Τη βεβαιότητα ότι οι πολίτες δεν θα μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια μπροστά στο ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ, εκφράζει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, βουλευτής Β’ Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης, σε συνέντευξη που παραχώρησε σήμερα στο «Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων».
Ο κ. Μητσοτάκης επικρίνει, με σκληρή γλώσσα, τους χειρισμούς του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, στη διαπραγμάτευση και τη συμπεριφορά της προέδρου της Βουλής, Ζωής Κωνσταντοπούλου, απέναντι στο διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος και καταθέτει τις δικές του κοστολογημένες προτάσεις περιστολής δαπανών, υποστηρίζοντας ότι μπορούν να δώσουν διέξοδο και να επιτευχθεί συμφωνία.
Παράλληλα επιμένει στην πρότασή του για σύγκληση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών, ενώ ξεκαθαρίζει ότι εάν έρθει συμφωνία στη Βουλή και χρειάζεται να ψηφιστεί και από τη ΝΔ, το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης «θα κάνει το καθήκον του». Επιπλέον, εκφράζει την εκτίμηση ότι ο πρωθυπουργός δεν επιδιώκει συμφωνία και τον κατηγορεί ότι «τζογάρει με το μέλλον της χώρας».
Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης ακολουθεί:
Εσείς σήμερα καταθέσατε συγκεκριμένες προτάσεις, συγκεκριμένα ισοδύναμα μέτρα ύψους 2 δισ. ευρώ, που λέτε ότι μπορούν να δώσουν διέξοδο για να επιτευχθεί μία συμφωνία. Όμως, ο πρωθυπουργός βάζει και μία προϋπόθεση. Ζητά ρύθμιση του χρέους...
Προφανώς και πρέπει να υπάρχει μία ρύθμιση του χρέους. Εξάλλου, θυμίζω ότι από τον Νοέμβριο του 2012 οι Ευρωπαίοι είχαν συμφωνήσει ότι σε περίπτωση που η Ελλάδα πετύχει διατηρήσιμα πλεονάσματα θα υπάρξει μία ρύθμιση του χρέους. Δεν συζητάμε, δηλαδή, για κάτι καινούργιο. Υπάρχει, όμως, μία μεγάλη προϋπόθεση. Και η προϋπόθεση είναι ότι η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να ζει με αυτά που παράγει. Δεν πρόκειται κανείς πια σήμερα να μας δανείσει για να καλύψουμε ετήσια ελλείμματα του προϋπολογισμού. Κατά συνέπεια, η συζήτηση για το πώς γεφυρώνεται το δημοσιονομικό κενό του τρέχοντος έτους είναι εξαιρετικά επίκαιρη. Η πρόταση η οποία καταθέτω εγώ λέει κάτι απλό. Μπορούμε και σήμερα ακόμα να περικόψουμε στοχευμένα δαπάνες, να διορθώσουμε αδικίες για να μην αυξήσουμε φόρους, για να μην πειράξουμε τις χαμηλές συντάξεις. Κατέθεσα, λοιπόν, μία πρόταση με πέντε ισοδύναμα μέτρα, τα οποία κοστολογώ περίπου στα 2 δις ευρώ. Όλα αυτά τα μέτρα αναφέρονται σε αδικίες και σε στρεβλώσεις του υφιστάμενου συστήματος. Ενδεικτικά, αναφέρω το ζήτημα των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, οι οποίες, κατά την άποψή μου, πρέπει να σταματήσουν, από αύριο κιόλας, να δίνονται. Και μου κάνει πολύ εντύπωση το γεγονός ότι σήμερα που μιλάμε στο δημόσιο διάλογο υπάρχει συζήτηση από την Κυβέρνηση, η οποία σκέφτεται να καταθέσει νομοσχέδιο δίνοντας πάλι προνόμια και διευκολύνσεις σε δημοσίους υπαλλήλους για να βγούνε πρόωρα στη σύνταξη… Είναι τρελό αυτό το οποίο συμβαίνει. Επίσης, υπάρχουν σημαντικές δυνατότητες παρέμβασης, ακόμα και σήμερα, στο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων. Διότι υπάρχουν υπάλληλοι, οι οποίοι δεν αμείβονται με βάση τις διατάξεις του ενιαίου μισθολογίου. Υπάρχουν δυνατότητες να διορθώσουμε στρεβλώσεις, όπως αυτή του ασφαλιστικού της ΔΕΗ, το οποίο και σήμερα ακόμα επιδοτείται με 600.00.00 ευρώ από τον τακτικό προϋπολογισμό, τα χρήματα των φορολογούμενων, μία διευθέτηση η οποία είχε γίνει το 2000 και η οποία πρέπει να διορθωθεί. Υπάρχουν περιθώρια να αξιοποιήσουμε τους λεγόμενους φόρους υπέρ τρίτων, υπέρ του κρατικού προϋπολογισμού, όχι υπέρ των λίγων, υπέρ των πολλών. Υπάρχουν, με άλλα λόγια, δυνατότητες να ασχοληθούμε με το σκέλος των δαπανών και όχι των φόρων. Δεν αντέχει σήμερα η πραγματική οικονομία, δεν αντέχει ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας, δεν αντέχει ο απλός πολίτης τη φοροεπιδρομή την οποία σχεδιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να κλείσει τη διαπραγμάτευση.
