(ΕΥΑΘ) καθώς και πολίτες που προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας εναντίον της σχετικής απόφασης της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων.
Στην προσφυγή τους υποστηρίζουν μεταξύ άλλων:
-«Με τον τρόπο αυτόν επέρχονται σημαντικές ανατιμήσεις επί της χρήσης των υπηρεσιών ύδρευσης, το δε κόστος ανάκτησης μετακυλίεται εξ ολοκλήρου δυσανάλογα στους πολίτες και οι συνέπειες αυτές τους αποστερούν από τη δυνατότητα στη συνεχή, αδιάλειπτη και ποιοτική όσο και προσιτή παροχή των ως άνω υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης.
-Είναι βέβαιο ότι η πλήρης ανάκτηση του κόστους νερού θα καταστήσει εν τέλει μη προσιτή - ή εν πάση περιπτώσει δυσχερώς προσιτή - προς τους πολίτες, την παροχή των εν λόγω υπηρεσιών, ιδίως σε μακρά περίοδο οικονομικής κρίσης.
-Η απόφαση αυτή της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων αποδεικνύει ότι οι αρνητικές συνέπειες της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης δεν επέρχονται μόνο με τη μεταβίβαση των μετοχών σε ιδιώτες – κερδοσκόπους. Μπορούν το ίδιο εύκολα να επιτευχθούν και από ένα κράτος, το οποίο σταθερά και αδιάλειπτα ισχυροποιεί τον κερδοσκοπικό ρόλο και τη χρηματιστικοποίησή των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.
-Η απόφαση αυτή δεν αποσκοπεί “στη βιώσιμη χρήση και βελτίωση της κατάστασης των υδάτων, σύμφωνα με τους περιβαλλοντικούς στόχους του άρθρου 4 του π.δ. 51/2007, κατ’ εφαρμογή της Οδηγίας 2000/60/ΕΚ”, ούτε και “στη διασφάλιση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δημόσιου χαρακτήρα του νερού ως κοινωνικού αγαθού απολύτως απαραίτητου για τη διαβίωση του ανθρώπου”, όπως ευαγγελίζονται οι αρμόδιοι υπουργοί στο άρθρο 1 της απόφασης. Αντιθέτως, η απόφαση αυτή αποσκοπεί σε μία αμιγώς λογιστικού χαρακτήρα τιμολογιακή πολιτική, δια της οποίας ουδόλως εφαρμόζονται οι διατάξεις της Οδηγίας 2000/60/ΕΚ για την περιβαλλοντικώς ορθολογική πολιτική στον τομέα των υδάτων, αλλά επιβάλλονται κανόνες τιμολόγησης με αυστηρώς οικονομικά και μόνο κριτήρια, που εν τέλει εξυπηρετούν τις επιχειρήσεις και όχι την περιβαλλοντική διαχείριση των υδάτων, ιδίως δε όσες ιδιωτικές επιχειρήσεις πρόκειται (ή εν πάση περιπτώσει θα επιχειρήσουν) να δραστηριοποιηθούν στη χώρα μας στον ευαίσθητο τομέα της παροχής νερού.
-Το νερό δεν είναι εμπορικό προϊόν, αλλά αποτελεί κληρονομιά που πρέπει να προστατεύεται, να τυγχάνει της κατάλληλης μεταχείρισης και να μεταφέρεται στις επόμενες γενιές».
Ο Σ. ΦΑΜΕΛΛΟΣ
«Απορίες και δυσάρεστη έκπληξη προκαλεί η προσφυγή κατά μίας απόφασης που προασπίζει τον δημόσιο χαρακτήρα, τα κοινωνικά τιμολόγια και απαγορεύει τις υπέρογκες αυξήσεις στην τιμή του νερού», σχολίασε ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος κ. Σωκράτης Φάμελλος και πρόσθεσε:
«Στην απόφασή μας αποτελεί απαράβατο όρο η πρόσβαση των πολιτών σε καθαρό και φθηνό νερό και η εφαρμογή της κοινωνικής πολιτικής με ελάφρυνση της μικρής κατανάλωσης. Ειλικρινά, απόρησα με την ανακοίνωση του σωματείου των εργαζομένων της ΕΥΑΘ όταν μάλιστα είναι ευκρινές στον κανονισμό τιμολόγησης ότι δεν επιτρέπεται να αυξηθεί η τιμή του νερού πάνω από το ύψος της ετήσιας αύξησης του ΑΕΠ της χώρας. Η κυβέρνηση παραμένοντας συνεπής στον αγώνα προστασίας του δημόσιου και κοινωνικού αγαθού του νερού και σε αυτή την κατεύθυνση συνδυάζει την πρόταση για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, τη σχετική απόφαση του ΣτΕ και το κείμενο της απόφασης της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων, το οποίο σημειώνω ότι διαμορφώσαμε λαμβάνοντας υπόψη τις προτάσεις των νέων διοικήσεων ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, καθώς και της ένωσης των ΔΕΥΑ».
ΑΘΗΝΑ, Του Ανταποκριτή μας
