Η πλατεία Αρ. Λαμπρούλη, το Μπεζεστένι, το παλιό κέντρο «Φρούριο» στον ομώνυμο λόφο της πόλης παρουσιάζουν την πιο άσχημη εικόνα που θα μπορούσε να παρουσιάζει κεντρικό – ιστορικό σημείο της Λάρισας. Εγκατάλειψη, βρομιά και βανδαλισμοί δύο βήματα από το Αρχαίο Θέατρο. Ένα αρχαιολογικό μνημείο δίπλα σε έναν σωρό από σκουπίδια και ένα κτίριο κατεστραμμένο.
Ο φωτογραφικός φακός αποτυπώνει πιστά την κατάσταση που επικρατεί σε μια περιοχή που σφύζει από ζωή κυρίως τις βραδινές ώρες. Κάποιοι όμως φεύγοντας «ξεχνούν» τα σκουπίδια τους, ενώ κάποιοι άλλοι επιδίδονται στο ξήλωμα της σιδερένιας περίφραξης στην παλαιοχριστιανική Βασιλική του Αγίου Αχιλλίου. Σπασμένες σιδεριές επικίνδυνες για τα μικρά παιδιά που παίζουν στην πλατεία, εικόνες που δεν κολακεύουν αρχαιολογικούς χώρους. Καταστροφές που δεν επιδιορθώνονται. Άδεια κουτιά μπύρας μέσα σε ένα μνημείο.
Λίγο πιο πάνω, εκεί που το σημείο γίνεται ανηφορικό, εκεί που κάποτε η αυλή ήταν γεμάτη παιδιά και οι εκδηλώσεις διαδέχονταν η μία την άλλη σαν φάντασμα στέκι διαλυμένο, κατεστραμμένο, σκοτεινό και άψυχο, το παλιό κέντρο διασκέδασης «Φρούριο». Μόνο οι τοίχοι έμειναν στη θέση τους. Μόνο αυτούς δεν κατάφεραν να γκρεμίσουν ακόμα. Τρισάθλια η εικόνα στο εσωτερικό του κτιρίου. Γεμίζει οργή όποιον την αντικρίζει. Σπασμένα τζάμια, πόρτες, ξηλωμένα καλώδια, γυαλιά από μπουκάλια, σκουπιδότοπος. Βαμμένοι τοίχοι, γραμμένα συνθήματα, βανδαλισμοί, θλίψη. Δεν είναι εικόνα για την πόλη αυτή. Ειδικά όταν πρόκειται για αρχαιολογικούς χώρους και κτίρια που έχουν σχέση με την ιστορία της. Χώρους που κρύβουν αναμνήσεις.
Για να διορθωθεί η εικόνα και να αποκατασταθούν οι ζημιές απαιτείται σκληρή δουλειά, ωστόσο ένα «λίφτινγκ» στην περίφραξη του αρχαιολογικού χώρου, στα ξεχαρβαλωμένα παγκάκια και στο μάζεμα της χωματερής που έχει δημιουργηθεί μέσα στο άλλοτε κέντρο εστίασης θα μπορούσε να γίνει από τα συνεργεία του Δήμου.
Η πόλη έχει συνδυάσει το πέρασμά της μέσα στο χρόνο με το «Φρούριο». Με το υψηλότερο σημείο της πόλης. Κάθε γενιά συνδέεται μαζί του και για έναν διαφορετικό λόγο, αλλά καμιά δεν περνά χωρίς να έχει κάτι από την περιοχή. Μια ανάμνηση, μια φωτογραφία, μια βραδιά, μια συνάντηση, μια διασκέδαση. Κάτι.
Αυτές τις εικόνες, αυτή την ιστορία που κουβαλά ο καθένας κάποιοι δεν τις σέβονται και κάποιοι άλλοι αδιαφορούν. Απλά γυρίζουν το βλέμμα στην ασχήμια αντί να τη διορθώσουν.
Το κτίριο είναι δημοτικό. Ο Δήμος Λαρισαίων επιχειρεί να το μισθώσει ωστόσο το αποτέλεσμα δεν ήταν θετικό. Την πρώτη φορά η δημοπρασία κρίθηκε άγονη ενώ στη δεύτερη κρίθηκε ασύμφορη η προσφορά. Η δημοτική αρχή ευελπιστεί να έχει προχωρήσει η διαδικασία και να βρεθεί ο επιχειρηματίας που θα αναλάβει το δημοτικό κατάστημα που βρίσκεται σε προνομιακή αλλά και εμβληματική θέση.