Και κάποιος θα σας ρωτήσει γιατί εσείς, ως κυβέρνηση, μέχρι πρότινος δεν πήρατε αυτά τα μέτρα, δεν κόψατε αυτές τις δαπάνες και διατηρήσατε φόρους, όπως για παράδειγμα τον ΕΝΦΙΑ;
Η απάντηση είναι ότι εμείς έπρεπε να κάνουμε μία πολύ μεγάλη προσαρμογή, την οποία και πετύχαμε, γι' αυτό και δυστυχώς δεν μπορέσαμε να κόψουμε τους φόρους όσο θα θέλαμε. Αλλά και εμείς θα μπορούσαμε, ενδεχομένως, κάποια από τα μέτρα τα οποία εισηγούμαι, να τα είχαμε υλοποιήσει. Πρέπει κι εμείς να μάθουμε από τα λάθη μας. Εγώ, μέσα από αυτή την πρόταση ασκώ και αυτοκριτική στον εαυτό μου. Δεκαοκτώ μήνες στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης είδα πού υπάρχουν ακόμα εστίες σπατάλης στο κράτος. Παρά το γεγονός ότι έχει γίνει μία μεγάλη προσαρμογή, μία μεγάλη μείωση των υπαλλήλων, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν σήμερα ακόμα σημαντικά περιθώρια εξορθολογισμού των δαπανών και κυρίως διόρθωσης αδικιών και στρεβλώσεων και κατάργησης προνομίων τα οποία και σήμερα ακόμα, υφίστανται. Ξέρετε, στο δικό μου το μυαλό η έννοια της μεταρρύθμισης, που είναι αρκετά αφηρημένη έννοια, συνδέεται άρρηκτα με την κατάργηση ειδικών προνομίων που κάποιες ομάδες κατάφεραν και εξασφάλισαν για τα μέλη τους στις εποχές που ασκούσαν μεγάλη πολιτική επιρροή. Το ξέρετε ότι σήμερα που μιλάμε όσοι βγήκαν πρόωρα στη σύνταξη, όχι απλά επιβάρυναν το ασφαλιστικό σύστημα, επειδή συνταξιοδοτήθηκαν πρόωρα και κατά συνέπεια δεν εισέφεραν στο μεγάλο ασφαλιστικό ταμείο, αλλά και σήμερα ακόμα οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, αυτοί που βγήκαν στη σύνταξη μεταξύ 50 και 60, παίρνουν μεγαλύτερη σύνταξη από αυτούς που είναι 70 και 80 χρονών. Αυτή η αδικία, κάποια στιγμή, πρέπει να σταματήσει και εγώ λέω να σταματήσει αύριο, χωρίς μεταβατικές διατάξεις και χωρίς διάθεση να ωραιοποιήσουμε την κατάσταση.
