Στην επέτειο των 100 χρόνων της Οκτωβριανής Επανάστασης επικέντρωσε την ομιλία του ο Θανάσης Μπιζαϊντές, στη χθεσινοβραδινή κορύφωση του φοιτητικού φεστιβάλ της ΚΝΕ που οργανώθηκε στο ΤΕΙ της Λάρισας με σύνθημα τον στίχο του Μαγιακόφσκι «Το μέλλον δε θα 'ρθει από μονάχο του... Αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς».
Ο νέος γραμματέας της Τομεακής Λάρισας του ΚΚΕ τόνισε μεταξύ άλλων, απευθυνόμενος στους σπουδαστές: «Μέσα σ’ αυτή την κατάσταση που διαμορφώνεται με τις δυσκολίες των οικογενειών μας να βάζουν πρόσθετα εμπόδια στην ολοκλήρωση ακόμη και των σπουδών μας και το μέλλον της εργασιακής προοπτικής να φαντάζει και να είναι δυσοίωνο, σαφώς και ο προβληματισμός κάθε σπουδαστή είναι «τί πρέπει να γίνει;», «τί μπορεί να αλλάξει και πώς θα αλλάξει». Ο Οκτώβρης μας διδάσκει. Η έφοδος στους ουρανούς της εργατικής τάξης πριν 100 ακριβώς χρόνια, μας δείχνει τον δρόμο του μέλλοντος, γιατί ο δρόμος ανοίχτηκε και θα παραμένει ανοιχτός μέχρι τη τελική δικαίωση του ιστορικού ρόλου της εργατικής που είναι η κατάργηση κάθε είδους εκμετάλλευσης, κάθε είδους ανισότητας.
…Όσοι βιάστηκαν να μιλήσουν για το τέλος της ιστορίας και την αιωνιότητα του καπιταλισμού μετά τις προσωρινές ανατροπές και το πισωγύρισμα στον τροχό της ιστορίας, ας μας πουν γιατί τόσος καημός ακόμη και σήμερα, γιατί τόσα δισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ στη βιομηχανία της κατασυκοφάντησης του σοβιετικού κράτους, του σοσιαλισμού κομμουνισμού; Κάθε νέος σπουδαστής πρέπει να αναρωτηθεί γιατί τόση προσπάθεια να πολεμηθεί και να συκοφαντηθεί κάτι που είναι ξοφλημένο, ανεδαφικό, μια ουτοπία; Να γίνει κίνητρο να αναζητήσει την ιστορική αλήθεια, τί είναι αυτό που προσπαθούν να του αποκρύψουν, αποσιωπώντας ή διαστρεβλώνοντας την πείρα του Οκτώβρη του 1917 και του σοσιαλισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα…
…Όταν αυτοί που καταληστεύουν τον μόχθο και τον ιδρώτα τον δικό μας και των γονιών μας και γεύονται τα υπερκέρδη των όσων παράγουν οι εργαζόμενοι που τα στερούνται, αυτοί που εμπορεύονται τα όνειρά μας και κόβουν και ράβουν το δικό μας μέλλον στα μέτρα των αναγκών της δικής τους κερδοφορίας καταδικάζοντάς μας στην ανέχεια και την εργασιακή περιπλάνηση, στο να ζούμε στα όρια της επιβίωσης και της στοιχειώδους κάλυψης των αναγκών σε εποχές που οι επιστήμες, η τεχνολογία, ο παγκόσμιος πλούτος αυξάνονται αλματωδώς…
…Τι έγινε όμως τον Οκτώβρη; Η εργατική τάξη με την καθοδήγηση των μπολσεβίκων κατέλαβε την εξουσία και κατάργησε τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, μετέτρεψε την ατομική ιδιοκτησία που είχε συγκεντρωθεί σε σοσιαλιστική ιδιοκτησία, κοινωνικοποιημένη ιδιοκτησία του εργατικού κράτους. Η παραγωγή εντάχθηκε στον κεντρικό σχεδιασμό και δεν είχε πλέον ως κίνητρο το ατομικό κέρδος, αλλά την ικανοποίηση των ολοένα και διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών, κάτι που οδήγησε γρήγορα σε τεράστιες κατακτήσεις των εργαζόμενων, που σε καπιταλιστικές χώρες φάνταζαν ουτοπικές…
…Τα διδάγματα του Οκτώβρη δεν είναι ιστορικό μάθημα, δεν είναι «περασμένα μεγαλεία». Πρέπει να αποτελέσουν και αποτελούν σήμερα θεμέλιο στην επαναστατική πολιτική του ΚΚΕ. Το βασικό στοιχείο που μας δίδαξε ο Οκτώβρης είναι ότι απαιτείται ετοιμότητα από το επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης, επαναστατικό πρόγραμμα από το οποίο απορρέουν καθήκοντα επαναστατικής προετοιμασίας κάτι που σήμερα αποτελεί η αναγκαιότητα που αποτυπώνεται στο σύνθημα και στις θέσεις του 20ού Συνεδρίου του κόμματός μας για ισχυροποίηση του ΚΚΕ, για ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τους συμμάχους της που στενάζουν σήμερα.
…Δεν σημαίνει ότι σήμερα με μια μακαριότητα, να περιμένουμε στωικά να αλλάξουν οι καταστάσεις και μετά να δράσουμε. Πρέπει σήμερα να βάζουμε τα θεμέλια για να είναι νικηφόρες οι επαναστάσεις του μέλλοντος. Αυτό προϋποθέτει σήμερα να ισχυροποιείται το ΚΚΕ και η ΚΝΕ σε κάθε χώρο, να γίνονται βήματα ανασύνταξης και οργάνωσης του εργατικού κινήματος. Βασικό σε αυτή την κατεύθυνση είναι να γίνονται βήματα και στο φοιτητικό σπουδαστικό κίνημα που θα δρα στο πλευρό του εργατικού κινήματος αλλά και θα διαπαιδαγωγεί την αυριανή βάρδια των εργαζομένων με τις αξίες της οργανωμένης πάλης, της συλλογικής διεκδίκησης, του αγώνα και της σύγκρουσης».
*Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων της ΚΝΕ περιελάμβανε επίσης τουρνουά ποδοσφαίρου, παρουσίαση συλλογικών πολιτικών εργασιών από σπουδαστές, συναυλίες και πάρτι.
