» και η απάντηση ήρθε διστακτικά από την έφηβη φίλη του: «Δεν με αφήνουν οι γονείς μου να ανέβω, για να μη σκοτωθώ όπως το κορίτσι στο λούνα παρκ του Αλμυρού».
Τότε πήραν θάρρος και οι υπόλοιποι, επικαλούμενοι τον ίδιο ακριβώς λόγο και μάλιστα υποστηρίζοντας ότι αυτό αποτελούσε προϋπόθεση αν ήθελαν να πάνε βόλτα στο παζάρι με τους φίλους τους. Τελικά η παρέα αποχώρησε από το λούνα–παρκ και χάθηκε ανάμεσα στις παράγκες των εμπόρων, αποφασίζοντας να κάνει μια «ασφαλή» βόλτα.
ΟΙ ΚΡΗΤΙΚΟΙ
Αισθητή έγινε φέτος η παρουσία των Κρητικών στο παζάρι.
Η έκθεση κρητικών προϊόντων που πραγματοποιήθηκε φέτος για πρώτη φορά στη Λάρισα, στην πλατεία Ταχυδρομείου, σε συνεργασία με τον Δήμο Λαρισαίων, τους έδωσε καλά δείγματα ανταπόκρισης των καταναλωτών και έτσι μερικοί ξαναήρθαν για το παζάρι. Τυροπαραγωγοί οι περισσότεροι. Οι φωνές τους χαρακτηριστικές και δυνατές, στο κάλεσμα του κόσμου που περνούσε μπροστά από τους πάγκους τους, κάλυπταν κάθε άλλον ήχο. «Και, να σου πω! Αυτό το τυρί γίνεται από πραγματικό γάλα, όχι απ’ άλλα, να μην πω…» λέει ένας Κρητικός στον πελάτη που δοκίμαζε τη γραβιέρα παραγωγής του, ο οποίος όμως δυστυχώς ήταν Θεσσαλός τυροκόμος!
Πάντως τα «τραταρίσματά» τους ήταν ασταμάτητα. Γέμιζαν και ξαναγέμιζαν τις πιατέλες με τα τυριά και τα προσέφεραν απλόχερα στους επισκέπτες, ξανά και ξανά.
«ΣΧΟΛΗ» ΕΜΠΟΡΙΟΥ
Τα παιδιά των οικογενειών των εμπόρων Ρομά βρίσκονται τις περισσότερες ώρες της ημέρας μαζί με τους γονείς τους, στο παζάρι. Ακούν, βλέπουν και μαθαίνουν από μικρή ηλικία τα μυστικά του εμπορίου, τους τρόπους προώθησης των προϊόντων και τις τακτικές προσέγγισης του πελάτη.
Η πρακτική εκπαίδευση χρόνων είναι η καλύτερη σχολή εμπορίου και αναμφισβήτητα γίνονται οι καλύτεροι πωλητές!
Και το αποδεικνύουν: Ένα οκτάχρονο παρακολουθεί τη μητέρα του να πουλά χαλιά. Θέλει να κάνει το ίδιο. Έτσι λοιπόν, πλησιάζει έναν πελάτη που κοιτούσε ένα χαλί και τον ρωτά: «Σας αρέσει;». «Ναι…» του λέει αυτός «αλλά το θέλω σε άλλο χρώμα».
Βρίσκει τη χαρά του ο μικρός, που ο πελάτης ανταποκρίθηκε και συνεχίζει: «Άλλο χρώμα; Ελάτε, να δείτε, έχει και αυτό και αυτό…» και αρχίζει να γυρνά τα χαλιά ένα-ένα και να του δείχνει όλα τα χρώματα.
Ο πελάτης, όμως, ήταν δύσκολος και του λέει προβληματισμένα: «Ναι, αλλά έχει μαλακή πλέξη;». Τότε ο μικρός ξαπλώνει πάνω στο χαλί και του λέει: «Ελα, ξάπλωσε να δεις! Μπορείς να κοιμηθείς κιόλας πάνω σ' αυτό! Αντε, ξάπλωσε σου λέω, αν δεν με πιστεύεις!».
ΛΕΝΑ ΚΙΣΣΑΒΟΥ
