Από το λύκειο στο High school

H ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΙΑΣ ΛΑΡΙΣΑΙΑΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ

Της Χαρίκλειας Βλαχάκη

Πέτυχε την υψηλότερη βαθμολογία στο μάθημα της ιστορίας και της λογιστικής, ενώ στις τελικές εξετάσεις για το μάθημα της νομικής κατατάχθηκε 2η ανάμεσα σε 70 συμμαθητές της. Από την Ελλάδα στην Αυστραλία και από το Γενικό Λύκειο Νίκαιας, στην τάξη των τελειόφοιτων του Southport State High School στην πόλη Gold Coast της Αυστραλίας, η δεσποινίδα Κρυσταλλία Τραγούδα, μιλά για τις εμπειρίες της ως μαθήτρια και ως ...σχολική μετανάστρια.

Στο σχολείο της, όπου φοιτούν περίπου 1.000 μαθητές, το κουδούνι χτυπά στις 9 το πρωί. Τα ημερήσια μαθήματα είναι 4 και διαρκούν περίπου μια ώρα και 10 λεπτά. Ανάμεσα τους μεσολαβούν δύο 40λέπτα διαλλείματα και ένα πεντάλεπτο, ενώ στα πρότυπα του αμερικάνικου συστήματος οι μαθητές αλλάζουν τάξη ανάλογα με το μάθημα που πρέπει να παρακολουθήσουν.

Στις αίθουσες δεν υπάρχουν μαυροπίνακες, αλλά προτζέκτορες και οι μαθητές δεν έχουν βιβλία αλλά υπολογιστές. Η ύλη είναι όλη ψηφιοποιημένη. Δεν υπάρχουν καν στυλό ή μολύβια καθώς το γράψιμο γίνεται αποκλειστικά και μόνο στο πληκτρολόγιο.

Όλοι οι υπολογιστές είναι συνδεδεμένοι στο ιντερνέτ αλλά και μεταξύ τους. Facebook, twitter και λοιπά site κοινωνικής δικτύωσης είναι φυσικά μπλοκαρισμένα.

Το μεσημεριανό διάλλειμα γίνεται περίπου στη μια και στην καντίνα του σχολείου μπορεί κάποιος να παραγγείλει από σάντουιτς και παγωτό μέχρι ...σούσι. Άλλωστε το σχολείο είναι πολυφυλετικό και πρέπει να καλύπτει όλα τα γούστα.

Τα βασικά υποχρεωτικά μαθήματα είναι δυο: Αγγλικά και Μαθηματικά και από εκεί και πέρα ο κάθε μαθητής ανάλογα με την κατεύθυνση σπουδών που έχει επιλέξει διαλέγει τα μαθήματα που θα τον οδηγήσουν στο πανεπιστήμιο. Αν φυσικά θέλει να πάει στο πανεπιστήμιο. Ειδάλλως μπορεί να ακολουθήσει κάποια τεχνολογική κατεύθυνση και να λάβει το ανάλογο πιστοποιητικό κατάρτισης.
Οι ειδικότητες είναι πολλές όπως Λογιστική, Καλές Τέχνες, Βιολογία, Επικοινωνία, Διοίκηση Επιχειρήσεων, Μηχανολογία, Κατασκευές, Επιπλοποιία, Τουρισμός, Αθλητισμός, Χημεία, Χορός, Θέατρο, Αγγλική Φιλολογία, Κινηματογράφος, Σύγχρονη Ιστορία, Μουσική, Ψυχολογία, Κοινωνιολογία, κ.α.

Η Κρυσταλλία, αποφάσισε μετά το λύκειο να συνεχίσει τις σπουδές της στη Νομική, οπότε επέλεξε και την ανάλογη κατεύθυνση. Αυτή η επιλογή, των μαθημάτων δηλαδή που θα σε οδηγήσουν στο Πανεπιστήμιο, γίνεται από την πρώτη τάξη του λυκείου έτσι ώστε ο μαθητής να μπορέσει επί της ουσίας να αναπτύξει ουσιαστικές γνώσεις γύρω από το αντικείμενο σπουδών που τον ενδιαφέρει.
Συγκεκριμένα παρακολουθεί Νομικά, Σύγχρονη ιστορία, Μαθηματικά, Αγγλικά και Λογιστική ενώ στο πλαίσιο του μαθήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων, μια φορά την εβδομάδα αντί για το σχολείο επισκέπτεται μια επιχείρηση όπου εργάζεται ως ειδικευόμενη.
Φροντιστήρια δεν υπάρχουν, ούτε εξωσχολικά μαθήματα, ούτε εξωσχολικές δραστηριότητες καθώς όλες πραγματοποιούνται στο πλαίσιο του σχολείου. Το μόνο φροντιστήριο που υπάρχει είναι μαθήματα αγγλικών για τους Κινέζους μετανάστες.

