«Οι γιορτές στη θάλασσα φέτος ήταν ιδιαίτερες, μα νιώθω πως εδώ στο καράβι έχω μια δεύτερη οικογένεια. Για μένα δεν είναι απλώς δουλειά, αλλά πάθος, αγάπη και έκφραση. Εμείς, οι ναυτικοί, ξέρουμε πως θα βρεθούμε πολλές φορές στη ζωή μας μακριά από τα σπίτια μας τις γιορτές», λέει η νεαρή ναυτικός, μιλώντας στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Εξάλλου, όπως αναφέρει, είχαν στολισμένο το τεράστιο καράβι, κάθισαν όλοι μαζί σε γιορτινό τραπέζι, είπαν κάλαντα και κάτι αντίστοιχο έχουν οργανώσει και για τον εορτασμό των Θεοφανίων.
Μάλιστα, ακόμη κι αν ήταν χιλιάδες μίλια μακριά από την πατρίδα, η ελληνική κουζίνα δεν έλειψε -ούτε θα λείψει- σε κάποιο από τα γιορτινά τραπέζια. «Ο μάγειρας του πλοίου έχει ταλέντο στην ελληνική κουζίνα, αν και κατάγεται από τις Φιλιππίνες. Έφτιαξε για το γιορτινό τραπέζι υπέροχα πιάτα και γλυκά που «μύριζαν» Ελλάδα. Οπότε είχαμε κάτι από την πατρίδα μας... Εξάλλου, τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι πιο δύσκολο από πέρυσι που ήμουν έντεκα μήνες στο καράβι. Σχεδόν έναν χρόνο, χωρίς δυνατότητα επίσκεψης των λιμανιών ή επαναπατρισμού (λόγω Covid-19) η μόνη επικοινωνία με γονείς και φίλους ήταν μέσω βιντεοκλήσης και μηνυμάτων», επισημαίνει.
Το καράβι ταξιδεύει από Αμερική στην Κίνα και μεταφέρει αργό πετρέλαιο. Τα μέλη του πληρώματος είναι 29, από τους οποίους οι 11 είναι Έλληνες και ανάμεσά τους και μια ακόμη γυναίκα, εκπαιδευόμενη, στο δεύτερο ταξίδι της. Όλοι μαζί αναμένεται να φτάσουν στον προορισμό τους σε ενάμιση μήνα.
ΓΕΝΝΗΜΕΝΗ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ…
Η υποπλοίαρχος μοιάζει να γεννήθηκε καπετάνισσα. Από μικρή κοιτούσε τη θάλασσα και δεν σκεφτόταν πότε θα μάθει να κολυμπάει, αλλά πότε θα ταξιδέψει από άκρη σε άκρη της γης, πότε θα πιάσει το τιμόνι του πλοίου… Μόλις στα δεκαέξι της χρόνια, είχε ήδη πάρει την απόφαση. Ξεκίνησε τις σπουδές στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων και με αγώνα, διάβασμα και τη στήριξη των δικών της ανθρώπων έφτασε σήμερα να κατέχει δίπλωμα καπετάνιου, το οποίο πήρε πριν από έναν χρόνο. Μάλιστα, είναι η μόνη γυναίκα που έχει τον τίτλο του καπετάνιου την τελευταία εικοσαετία στην εταιρεία που εργάζεται, ενώ η ίδια εταιρεία, σύμφωνα με την Τζίνα Δαρσακλή, πρωτοπόρησε το 1990 με την πρώτη γυναίκα στο τιμόνι του πλοίου, με την ίδια να ευελπιστεί να είναι η επόμενη!
Για τη μόλις 32 ετών υποπλοίαρχο, οι μέρες στη θάλασσα είναι απαιτητικές και τα καθήκοντα πολλά. Ξεκινάει τη μέρα της στις έξι το πρωί, πίνει τον καφέ της και αναλαμβάνει υπηρεσία μέχρι αργά το απόγευμα, οπότε και θα την αποζημιώσει η μαγεία της φύσης και τα υπέροχα ηλιοβασιλέματα (χωρίς φίλτρα).