Οι μέρες περνούν. Συμφωνία ακόμα δεν έχουμε. Σας άκουσα χθες να δηλώνετε ότι ενδεχομένως ο πρωθυπουργός να έχει αποφασίσει να οδηγήσει τη χώρα σε ρήξη. Πιστεύετε όντως κάτι τέτοιο;
Δεν ξέρω πια τι να πιστέψω με τον πρωθυπουργό. Διότι δεν μου δίνει την εντύπωση ότι ειλικρινά επιδιώκει μία συμφωνία. Τζογάρει με το μέλλον της χώρας σήμερα ο πρωθυπουργός. Θέλει να κάνει μία μεγάλη μπλόφα. Πιστεύει ότι την τελευταία στιγμή, εάν ακολουθήσει μία σκληρή στάση, οι Ευρωπαίοι θα υποχωρήσουν. Το ερώτημα είναι «και αν δεν;». Θα σπεκουλάρει σήμερα ο πρωθυπουργός με ένα πιστωτικό γεγονός; Με ένα ατύχημα το οποίο θα δρομολογήσει, αναπόφευκτα, συνθήκες εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη; Μα, έχει πάρει αυτήν τη λαϊκή εντολή; Γιατί ο πρωθυπουργός, ξαφνικά, αρχίζει και διαρρέει ότι ενδεχομένως μπορεί να εξετάσει όλα τα σενάρια στο τραπέζι και γιατί επιτρέπει, εν πάσει περιπτώσει, σε βουλευτές του να βγαίνουν σήμερα και να μιλάνε για δελτίο στα τρόφιμα και στα καύσιμα για να επιστρέψουμε στη δραχμή; Εγώ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι υπάρχει σχέδιο Β. Σας το λέω με κάθε ειλικρίνεια. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι ένας νέος άνθρωπος, 40 ετών, της δικής μας γενιάς, θα μπορεί να πάρει ένα τόσο μεγάλο ρίσκο. Αλλά φοβάμαι ότι εκεί βρισκόμαστε. Έχουνε μείνει πάρα πολύ λίγες ημέρες για να αποδείξει ο πρωθυπουργός ότι πραγματικά θέλει μία συμφωνία. Αλλά με το να πηγαίνει στην Επιτροπή Αλήθειας, με το να στηρίζει με τον τρόπο του την κ. Κωνσταντοπούλου, η οποία έχει ξεπεράσει τα όρια της πολιτικής εκτροπής. Αυτά τα οποία συμβαίνουν με την πρόεδρο της Βουλής είναι απίστευτα, είναι πρωτοφανή. Δεν γνωρίζει η πρόεδρος της Βουλής ότι η Τράπεζα της Ελλάδος, όχι ο κεντρικός τραπεζίτης, έχει κατοχυρωμένη ανεξαρτησία με βάση τη συμφωνία Μάαστριχτ; Από τότε κατοχυρώθηκε η ανεξαρτησία στην Τραπέζης της Ελλάδος. Και ποια είναι η κ. Κωνσταντοπούλου και με τι εξουσιοδότηση θα επιστρέψει πίσω την έκθεση του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος; Επειδή της χάλασε την ωραία φιέστα την οποία έστησε στη Βουλή με διάφορους απίθανους τύπους, οι οποίοι έρχονται από το πουθενά, τους πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος, για μία προσωπική επιτροπή η οποία έφτιαξε η ίδια χωρίς εξουσιοδότηση από το Σώμα, για να κάνει το δικό της πανηγύρι; Αυτά είναι πρωτοφανή πράγματα. Και προσέξτε, η Επιτροπή συνεδρίασε χθες- αυτή η περιβόητη Επιτροπή Αλήθειας, αυτό το σόου γιατί μόνο Επιτροπή δεν είναι αυτό το πράγμα- και αναβλήθηκε η συνεδρίαση