Οι εξετάσεις γίνονται στο τέλος του έτους και η τελική βαθμολογία είναι εκείνη που θα σε οδηγήσει ή όχι στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Σε αυτή, εκτός από το βαθμό των γραπτών συνυπολογίζεται και η γενική βαθμολογία της τάξης και κατ΄ επέκταση του σχολείου. Αν δηλαδή η τάξη ως σύνολο δεν γράψει καλά τότε η βαθμολογία – σε μια κλίμακα από το 1 έως το 25- μπορεί να πέσει μέχρι και 4 μονάδες. Πρόκειται για ένα μέτρο αυτοαξιολόγησης, το οποίο τιμωρεί ατομικά κι επιβραβεύει συλλογικά. Ένα σχολείο με υψηλές συνολικές επιδόσεις, είναι ένα καλό σχολείο, στο οποίο όχι μόνο αξίζεις να φοιτήσεις αλλά και να συνεισφέρεις με τη δική σου μαθητική επιμέλεια.
Ωραίο σχολείο, με πρόγραμμα και σύστημα που διακρίνει τα ταλέντα και δίνει ευκαιρίες σε κάθε παιδί που θέλει να προσπαθήσει. «Εδώ θα έχω σίγουρα την ευκαιρία να σπουδάσω- λέει η δεσποινίδα Κρυσταλλία Τραγούδα, χωρίς να χρειαστεί να παπαγαλίσω 15 μαθήματα, από τα οποία κανένα δεν θα μου προσφέρει ουσιαστική κατάρτιση πάνω στο αντικείμενο των σπουδών μου. Όταν όμως συγκρίνω τα δύο εκπαιδευτικά συστήματα, σκέφτομαι τελικά ότι το ελληνικό μπορεί να μην είναι και τόσο χάλια, όσο θέλουμε να το παρουσιάζουμε».

 «Στην Αυστραλία εκείνο που μετρά είναι η εξειδίκευση και για αυτό το σχολείο σε εκπαιδεύει πάνω σε ένα συγκεκριμένο πράγμα. Στην Ελλάδα όμως το σχολείο σου δίνει παιδεία, κουλτούρα, καλλιέργεια. Σε μαθαίνει να σκέφτεσαι. Σου δίνει γνώσεις που σε βοηθούν να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Ακόμη και αυτή η ελευθερία που έχουμε ως μαθητές, ως παιδιά, να βγούμε, να πάμε για καφέ, ακόμη και να καπνίσουμε αν θέλετε. Τις προάλλες άκουγα δύο συμμαθητές μου εδώ στην Αυστραλία να λένε... «Ουάου, προχθές έκλεψα μια μπύρα από το ψυγείο της μητέρας μου και γίναμε τύφλα». Εγώ αυτό το βρίσκω τελείως ανώριμο. Στα διαλλείματα τα παιδιά χωρίζονται σε ομάδες, όπως βλέπετε στις αμερικάνικες ταινίες. Οι δημοφιλείς, οι όμορφοι, οι άσχημοι κ.ο.κ. Νόμιζα ότι οι συμμαθητές μου στην Ελλάδα είναι απολιτικ, όταν όμως ήρθα εδώ κατάλαβα τι θα πει να μην γνωρίζεις τίποτα άλλο πέρα από τον μαθητικό, εφηβικό μικρόκοσμό σου». «Κοροϊδεύουμε στην Ελλάδα τα 15χρονα που κάνουν πορείες και διαδηλώνουν και δεν αναρωτιόμαστε τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν έχουν τι να κάνουν; Όχι. Σημαίνει ότι κάτι θέλουν να αλλάξουν. Θέλουν και μπορούν να το αλλάξουν. Στην Αυστραλία δεν το ξέρουν. Δεν γνωρίζουν πως αν κάτι δεν μου αρέσει έχω τη δύναμη να το αλλάξω ή απλά δεν τους νοιάζει. Και για αυτό στενοχωριέμαι και θυμώνω για τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μου, τα όσα ακούγονται για την Ελλάδα, τα όσα μας ανάγκασαν να φύγουμε.