Ένα κόκκινο «πεζό» 307, μοντέλο του 2003, είχε κάνει όλα αυτά τα χρόνια μόλις 20.000 χιλιόμετρα. Με πληρωμένα τα τέλη αλλά παροπλισμένο. Σταθμευμένο για όλο τον χρόνο σε ένα υπόγειο πάρκινγκ της Λάρισας, σκεπαζόταν από τη σκόνη του καιρού για να καθαριστεί και να ξαναπάρει μπροστά μόνον όταν εκείνη ερχόταν κι αφού στο μεταξύ συνδεόταν ξανά η μπαταρία του..
Στις 5 του περασμένου Φεβρουαρίου όμως, η Ελένη έφυγε για το «μεγάλο ταξίδι».
Έξι ημέρες μετά το ασφαλιστήριο συμβόλαιο του αυτοκινήτου λήγει, αλλά κανείς δεν το παίρνει χαμπάρι. Λίγοι οι στενοί συγγενείς, ουδείς ενδιαφέρεται άμεσα για το κόκκινο «πεζό».
Δεν σημαίνει όμως ότι το ξεχνά …η Εφορία.
Έτσι όταν προ ημερών κάποιος από τους ανθρώπους που ρύθμιζε, περισσότερο από φιλικό ενδιαφέρον παρά από υποχρέωση, τις εν Λαρίση υποχρεώσεις της Ελένης, διαγιγνώσκει το «πρόβλημα». Σπεύδει να ανανεώσει την ασφάλιση, όπου όμως καλείται να πληρώσει πρόστιμο καθώς αυτό γίνεται εκπρόθεσμα.
Υπάρχει βεβαίως η λύση να το αποφύγει, άλλωστε δεν είναι συγγενής. Όταν και αν διευθετηθούν τα κληρονομικά της θανούσης, τότε θα αναληφθεί αυτόματα και η υποχρέωση ασφάλισης του αυτοκινήτου.
Το συμπέρασμα: Η «αθάνατη» και «άτεγκτη» Εφορία νικά και τον θάνατο. Καθώς οφειλές αλλά και πρόστιμα (ενδεχομένως και προσαυξήσεις) παραμένουν ως εκκρεμότητες ακόμη και μετά θάνατο και επιβαρύνουν τους εν δυνάμει κληρονόμους της…
Δ. Χατζ.