της Ολομέλειας. Για να συνεδριάσει η Επιτροπή και να κάνει η κ. Κωνσταντοπούλου το δικό της προσωπικό σόου. Και ο πρωθυπουργός παρών. Και ο πρωθυπουργός να τη στηρίζει. Λοιπόν, τι συμπεράσματα πρέπει να βγάλουμε εμείς από αυτή την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του πρωθυπουργού; Ο πρωθυπουργός έχει την τελική ευθύνη. Και για τον κ. Βαρουφάκη, ο πρωθυπουργός έχει την ευθύνη, τελικά. Αυτός είναι ο οποίος κινεί τα νήματα, αυτός μπορεί να δώσει λύση και αν θέλει ο πρωθυπουργός πραγματικά να δώσει λύση- επειδή μας κάλεσε, κάλεσε και τα κόμματα της Βουλής και όλους τους βουλευτές προσωπικά- ας δει λίγο τις προτάσεις τις οποίες κατέθεσα. Θα τολμήσει να κινηθεί σε αυτή την κατεύθυνση; Φοβάμαι πως όχι. Και θα σας πω γιατί. Διότι οι προτάσεις που καταθέτω θίγουνε τη σκληρή εκλογική πελατεία του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιους προνομιούχους, οι οποίοι σήμερα ακόμα προσβλέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ για να κρατήσουν τα προνόμιά τους, αλλά τιμωρούν τους πολλούς. Τον απλό μικρομεσαίο επιχειρηματία, ο οποίος θα δει τη φορολογία του να αυξάνει κι άλλο… Είναι δυνατόν σήμερα να συζητάμε για αύξηση της φορολογίας στα κέρδη; Να τιμωρούμε, δηλαδή, τον συνεπή φορολογούμενο επιχειρηματία, ο οποίος δηλώνει κέρδη; Να συζητάμε για αύξηση της προκαταβολής σε μία εποχή που η αγορά έχει στεγνώσει; Αναρωτιέμαι, οι άνθρωποι που τα σκέφτονται και τα γράφουνε αυτά τα πράγματα, έχουν καμιά επικοινωνία με την αγορά; Καταλαβαίνουνε πώς δουλεύει η ιδιωτική οικονομία; Ή μήπως, τελικά, ο στόχος τους είναι να εξοντώσουν τη μεσαία τάξη;
Ρεαλιστικά, πόσος χρόνος μάς έχει απομείνει για να πετύχουμε συμφωνία;
Ελάχιστες ημέρες. Αν δεν υπάρχει πρόοδος σημαντική μέσα στις επόμενες 48 ώρες, αν δεν φανεί, δηλαδή, ότι με κάποιο τρόπο - ξεκινώντας από σήμερα στο Eurogroup - ότι λύνεται αυτό αδιέξοδο, ότι καταρχάς αποκαθίστανται τα κανάλια επικοινωνίας, τότε φοβάμαι ότι νομοτελειακά θα οδηγηθούμε στη μη πληρωμή του ΔΝΤ στο τέλος του μήνα και από εκεί και πέρα οι συνέπειες θα είναι απρόβλεπτες. Το ερώτημα είναι: Υπάρχει διάθεση έστω και την τελευταία στιγμή για μία ειλικρινή συμφωνία ή δεν υπάρχει; Διότι εγώ δεν την βλέπω αυτήν τη διάθεση αυτήν τη στιγμή από την κυβέρνηση και αυτό είναι που με ανησυχεί, γι' αυτό και κρούω τον κώδωνα του κινδύνου και γι' αυτό και λέω ότι όσο και αν θέλω από τη μία να συνεισφέρω με θετικές προτάσεις για να λυθεί το αδιέξοδο, άλλο τόσο θα επισημαίνω με αυστηρότατους τόνους τις πιθανές συνέπειες που μία χρεοκοπία μπορεί να επισύρει.
