Σε ένα ραγδαία μεταβαλλόμενο τεχνολογικό περιβάλλον, ο κ. Σιώμος θα αναπτύξει το θέμα της εικονικής πραγματικότητας και πως αυτή επηρεάζει την καθημερινότητας μας. Μέσα από την ομιλία του, οι γονείς θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται οι νέες τεχνολογίες και τι αλλαγές αναμένεται να επιφέρουν στην επιστήμη και στον τρόπο ζωής. Ο εθισμός, οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν σε επίπεδο επικοινωνίας, στα δικαιώματα, στα προσωπικά δεδομένα και στην ασφάλεια μας, είναι ορισμένα από τα ζητήματα που θα αναλυθούν προκειμένου ο σύγχρονος πολίτης- γονέας, να θωρακιστεί με γνώσεις και να κατανοήσει το περιβάλλον που διαμορφώνεται και να προετοιμαστεί για το μέλλον που δημιουργείται, το οποίο – όπως διαφαίνεται- αναμένεται να είναι τελείως διαφορετικό από αυτό που ζούμε σήμερα.
Το θέμα της ομιλίας
Η πληροφορική και το Internet προσφέρουν τη δυνατότητα εικονικοποίησης (Virtualization) διαδικασιών, αντικειμένων και μορφών ζωής που παρουσιάζονται ζωντανά χωρίς να υπάρχουν πραγματικά. Η τεχνολογία αυτή δημιουργεί πολλές δυνατότητες σε τομείς όπως η επιστημονική και βιομηχανική έρευνα, η εκπαίδευση, η ιατρική και η ψυχαγωγία.
Η επόμενη εξέλιξη είναι αυτή της επαυξημένης πραγματικότητας (augmented reality) προσθέτοντας επί πρόσθετες πληροφορίες στην πραγματικότητα, με τέτοιο τρόπο που ο άνθρωπος να βιώνει αυτές τις επί πλέον πληροφορίες, ως αναπόσπαστο μέρος της πραγματικότητας.
Η εικονικοποίηση και η επαυξημένη πραγματικότητα, ιδίως στο Διαδίκτυο, δυνητικά μπορούν να οδηγήσουν τους ανθρώπους στην απομάκρυνσή τους από τον πραγματικό κόσμο, τις πραγματικές σχέσεις με σημαντικές επιπτώσεις στην κοινωνική ζωή και την ψυχολογία του ανθρώπου.
Η διάλεξη στοχεύει να προσφέρει μία επισκόπηση της διαθεσιμότητας της εικονικοποίησης και επαυξημένης πραγματικότητας και ρίχνει μία ματιά στις αναμενόμενες μελλοντικές εξελίξεις, ώστε ο ψηφιακός πολίτης να διαμορφώσει την δική του προσωπική άποψη για τη χρησιμότητα της τεχνολογίας και να ανακαλύψει τους τρόπους αντιμετώπισης της επιρροής της στην καθημερινότητα του.
Συμπερασματικά, η εικονικοποίηση και η επαυξημένη πραγματικότητα θα έχουν μία σημαντική επιρροή στην λειτουργία της ψηφιακής κοινωνίας. Η εξάρτηση του ανθρώπου από την τεχνολογία θα αποδειχθεί καθολική. Ο χρόνος που οι άνθρωποι θα περνάνε σε σύνδεση με το διαδίκτυο προοδευτικά θα γίνει πολύ περισσότερος από τον χρόνο εκτός σύνδεσης.
Αυτό σημαίνει ότι προοδευτικά η επικοινωνία μέσω των κοινωνικών δικτύων θα αντικαταστήσει σε ένα μεγάλο μέρος την πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία. Βρισκόμαστε σε μία εποχή ραγδαίας τεχνολογικής εξέλιξης. Αλλά όπως η ιστορία διδάσκει η εξέλιξη αυτή θα έχει θετικές και αρνητικές επιρροές. Η σοφή εφαρμογή της τεχνολογίας προς όφελος του συνόλου, είναι και θα παραμένει το καθήκον του ανθρώπου στην αρχή της ψηφιακής εποχής που διανύουμε.
Σημείωμα του ομιλητή
Οι περισσότεροι γονείς σήμερα όπως και εγώ, γεννηθήκαμε σε μία εποχή όπου ο ψηφιακός κόσμος δεν είχε την ανάπτυξη που έχει σήμερα. Οι περισσότεροι νιώθουμε σιγουριά να διδάξουμε στα παιδιά μας πώς να τα βγάζουν πέρα με τους κινδύνους του «αληθινού κόσμου». Αυτό συμβαίνει γιατί μεγαλώσαμε μ’ αυτούς, οπότε μπορούμε να τους κατανοήσουμε. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο με τους διαδικτυακούς κινδύνους. Δεν μεγαλώσαμε με το διαδίκτυο, και σίγουρα δεν συμμετέχουμε ενεργά σε αυτό, με τον τρόπο που συμμετέχουν τα παιδιά μας και οι φίλοι τους.
Ως επιστήμονας η ενασχόλησή μου με τη διαδικτυακή συμπεριφορά των παιδιών ξεκίνησε ερευνητικά το 2004, στο πλαίσιο της διδακτορικής μου διατριβής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Η ενασχόλησή μου συνεχίστηκε, κλινικά πλέον, το 2008 στο πλαίσιο της δημιουργίας του πρώτου στην Ελλάδα ειδικού ιατρείου για την αντιμετώπιση του εθισμού παιδιών και εφήβων στο Διαδίκτυο, στην Παιδοψυχιατρική Κλινική του Ιπποκράτειου Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης.
Μέσα από την επικοινωνία μου με αρκετές οικογένειες, παρατήρησα την αδυναμία πολλών γονέων να διδάξουν με τρόπο επαρκή και κατανοητό, τη θεμιτή διαδικτυακή συμπεριφορά στα παιδιά τους. Οι λόγοι είναι κυρίως δύο. Ο πρώτος λόγος φαίνεται να είναι οι τεχνοφοβικές αντιλήψεις, οι οποίες αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για τους ίδιους να γνωρίσουν και να κατανοήσουν την χρησιμότητα του νέου μέσου.
Ο δεύτερος αφορά στην άγνοιά τους για τις συνέπειες της μη ορθολογικής χρήσης του διαδικτύου από τα παιδιά τους.
Η διαδικτυακή σχέση γονέων και παιδιών χτίζεται σταδιακά και σε βάθος χρόνου. Αυτό βοηθά τα παιδιά να έχουν ξεκάθαρη ιδέα των προσδοκιών μας σχετικά με τη συμπεριφορά τους. Επιπλέον, τα βοηθά να έχουν την αίσθηση ότι είμαστε εκεί για να τα στηρίξουμε, δίχως αποδοκιμασία ή επίκριση, αν παραστεί ανάγκη.
Ουσιαστικά σήμερα, η ενημέρωσή μας για τις τεχνολογικές εξελίξεις και η εκπαίδευση των παιδιών μας στην ορθολογική χρήση των ψηφιακών μέσων, είναι μέρος των γονικών μας ευθυνών το οποίο δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση.
