«Ο Σπύρος Ισόπουλος δεν ήταν φέτος μαζί μας στο ετήσιο προσκύνημα του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Καππαδοκία. Είμαστε στη Σινασό χωρίς τον Σπύρο; Έμαθα από τη Βάσω ότι ήταν άρρωστος. Στη λειτουργία στον Άγιο Κωνσταντίνο, στην αγαπημένη του Σινασό, που ήξερε κάθε της σοκάκι λες και τα περπάτησε μικρός, φέτος δεν ήταν παρών. Ο πατριάρχης ευχήθηκε του χρόνου να είναι και πάλι μαζί μας. Θαρρώ πως ήδη είναι εκεί! Αν παράδεισος είναι οι τόποι που αγαπάμε, ε ναι τότε, ο κύριος Σπύρος, ο Ισπύρ εφέντης, είναι εκεί και μας περιμένει…
Δεν θα ξεχάσω το καμάρι με το οποίο σε ένα από τα πρώτα μας ταξίδια με ξενάγησε, δείχνοντας μου όλα τα Ρωμαίικα σπίτια στο «Διαμάντι της Ανατολής», τις περίτεχνες εξώθυρες και τις τοιχογραφίες στους άλλοτε οντάδες των Ρωμιών, που για τον Σπύρο άνοιγαν ευχαρίστως οι νυν ιδιοκτήτες.
Αποχαιρετούμε σήμερα έναν άρχοντα Καππαδόκη, έναν κιμπάρη, που η απώλειά του μας κάνει φτωχότερους.
Στη σύζυγό του και την οικογένειά του, αλλά και τη Νέα Σινασό όπως και την ΟΠΣΕ που υπηρέτησε με ανιδιοτέλεια, εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια».