Συμφωνείτε με την εκτίμηση του κ. Στουρνάρα στην έκθεση της ΤτΕ ότι χωρίς συμφωνία θα οδηγηθούμε εκτός ευρώ και εκτός Ευρώπης;
Μα, κοιτάξτε, αν στις 30 Ιουνίου δεν υπάρχει συμφωνία, δύο πράγματα θα συμβούν. Πρώτον, δεν θα πληρώσουμε το ΔΝΤ. Άρα, θα υπάρχει ένα πιστωτικό γεγονός, έστω και αν αυτό μπορεί να χρειάζεται κάποιες εβδομάδες για να επικυρωθεί τυπικά. Δεύτερον και σημαντικότερο, η χώρα θα μείνει χωρίς πρόγραμμα. Αυτό σημαίνει ότι η ΕΚΤ δεν θα μπορεί να στηρίζει πια τις ελληνικές τράπεζες. Αναρωτιέμαι, όλοι αυτοί, οι οποίοι με τόση μεγάλη άνεση θέλουν να τζογάρουν με το μέλλον της Ελλάδος και το μέλλον των παιδιών μας, αυτά τα έχουν σκεφτεί; Έχουν σκεφτεί τις πιθανές συνέπειες; Έχουν καταλάβει τι μπορεί να συμβεί στη χώρα σήμερα, αν υπάρχει κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος; Αντιλαμβάνονται την ευθύνη που έχουν επωμιστεί και ότι δεν έχουν πάρει αυτήν τη λαϊκή εντολή; Ότι πήραν μία εντολή να διαπραγματευτούν καλύτερα. Ό,τι και να λέει ο κόσμος- και καταλαβαίνω ότι υπάρχει ακόμα μία αποδοχή του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινή γνώμη- η πραγματικότητα είναι ότι διαπραγματεύτηκαν άθλια. Διαπραγματεύτηκαν για τις εντυπώσεις, για το σόου, απομόνωσαν την Ελλάδα πλήρως από όλους τους παραδοσιακούς φίλους και το τελικό αποτέλεσμα το οποίο μπαίνει στο τραπέζι σήμερα είναι πολύ χειρότερο από αυτό που μπορούσε η ίδια η κυβέρνηση να πετύχει τον Φεβρουάριο. Άρα, σήμερα είμαστε αντιμέτωποι με ένα σκληρό δίλημμα, κακή συμφωνία ή χρεοκοπία. Διαλέγω αναφανδόν την κακή συμφωνία. Έρχομαι, όμως, και αντιπροτείνω προτάσεις που λέω ότι αυτή η κακή συμφωνία μπορεί να γίνει λιγότερο κακή και λιγότερο επώδυνη, αν επιλέξουμε τη λογική της περιστολής των δαπανών και όχι της αύξησης φόρων. Άρα, ναι, υπάρχει και σήμερα λύση που μιλάμε. Αλλά αν δεν υπάρχει συμφωνία θα πρέπει να γνωρίζουνε οι Έλληνες πολίτες ακριβώς ποιες είναι οι συνέπειες μίας ενδεχόμενης χρεοκοπίας. Μην πάτε μακριά. Ο ίδιος ο κ. Βαρουφάκης τα έγραφε πριν από δύο – τρία χρόνια, ως οικονομολόγος. Περιέγραφε ακριβώς σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, το οποίο είχε δημοσιεύσει, τι θα συμβεί αν η χώρα αποφασίσει να τυπώσει εθνικό νόμισμα και περιγράφει την απόλυτη οικονομική κατάρρευση που αυτό σημάνει.
Υπάρχουν όμως και άλλες φωνές μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ που λένε ότι δεν θα συμβεί και τίποτα τρομερό αν βγούμε από το ευρώ και πως μετά από ένα διάστημα η χώρα θα είναι σε καλύτερη κατάσταση...