«Κάθε μέρα έχει τις δικές της δουλειές και απαιτήσεις. Πρέπει να δίνω εντολές και οδηγίες στο πλήρωμα για πολλά πράγματα, από τη συντήρηση εξοπλισμού του πλοίου και του καταστρώματος, για ελέγχους ασφαλείας, επιθεωρήσεις, γυμνάσια, καθώς και για την εκπαίδευσή του. Αν είμαστε σε λιμάνι, είμαι υπεύθυνη φόρτωσης/εκφόρτωσης, είναι μια διαδικασία που απαιτεί απόλυτη επαγρύπνηση και εγρήγορση, που μπορεί να με κρατήσει ξάγρυπνη για ώρες, μέχρι να ολοκληρωθεί», σημειώνει.
Από την Ελλάδα της λείπει οι οικογένειά της, ο σύντροφός της καθώς και ο ξέγνοιαστος ύπνος στο κρεβάτι της χωρίς να ...κουνάει, αν και όπως λέει, όχι μόνο έχει συνηθίσει το πήγαινε- έλα της θάλασσας, αλλά επιπλέον τη νανουρίζει, ενώ όταν είναι παραπάνω κουρασμένη, ούτε καν το καταλαβαίνει.
Παρά το νεαρό της ηλικίας της κάνει ταξίδια από τα 18 της και έχει ήδη συμπληρώσει οκτώ χρόνια εν πλω ως υποπλοίαρχος. Έχουν δει τα μάτια της μεγάλες φουρτούνες, που θα τρόμαζαν ακόμη και τους πιο δεινούς θαλασσοπόρους.
«Τη μεγαλύτερη φουρτούνα τη βίωσα στο Κέιπ Τάουν, στο ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, ένα σημείο που είναι μεγάλη η ένταση των ανέμων και των ρευμάτων, ιδιαίτερα εάν περάσεις χειμώνα. Τότε είχε αέρα έντεκα μποφόρ, με οκτώ μέτρα κύματα κι επειδή το καράβι ήταν χωρίς φορτίο, αυτό ήταν που έκανε την κατάσταση πιο δύσκολη. Έτυχε να κουνιέται τόσο πολύ, που όλα πήγαιναν πέρα- δώθε, όπως ενδεχομένως έχετε δει σε κάποια κινηματογραφική ταινία. Εγώ προσπαθούσα να κρατάω τα χαρτιά μου, το λάπτοπ και άλλα αντικείμενα... σαν χταπόδι κι από πάνω περνούσαν τα πελώρια κύματα», περιγράφει.
Οι σπουδές της υποπλοιάρχου δεν περιορίζονται στη ναυτιλία. Διαθέτει πτυχίο στη ναυτιλιακή νομοθεσία και τη ναυτιλιακή ασφάλιση, έχει πιστοποιήσεις για παρακολούθηση σεμιναρίων Ηγεσίας από το HEC Paris και το MIT κι έχει παρακολουθήσει σειρά σεμιναρίων σχετικά με ναυλώσεις πλοίων και εργασίες φορτίου και επαγγελματικό πρόγραμμα ναυτιλίας της ICS. Η Τζίνα Δαρσακλή είναι επίσης μέλος της WISTA Hellas, του International Propeller Club, Port of Piraeus, της ALLY Energy και των Women Offshore.
Σήμερα, με έναν συνδυασμό στρατηγικής μεθοδολογίας, πιστοποιημένης εκπαίδευσης και ολοκληρωμένης πρακτικής εμπειρίας, είναι σε θέση να παρέχει πολύτιμη βοήθεια στην ανάπτυξη και τη συντήρηση της επιχειρησιακής ροής. Ενδιαφέρεται πολύ για τους νέους στη ναυτιλία, παίρνοντας μέρος σε διάφορα προγράμματα, εντός κι εκτός Ελλάδας, για τη στήριξη των νέων που επιλέγουν το ναυτικό επάγγελμα.
Στήριγμα σε όσα έχει κάνει είναι οι γονείς της, οι καπετάνιοι Νίκος, Βασίλης και Χάρης, που ήταν και μέντορές της και ιδιαίτερα ο καπετάν Θανάσης, που τη στήριξε στην αρχή της καριέρας της. Απ’ ό,τι φαίνεται, μάλιστα, όλοι τους έκαναν πολύ καλή δουλειά.