Εγώ αναγνωρίζω στον κ. Λαπαβίτσα την ειλικρίνεια της γνώμης του. Αν μη τι άλλο, έχει μία άποψη. Διαφωνώ κάθετα με αυτή την άποψη. Και εν πάση περιπτώσει, με αυτή την άποψη διαφωνούν και οι πολίτες που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πήρε 36% ο ΣΥΡΙΖΑ για να βγάλει τη χώρα από το ευρώ. Ας το είχε πει ότι αυτό είναι το σχέδιο Β του. Γιατί δεν το έλεγε τόσο καιρό; Άρα, εδώ πέρα βρισκόμαστε μπροστά σε μία εξαπάτηση του ελληνικού λαού. Εξαπάτηση πρώτη, ότι μπορούσε ο κ. Τσίπρας μέσα από την «περήφανη» διαπραγμάτευση να πετύχει μία καλύτερη συμφωνία εκβιάζοντας την Ευρώπη. Αυτό το ξέρουμε ότι δεν έχει γίνει. Και πιθανώς εξαπάτηση δεύτερη, ότι «ναι» μπορεί να υπήρχε και ένα σχέδιο Β με το οποίο κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ να αισθάνονται πιο άνετα από ότι το πιστεύαμε. Και αυτό είναι το πραγματικά επικίνδυνο σήμερα για τη χώρα. Κοιτάξτε, αν η χώρα χρεοκοπήσει και γυρίσουμε πίσω στο εθνικό νόμισμα θα μετατραπούμε σε μία περιφερειακή χώρα των δυτικών Βαλκανίων. Όλος ο κόπος και όλη η προσπάθεια που έκανε η δική μας γενιά και η προηγούμενη, να γίνουμε ένα αναπόσπαστο μέλος της Ευρώπης, θα πάει στράφι. Οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι, οι οποίοι θα ανοιχτούνε μπροστά μας, θα είναι τεράστιοι. Θα συζητάμε για μία εθνική καταστροφή, όμοια της οποίας ο ελληνισμός δεν έχει ζήσει τα τελευταία 100 χρόνια. Αυτό είναι το διακύβευμα. Και αυτό το οποίο λένε κάποιοι ότι «ναι, δεν βαριέσαι, θα τυπώσουμε εθνικό νόμισμα, θα περάσουμε λίγο δύσκολα και μετά θα τα καταφέρουμε» είναι εγκληματικές θεωρίες που παραγνωρίζουν τη δομή της ελληνικής οικονομίας και παραγνωρίζουν και τις τραγικές συνέπειες που μία αποκοπή από την ευρωπαϊκή οικογένεια θα έχει για τον γεωπολιτικό προσανατολισμό της χώρας.
Το απόγευμα, ο πρόεδρος της ΝΔ θα συναντηθεί με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Γιατί, όμως, δεν έχει επιδιώξει συνάντηση και με τον πρωθυπουργό;
Κοιτάξτε, εγώ υπήρξα υπέρμαχος της άποψης, και εξακολουθώ να την υποστηρίζω και σήμερα ακόμα, ότι πρέπει όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί να καθίσουνε σε ένα τραπέζι. Αν δεν το κάνουν τώρα, πότε θα το κάνουν; Να πετύχουν μία εθνική συνεννόηση, για την οποία, εξάλλου, και η ΝΔ αγωνίζεται και την έχει βάλει πολύ ψηλά στην ατζέντα της. Μία συνάντηση και με πρακτικά, να ξέρουμε, και για το μέλλον και για την ιστορία, ο καθένας πώς τοποθετήθηκε σε αυτές τις εξαιρετικά κρίσιμες συγκυρίες. Ο κ. Τσίπρας δεν φαίνεται να θέλει κάτι τέτοιο. Δικό του θέμα είναι αλλά και ευθύνη δική του γιατί δεν προκαλεί και γιατί δεν ζητά μία πραγματική συναίνεση από όλα τα κόμματα. Σας θυμίζω ότι η ΝΔ αυτούς τους πέντε μήνες στη Βουλή έχει πορευτεί με πολλή μεγάλη αξιοπρέπεια και με πολλή μεγάλη προσοχή. Από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι δεν θέλουμε αριστερή παρένθεση, θέλουμε να πετύχετε μία καλύτερη συμφωνία, σας στηρίζουμε αν μπορείτε να πετύχετε μία καλύτερη συμφωνία. Γι' αυτό και μέχρι σήμερα, την τελευταία στιγμή, εγώ καταθέτω δημιουργικές προτάσεις. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα επισημάνουμε με αυστηρότατο τρόπο τις ευθύνες της κυβέρνησης και δεν θα κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου μπρος σ' αυτό το οποίο ενδεχομένως να γίνει από εδώ και στο εξής. Δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια να δούμε κάποιους να μας οδηγούν στη δραχμή. Δεν μπορούμε. Δεν επιτρέπεται να το κάνουμε αυτό. Και δεν νομίζω ότι θα κάτσουν και οι πολίτες με σταυρωμένα τα χέρια σήμερα. Ας πούμε σήμερα υπάρχει μία συγκέντρωση στο Σύνταγμα- δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει ποιος τη διοργανώνει, από το διαδίκτυο διοργανώθηκε- εγώ θα πάω. Και θα ζητήσω και από φίλους μου να πάνε. Διότι κάποια στιγμή θα πρέπει και εμείς, και η αστική τάξη, διότι εδώ πέρα αν φύγουμε από την Ευρώπη δεν κινδυνεύει απλά η οικονομική μας ευημερία αλλά και η αστική δημοκρατία έτσι όπως την ξέρουμε. Διότι πολλές από τις κινήσεις οι οποίες γίνονται σήμερα, ειδικά από την Πρόεδρο της Βουλής, είναι αυταρχικές κινήσεις, βαθιά αυταρχικές κινήσεις που υπονομεύουν τη διάκριση των εξουσιών και στην ουσία προωθούν μία άποψη ότι «αν δεν συμφωνείς με τη δικιά μας γνώμη είσαι εχθρός και πρέπει να τιμωρηθείς». Απαράδεκτα πράγματα για μία αστική φιλελεύθερη δημοκρατία όπως είναι η ελληνική. Άρα, εγώ πιστεύω ότι θα υπάρξει αντίδραση και από την κοινωνία των πολιτών, όπως υπήρχε αντίδραση από την εκπαιδευτική κοινότητα για το νομοσχέδιο Μπαλτά, το τερατούργημα αυτό, το οποίο θέλει να φέρει την παιδεία πίσω 40 χρόνια, και ναι, κι εγώ ως φυσικό πρόσωπο θα παραβρεθώ και θα στηρίξω πρωτοβουλίες πολιτών που λένε «θέλουμε να μείνουμε στην Ευρώπη, θέλουμε η Ελλάδα να είναι ένα κανονικό ευρωπαϊκό κράτος, δεν θέλουμε να μετατραπεί σε ένα νεοκομμουνιστικό, τσαβικό, αυταρχικό καθεστώς για να ικανοποιήσουνε κάποιοι τις φαντασιώσεις τους, τις ανασφάλειές τους ή να βγάλουνε τα απωθημένα τους πάνω στον ελληνικό λαό».
Τελευταία ερώτηση. Αν υποθέσουμε ότι έρθει τελικά μία συμφωνία, είτε λιγότερο, είτε περισσότερο κακή όπως την περιγράφετε, η ΝΔ τι θα κάνει; Θα την ψηφίσει;
Εγώ, καταρχάς, προτείνω εναλλακτική για μία λιγότερο κακή συμφωνία ή μάλλον για καλύτερη συμφωνία. Και το λέω ξεκάθαρα. Όχι άλλους νέους φόρους. «Ναι» στην περιστολή των δαπανών μέσα από κατάργηση αδικιών και στρεβλώσεων. Υπάρχει, λοιπόν, άλλος δρόμος. Το επαναλαμβάνω. Θα πληρώνουμε στο διηνεκές 600 εκατ. για να στηρίζουμε το ασφαλιστικό ταμείο της ΔΕΗ; Ένα παράδειγμα αναφέρω μόνο. Τέτοιες στρεβλώσεις υπάρχουν ακόμα αρκετές. Άρα, άλλος δρόμος υπάρχει. Και εισηγούμαστε στην κυβέρνηση να τον ακούσει αυτόν τον άλλο δρόμο. Διότι τα μέτρα περιστολής δαπανών είναι πολύ πιο αποτελεσματικά από τα μέτρα αύξησης φόρων και χρειάζεσαι λιγότερα μέτρα περιστολής δαπανών για να πετύχεις το ίδιο δημοσιονομικό ισοδύναμο. Απαντώ, όμως, ευθέως στο ερώτημα. Αν εξαρτάται από τις ψήφους μας, αν δηλαδή ο κ. Τσίπρας καταφέρει να φέρει μία συμφωνία στη Βουλή, έστω και αν έχουμε αμφιβολίες αν μπορεί να την υλοποιήσει και σπάσει το κόμμα του και δεν μπορεί να περάσει αυτή η συμφωνία, πιστεύω ότι η ΝΔ θα κάνει το καθήκον της. Αν τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ενιαίος και στηρίξει μπετόν αρμέ αυτήν τη συμφωνία- έχω πολύ βάσιμες αμφιβολίες ότι αυτό μπορεί να συμβεί- ελάτε πάλι να με ρωτήσετε τότε τι θα κάνουμε.
